Η εξόντωση των Ναΐτών ιπποτών, με τις κατηγορίες του σοδομισμού, της βλασφημίας και του σατανισμού. Η άλλη εκδοχή είναι ότι είχαν γίνει μια μισητή τράπεζα

Τα μεσαιωνικά χρονικά δείχνουν ότι οι Ναΐτες ιππότες υπήρξαν ένα από τα μεγαλύτερα τάγματα της ιστορίας. Μύθοι και θρύλοι έχουν χτιστεί γύρω από το όνομά τους.


Οι Ναΐτες ιππότες ιδρύθηκαν γύρω στο 1119 από τον Ούγο Ντε Παϊν, έναν ευγενή από την Καμπανία στη βορειοδυτική Γαλλία, τον Γοδεφρείδο ντε Σεντ Ομέρ και άλλους επτά ιππότες. 

Αρχικός σκοπός του τάγματος ήταν η προστασία των προσκυνητών που ταξίδευαν στην Ιερουσαλήμ. Οι Ναΐτες σαν τάγμα αναγνωρίστηκαν από τον Πάπα το 1128. Η δομή και οι κανόνες του τάγματος Οι ιππότες έπαιρναν μοναστικό όρκο για ένδεια και αγνότητα. Όμως, ήταν το μόνο θρησκευτικό τάγμα που αφιερώθηκε στη μάχη. Ένας Ναΐτης έπρεπε να είναι ανύπαντρος, να προέρχεται από οικογένεια ευγενών, να είναι ενήλικος, να μην έχει χρέη και να μην είναι μέλος άλλου τάγματος. Η ακμή των Ναϊτών ήρθε γρήγορα.


Το 1307 υπήρχαν περίπου 15.000 άνδρες μέλη, οι 1.500 ιππότες. Οι Ναΐτες αναδείχθηκαν σε μεγάλη στρατιωτική και οικονομική δύναμη. Διακρίθηκαν κυρίως στη διάρκεια της δεύτερης σταυροφορίας, έδειξαν μεγάλη πειθαρχεία και αφοσίωση σε σχέση με άλλες δυνάμεις της Ευρώπης. Μετά τη δεύτερη σταυροφορία οι ιππότες συμμετείχαν και σε άλλες στρατιωτικές αποστολές στους Αγίους Τόπους, αλλά και στην Ευρώπη. Τα πράματα για τους Ναΐτες πήραν αρνητική πορεία στα τέλη του 12ου αιώνα. Ο λόγος ήταν οι συνεχείς συγκρούσεις με δυνάμεις της ανατολής όπως ο τρομερός μουσουλμάνος ηγέτης Σαλαδίνος.


Οι Ναΐτες βρήκαν δυσκολία στην αντιμετώπιση των μουσουλμάνων, καθώς οι στρατιώτες του Σαλαδίνου ήταν αριθμητικά περισσότεροι και εξίσου πειθαρχημένοι. Οι Ναΐτες προσπάθησαν με διπλωματικές κινήσεις να αντιμετωπίσουν τον Σαλαδίνο και τον στρατό του, αλλά έκανα λάθη που τους στοίχισαν. Οι Ναΐτες κυρίως μετά τη δεύτερη σταυροφορία έγιναν οι τραπεζίτες της Ευρώπης. Κοσμικοί και εκκλησιαστικοί άρχοντες συχνά δανείζονταν μεγάλα χρηματικά ποσά από τους ιδίους τους ιππότες.


Το τάγμα είχε αναγνωριστεί από όλη την Ευρώπη ως ανερχομένη οικονομική δύναμη. Μάλιστα, πήρε σημαντικές φοροαπαλλαγές και διαχειριζόταν κάστρα και τεράστιες εκτάσεις γης που τους παραχωρήθηκαν από διάφορους άρχοντες. Αυτή η μεγάλη οικονομική άνθιση φάνηκε να είναι και οι αιτία καταστροφής τους. Η διάλυση του τάγματος. Την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307, ο Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας δίνει εντολή να συλληφθούν όλα τα μέλη του τάγματος. Πρόκειται για τον ηγέτη που έμεινε στην ιστορία ως ο Φίλιππος ο Ωραίος.


Οι κατηγορίες κατά του τάγματος ήταν αρκετές και σοβαρές. Οι ιππότες κατηγορήθηκαν ως αιρετικοί, σοδομιστές, άλλοι κατηγορήθηκαν για ομοφυλοφιλία, βλασφημία κατά του σταυρού έως και σατανιστικές τελετές. Όλες οι κατηγορίες έφεραν το τάγμα στην ιερά εξέταση. Αποφασίστηκε η ολοκληρωτική καταστροφή του τάγματος και η εκτέλεση των μελών.


Στις 12 Μάιου του 1310 γράφεται ο επίλογος. 54 Ναΐτες καίγονται ζωντανοί έξω από ένα χωράφι στη Γαλλία. Όλοι υποστήριξαν την αθωότητα τους. Ο τελευταίος Μάγιστρος Ζακ ντε Μολέ κάηκε στην πυρά το Μάρτιο του 1314. Ο θρύλος λέει ότι καθώς τον τύλιγαν οι φλόγες ορκίστηκε να συναντήσει ενώπιον του Θεού και τον Φίλιππο και τον Πάπα μέσα σε ένα χρόνο. Όντως και οι δυο πέθαναν μέσα στον επόμενο χρόνο.


Μετά από αυτά τα γεγονότα αρχίζει μια μυθοπλασία σχετικά με το τάγμα. Μερικοί υποστηρίζουν ότι το τάγμα συνέχισε τη δράση του. Οι ιστορικοί όμως πιστεύουν ότι οι Ναΐτες έπεσαν θύμα οικονομικού σκανδάλου από τον Φίλιππο τον Ωραίο, ο οποίος ήθελε να τους βγάλει από τη μέση, καθώς τους χρωστούσε μεγάλα χρηματικά ποσά. Φυσικά το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Δηλαδή και ο Φίλιππος είχε δικούς του λόγους να τους εξολοθρεύσει και το τάγμα είχε βγει εκτός ελέγχου.