Πάτρα: Αποκλειστική επιμέλεια του παιδιού στον πατέρα

Με μια νέα απόφαση που αποσκοπεί στο “βέλτιστο συμφέρον του τέκνου”, η ελληνική Δικαιοσύνη παγιώνει την ανάθεση της αποκλειστικής άσκησης επιμέλειας του παιδιού στον πατέρα, κρίνοντας -σε αυτή την περίπτωση- τη μητέρα “απούσα” και φορέα “ανασφάλειας και φόβου” για την ανήλικη κόρη τους.

Η υπόθεση οικογενειακών διαφορών απασχόλησε το Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών μετά την αγωγή του πατέρα, με την οποία ζητούσε να του ανατεθεί εξ ολοκλήρου η επιμέλεια του παιδιού, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι η μητέρα “δεν μπορεί να εξασφαλίσει ένα υγιές και σωστό οικογενειακό περιβάλλον για την ομαλή ανάπτυξη του τέκνου τους σε αντίθεση με αυτόν που προσπαθεί να καλύψει την απουσία της μητέρας από τη ζωή του τέκνου τους κάνοντας σε όλους τους τομείς το καλύτερο δυνατό για την ανατροφή του”.

Με την υπ’ αριθμ. 384/2022 απόφαση, το δικαστήριο έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, όρος ο οποίος αποτελεί τον πυρήνα “για τον προσδιορισμό της άσκησης της επιμέλειας, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μια ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα”.

Όπως επισημαίνεται δε στο σκεπτικό της απόφασης, “ως συμφέρον του τέκνου νοείται το σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό, ηθικό και, γενικότερα, κάθε είδους συμφέρον το οποίο αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. 

Για την εξειδίκευση της αόριστης αυτής νομικής έννοιας παρέχονται για πρώτη φορά από τον νομοθέτη εκ των προτέρων προσδιοριστικά στοιχεία πέραν από το επιβαλλόμενο στον δικαστή καθήκον να σεβαστεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας”.

Σε αυτό το πλαίσιο, το Μονομελές Πρωτοδικείο κατέληξε στο ότι “το συμφέρον του ως άνω ανηλίκου, όχι μόνο το ψυχικό, αλλά και το σύνολο της διαμορφώσεως της παιδικής του προσωπικότητας, υπαγορεύει την παραμονή του κοντά στον ενάγοντα πατέρα του, ο οποίος στάθηκε δίπλα του από την γέννηση του μέχρι σήμερα φροντίζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για όλα τα θέματα που το αφορούν (εκπαίδευση, διαμονή, υγεία, διατροφή, συναισθηματική υποστήριξη κ.λπ.) σε αντίθεση με την εναγομένη μητέρα του, η οποία ήταν απούσα από τα πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι και σήμερα επιδεικνύοντας μία συμπεριφορά που προκαλεί στο τέκνο της ανασφάλεια και φόβο”.

Όπως αναφέρεται, “αποδείχθηκε ότι ο ενάγων τρέφει αισθήματα αγάπης για το ανήλικο τέκνο του, το οποίο φροντίζει με ιδιαίτερη στοργή, αφοσίωση και τρυφερότητα, επιδεικνύοντας αμέριστο ενδιαφέρον προς αυτό, είναι δε ικανός και άξιος να το διαπαιδαγωγήσει με ηθικές αρχές, συμβάλλοντας θετικά στην ομαλή ψυχοσωματική και πνευματική του ανάπτυξη, ενώ και το τέκνο του είναι συναισθηματικά δεμένο μαζί του”.

Το Χρονικό

Η υπόθεση αφορά σε ένα άγαμο ζευγάρι, το οποίο απέκτησε μία κόρη το 2009. Ο πατέρας αναγνώρισε το μωρό και συνέχισαν να συμβιώνουν με τη σύντροφο του, ωστόσο τον Ιούλιο του 2011, εκείνη αποφάσισε να μετακομίσει από την Αθήνα στην Πάτρα, προκειμένου να εργαστεί, αφήνοντας το παιδί με τον πατέρα του, ο οποίος διέμεινε στο πατρικό του σπίτι για να έχει τη βοήθεια των γονιών του στην φροντίδα του παιδιού για το χρονικό διάστημα που θα απουσίαζε η μητέρα του.

Το Σεπτέμβριο ωστόσο, το ζευγάρι έβαλε τέλος στη σχέση τους και η γυναίκα αφού επέστρεψε στην Αθήνα όπου και έμεινε με το μωρό για ένα χρονικό διάστημα, στη συνέχεια, μετέβη ξανά για ένα μήνα στην Πάτρα. Μαζί της όμως, δεν πήρε το κορίτσι, το οποίο άφησε στη μητέρα της που είχε έρθει από τη Βουλγαρία για να το φυλάει. Αργότερα, ανακοίνωσε στον πατέρα του παιδιού ότι θα το αφήσει οριστικά σ' αυτόν, καθώς αυτή θα απουσίαζε λόγω της εργασίας της και όποτε μπορούσε θα μετέβαινε στην Αθήνα για να το βλέπει και να επικοινωνεί μαζί του.

Για 11 μήνες το μωρό έμεινε με τον πατέρα του, μέχρι που η μητέρα αποφάσισε να μεγαλώσει το παιδί στη Βουλγαρία, χώρα καταγωγής της. Εκείνος συμμορφώθηκε στη θέληση της, όμως λίγους μήνες μετά εκεί επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ πάλι ο πατέρας ανέλαβε την ανατροφή του παιδιού. Αντίθετα εκείνη το επισκεπτόταν μία ή δύο φορές το μήνα για να επικοινωνεί μαζί του.

Και πάλι τον Αύγουστο του 2017 η μητέρα ύστερα από ολιγοήμερες διακοπές στην Πάτρα με την κόρη της, εξέφρασε την επιθυμία να παραμείνει μόνιμα η ανήλικη κόρη της μαζί της. Όταν ο πατέρας της ζήτησε να μιλήσει από κοντά με το παιδί στην Αθήνα, προκειμένου να διαπιστώσει αν αυτό ήθελε και εκείνο, η μητέρα αρνήθηκε και δημιούργησε προσκόμματα στην επικοινωνία του με την κόρη τους.

Η αντίδραση αυτή ήταν και η αφορμή για να ξεκινήσει ένας δικαστικός αγώνας με αγωγές και αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων, που οδήγησαν στη συγκεκριμένη απόφαση.