Μάθε παιδί μου Ιστορία

Η φράση "Μάθε παιδί μου... Ιστορία" έχει ειπωθεί από γονείς, δασκάλους και ιστορικούς για αιώνες.

Η ιστορία δεν είναι απλά μια σειρά από γεγονότα και χρονολογίες. Είναι η καταγραφή της ανθρώπινης εμπειρίας, μια αφήγηση που μας βοηθά να κατανοήσουμε το παρόν και να χτίσουμε το μέλλον.

Η γνώση της ιστορίας μας χρησιμεύει σε πολλούς τομείς. Μας μαθαίνει για τα λάθη και τις επιτυχίες του παρελθόντος, ώστε να μην επαναλάβουμε τα πρώτα και να χτίσουμε πάνω στις δεύτερες. Μας βοηθά να κατανοήσουμε τους πολιτισμούς και τους λαούς του κόσμου, χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας και αλληλοσεβασμού. Μας καλλιεργεί κριτική σκέψη, ώστε να μην είμαστε ευάλωτοι στην προπαγάνδα και τη χειραγώγηση.

Δυστυχώς, η ιστορία φαίνεται να χάνει έδαφος στις μέρες μας. Πολλοί νέοι θεωρούν ότι η ιστορία είναι βαρετή και άσχετη με τη ζωή τους. Άλλοι την αντιμετωπίζουν με ειρωνεία και χλευασμό, θεωρώντας ότι τα γεγονότα του παρελθόντος δεν έχουν καμία σημασία για το σήμερα.

Αυτό το φαινόμενο γίνεται ιδιαίτερα ανησυχητικό όταν αγγίζει ευαίσθητα ιστορικά ζητήματα, όπως ο ναζισμός. Πολλοί νέοι, επηρεασμένοι από memes και αστεία στο διαδίκτυο, θεωρούν τον ναζισμό ως κάτι αστείο και ασήμαντο και αγνοούν ή αμφισβητούν τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (και πολλώ δε μάλλον τα εγκλήματα που διέπραξε στην χώρα μας) με αποτέλεσμα να υιοθετούν ακροδεξιές ιδεολογίες.

Παράλληλα, η 25η Μαρτίου, μια από τις σημαντικότερες εθνικές γιορτές μας, τείνει να χάνει το πραγματικό της νόημα. Πολλοί νέοι δεν γνωρίζουν τι γιορτάζουμε, αγνοώντας την Επανάσταση του 1821 και την θυσία των αγωνιστών για την ελευθερία.

Είναι σημαντικό να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο. Οφείλουμε να ενθαρρύνουμε τους νέους να μάθουν για την ιστορία, να κατανοήσουν τη σημασία της και να νιώσουν υπερηφάνεια για το παρελθόν τους καθώς και να μην επαναλάβουν τα λάθη που τυχόν έγιναν.

Η ιστορία δεν είναι απλά ένα μάθημα στο σχολείο. Είναι η κληρονομιά μας, η ταυτότητά μας, η πυξίδα που μας οδηγεί στο μέλλον. Ας φροντίσουμε να την διατηρήσουμε ζωντανή.

Το λάθος του εκπαιδευτικού συστήματος

Ποιο είναι όμως το βασικό λάθος του εκπαιδευτικού συστήματος σε ότι αφορά την διδασκαλία της ιστορίας; 

Η διδασκαλία της ιστορίας βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην απομνημόνευση χρονολογιών, γεγονότων και ονομάτων. Αυτό οδηγεί τα παιδιά στο να βαριούνται και να την θεωρούν άχαρο μάθημα.

Επιπλέον, η διδασκαλία της ιστορίας στερείται βιωματικότητας. Τα παιδιά μαθαίνουν για γεγονότα που έλαβαν χώρα πριν από δεκαετίες ή αιώνες, χωρίς να έχουν την ευκαιρία να τα αγγίξουν, να τα νιώσουν, να τα "ζήσουν".

Η έλλειψη οπτικοακουστικού υλικού, η έλλειψη εκπαιδευτικών εκδρομών σε ιστορικούς τόπους και η έλλειψη διαδραστικών δραστηριοτήτων, στερούν από τα παιδιά την δυνατότητα να κατανοήσουν σε βάθος την ιστορία.

Είναι σημαντικό η διδασκαλία της ιστορίας να γίνει πιο βιωματική. Μέσω οπτικοακουστικού υλικού, εκπαιδευτικών εκδρομών, θεατρικών παραστάσεων, παιχνιδιών ρόλων και άλλων δραστηριοτήτων, τα παιδιά μπορούν να έρθουν πιο κοντά στην ιστορία και να την κατανοήσουν με πιο ουσιαστικό τρόπο.

Επιπλέον, η διδασκαλία της ιστορίας οφείλει να εστιάσει στην κριτική σκέψη. Τα παιδιά οφείλουν να μάθουν να αμφισβητούν, να ερευνούν, να διαμορφώνουν δική τους άποψη για τα ιστορικά γεγονότα.

Μόνο με μια ριζική αλλαγή στην προσέγγιση της διδασκαλίας της ιστορίας, μπορούμε να καλλιεργήσουμε στους νέους την αγάπη για το παρελθόν και να τους βοηθήσουμε να κατανοήσουν τη σημασία της ιστορίας για το παρόν και το μέλλον.