Ακρίβεια: Μισθοί και συντάξεις στα τάρταρα, κέρδη εισηγμένων 218%

Αν ο πληθωρισμός δεν υπήρχε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις θα έπρεπε να τον ανακαλύψουν. Διότι η πληθωριστική έκρηξη έχει αυξήσει τα κρατικά έσοδα από τον ΦΠΑ περισσότερο από 10 δισεκατομμύρια ευρώ από το 2019 μέχρι σήμερα και κατά 6,7 δισεκατομμύρια ευρώ τα κέρδη των εισηγμένων επιχειρήσεων από το 2009 ως και το 2023. Καθόλου άσχημα δηλαδή.

Αυτό, όμως, που αποδεικνύεται ευλογία για το προαναφερθέν δίδυμο είναι η μεγάλη δυστυχία για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων. Και ας μην βιαστούν κάποιοι να πουν 41%. Διότι το 41% του 50% που ψήφισε την τελευταία φορά είναι μόλις το 20% των ψηφοφόρων. Οι υπόλοιποι;

«Η κρίση του 2009 ήταν πολύ χειρότερη για την Ελλάδα από ό,τι η κρίση του 1929 για τις ΗΠΑ» υποστηρίχθηκε πρόσφατα στον δημόσιο διάλογο. Οχι ακριβώς. Ήταν πολύ, πολύ, πολύ, χειρότερη. Και δυστυχώς εξακολουθεί και χειροτερεύει για το μεγαλύτερο ποσοστό του συρρικνούμενου πληθυσμού της χώρας.

Ο μέσος μισθός και η... Βουλγαρία

Μπορεί ο πρωθυπουργός της χώρας να παραδέχεται ότι ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι χαμηλός και να θεωρεί ότι πρέπει να φτάσει τα 1.500 ευρώ. Προσοχή, όχι ο κατώτατος. Ο μέσος. Αυτόματα όμως αυτή η τοποθέτηση κρύβει μια πολύ απλή παραδοχή. Ότι στόχος του πρωθυπουργού, που διακηρύσσει σε όλους τους τόνους μαζί με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Κ. Χατζηδάκη ότι το 2024 θα «πιάσει» η χώρα το ΑΕΠ του 2009, είναι ο μέσος πραγματικός μισθός στα επόμενα χρόνια να είναι χαμηλότερος του 2009. Διότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, ο μέσος μισθός το 2009 στην Ελλάδα ήταν 21.595 ευρώ ετησίως ή 1.799,58 ευρώ μηνιαίως. 

Αν συνυπολογιστεί ότι αθροιστικά ο πληθωρισμός από το 2009 μέχρι σήμερα είναι 21%, τότε, αποπληθωρίζοντας τον μέσο μισθό στην Ελλάδα του 2023 όπως αυτός προσδιορίζεται από την Ευρωπαϊκή Στατιστική, είναι μειωμένος κατά 35,93%. 

Ο μέσος μισθός, δηλαδή, σε πραγματικές τιμές έχασε στη 15ετία 2009-2024 περισσότερο από το 1/3 της αγοραστικής του δύναμης ή 646,66 ευρώ τον μήνα ή 7.760 ευρώ τον χρόνο, δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ κάτι περισσότερο από 3 ολόκληρους μισθούς!

Πώς λοιπόν να μην πέσει η Ελλάδα από την 9η θέση του 2009 στην Ευρώπη των 27 στην 26η ως προς την κατά κεφαλήν αγοραστική δύναμη των πολιτών της; Μόλις πάνω από τη Βουλγαρία που αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Εάν δεν υπάρξει ένα θετικό σοκ στην ιδιωτική κατανάλωση, η Ελλάδα «θα τρώει τη σκόνη» όχι μόνο της Βουλγαρίας αλλά και πολλών ακόμη βαλκανικών χωρών που αναπτύσσονται με τρομερή ταχύτητα χάρη σε επενδυτικά πακέτα από την Ε.Ε. αλλά και λόγω μεγάλων ξένων επενδύσεων.

Συνταξιούχοι

Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν με τον πλέον αδιάψευστο τρόπο ότι και η μέση σύνταξη στην Ελλάδα, πέραν της μνημονιακής σφαγής, έχει υποστεί την πληθωριστική φθορά, παρά τις νομοθετημένες από τον ΣΥΡΙΖΑ αυξήσεις που δόθηκαν το 2023 και 2024. 

Από τα 12.379 ευρώ ετησίως που ήταν η μέση ετήσια σύνταξη (δηλαδή 1031,58 ευρώ τον μήνα σύμφωνα με τη Eurostat) σε σταθερές τιμές του 2009 η μέση ετήσια σύνταξη έχει φτάσει σε ονομαστική βάση τα 12.563 ευρώ, όμως έχει χάσει το 21% της αξίας της λόγω πληθωρισμού και αντιστοιχεί σε 9.996 ευρώ του 2009 ετησίως ή στα 833 ευρώ μηνιαίως. 

Προκύπτει βεβαίως και το περίεργο, οι ποσοστιαίες απώλειες των μισθωτών να είναι μεγαλύτερες αυτών των συνταξιούχων, παρά το γεγονός ότι στον ιδιωτικό τομέα διατηρήθηκαν οι 14 μισθοί. Όλα αυτά όμως έχουν συνυπολογιστεί στην ανάλυσή μας και τα στοιχεία αποτυπώνονται ακριβώς στον δημοσιευόμενο πίνακα.

Υπάρχουν ευνοημένοι;

Η κατάσταση στην οποία αναφέρεται το παρόν άρθρο-ανάλυση αποτυπώνει τις εξελίξεις στον μέσο μισθό και στη μέση σύνταξη. Υπάρχουν κατηγορίες μισθωτών που είδαν τις απολαβές τους να αυξάνονται πραγματικά την περίοδο 2009-2023;

Σε ό,τι αφορά τους μισθωτούς υψηλής εξειδίκευσης, η μαζική μετανάστευση περισσοτέρων των 300-400.000 επιστημόνων, γιατρών όλων των ειδικοτήτων και «πληροφορικάριων» δίνει μια κάποια απάντηση. Σε ό,τι αφορά τον τομέα της Πληροφορικής μάλιστα η εισαγωγή των εφαρμογών Τεχνητής Νοημοσύνης έχει οδηγήσει σε τεράστια ζήτηση όχι μόνο στελεχών αλλά εν γένει εξειδικευμένου προσωπικού. 

Και επειδή στη συντριπτική του πλειονότητα δεν υπάρχει, έχει ξεκινήσει ένα γαϊτανάκι εξαγορών επιχειρήσεων Πληροφορικής από άλλες, όπου πραγματικός στόχος είναι η απόκτηση του στελεχιακού δυναμικού της εξαγοραζόμενης επιχείρησης. Στον τομέα αυτόν υπάρχει όντως πραγματική αύξηση μισθών.

Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβαίνει στον τουρισμό και στα logistics. Αλλά μόνο στα στελέχη. Οι τεράστιες τρύπες στα πεντάστερα ξενοδοχειακά συγκροτήματα που δημιουργήθηκαν σωρηδόν τα τελευταία χρόνια καλύπτονται με προσωπικό από τις Βαλτικές χώρες που δέχεται να δουλέψει με τους ισχύοντες μισθούς.

Γενικά σε επιχειρήσεις που ευνοήθηκαν από την ανάληψη έργων υποδομής χρηματοδοτούμενα από το Ταμείο Ανάκαμψης υπήρξε σταθερή ροή χρήματος και κάποια βελτίωση των μισθών. Σε τι επίπεδα όμως;
Τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Στο σύνολο των εισηγμένων στο χρηματιστήριο ελληνικών επιχειρήσεων (ας σημειωθεί όμως ότι μεγάλοι κλάδοι, όπως τα σούπερ μάρκετ, οι μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις και η φαρμακοβιομηχανία, στο συντριπτικό τους τμήμα δεν είναι στο χρηματιστήριο), η ονομαστική αλλά και η αποπληθωρισμένη αύξηση των κερδών ήταν... διαστημική.

Από τα 3,8 δισεκατομμύρια του 2009, τα κέρδη σε τρέχουσες τιμές εκτοξεύθηκαν στα 10,8 δισεκατομμύρια ευρώ και σε αποπληθωρισμένη βάση (σωρευτικός πληθωρισμός 21%) στα 6,8 δισεκατομμύρια, δηλαδή πραγματική αύξηση 218%!

Πέρα από το «μανιπουλάρισμα» των αγορών, τον πληθωρισμό και τα εξ Ευρωπαϊκής Ένωσης χαρακτηριζόμενα «ουρανοκατέβατα κέρδη» (κυρίως λόγω της παραμορφωτικής επίδρασης στις τιμές των υδρογονανθράκων της ανορθολογικής και έξω από την πραγματική αγορά αύξηση των θεωρητικών τιμών τους στο χρηματιστήριο αναφοράς του Άμστερνταμ), βασική αιτία της εκτόξευσης των κερδών είναι η συρρίκνωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας. Που οφείλεται στην καταβαράθρωση των πραγματικών μισθών.

Μόνο η σύναψη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας μπορεί να βάλει τέλος σε αυτή την κατάσταση. Αν συνυπολογιστεί ότι το εργασιακό κόστος σε μια μέση ελληνική βιομηχανία είναι το 20% περίπου του συνολικού κόστους, τότε μια αύξηση κατά 10% μισθών και ημερομισθίων θα αύξανε το συνολικό κόστος μόλις κατά 2% και ισόποσα θα μείωνε (κατά 2%) και τα κέρδη. Και οι θετικές πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις στην οικονομία θα ήταν θεαματικές (αύξηση φορολογικών εσόδων, ζήτησης, ΑΕΠ κ.λπ.).

Αυτό, όμως, προϋποθέτει πολιτική βούληση, περιορισμό της...αδηφαγίας των εχόντων και ύπαρξη ισχυρών συνδικάτων.