Στα Παρασκήνια: Στον ΣΥΡΙΖΑ πλέον ζητάνε βιογραφικό από όσους θέλουν να εγγραφούν στο κόμμα* Τι περιμένει η Νίνα Κασιμάτη για να πάει στο Κίνημα Δημοκρατίας;* 500 χιλιάδες μηνύσεις από πολίτες προς το Κτηματολόγιο για σοβαρά λάθη

Αποκαλύπτουμε όλα τα πολιτικά παρασκήνια! Από τους διαδρόμους της Βουλής και τα υπουργικά γραφεία, μέχρι τις μυστικές συναντήσεις σε πρεσβείες και τα παζάρια στα κομματικά επιτελεία. Μάθε πρώτος για τις αθέατες διαπραγματεύσεις, τις κρυφές συμμαχίες και τις εσωτερικές πληροφορίες που διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό, για να είσαι πάντα ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις!

Καλή σας ημέρα φίλες και φίλοι αγαπητοί αναγνώστες και ένα καλό και όμορφο Σαββατοκύριακο!
Σήμερα αρχίζουμε τα παρασκήνιά μας με το σχόλιο για την επικαιρότητα, το όποιο θα αφορά τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ — δηλαδή τον Εθνικό Οργανισμό Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών — και την παραίτηση του αντιπροέδρου του, Χρήστου Παπαδημητρίου.

Ο κ. Παπαδημητρίου λοιπόν υπέβαλε την παραίτησή του υπό το βάρος των παλινωδιών γύρω από το πόρισμα για την τραγωδία των Τεμπών, και κυρίως με φόντο τις εντάσεις για το αν η πυροσφαίρα που κατέκαψε ανθρώπους και βαγόνια προκλήθηκε από τα έλαια σιλικόνης του συρμού ή από κάποια άγνωστη καύσιμη ύλη, όπως το ξυλόλιο.

Ο πρώην αντιπρόεδρος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ δήλωσε δημόσια πως δέχεται απειλές για τη ζωή του, γεγονός που προσθέτει ακόμη περισσότερα ερωτήματα στο ήδη σκοτεινό παρασκήνιο της υπόθεσης. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο μοιάζει η τραγωδία των Τεμπών να ξεφεύγει από τα όρια ενός "ατυχήματος" και να αγγίζει τα χαρακτηριστικά μιας σκοτεινής ιστορίας συγκάλυψης, με προεκτάσεις που δεν έχουμε ακόμη κατανοήσει πλήρως. Πίσω από τους τεχνικούς όρους, τις εκθέσεις και τα πορίσματα, κρύβεται μια μάχη για την αλήθεια. Και η παραίτηση του κ. Παπαδημητρίου ίσως δείχνει ότι κάποιοι δεν αντέχουν να συνεχίζουν να σιωπούν.

Και κάπου εδώ, η σκέψη πηγαίνει — και δεν είναι καθόλου υπερβολή — σε μια άλλη σκοτεινή υπόθεση της ελληνικής ιστορίας. Τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Για να θυμούνται λοιπόν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι ο Γρήγορης Λαμπράκης, βουλευτής της ΕΔΑ, γιατρός και μαχητής της ειρήνης, χτυπήθηκε θανάσιμα στις 22 Μαίου 1963 από παρακρατικούς στη Θεσσαλονίκη, λίγο μετά το πέρας μιας αντιπολεμικής εκδήλωσης στην οποία ήταν ομιλήτης. 

Αρχικά λοιπόν, το κράτος προσπάθησε να παρουσιάσει τη δολοφονία του ως "τροχαίο ατύχημα" μια ξεκάθαρη απόπειρα συγκάλυψης, που τελικά δεν πέρασε, χάρη στην επιμονή λίγων — και κυρίως του ανακριτή Σαρτζετάκη καθώς και του δημοσιογράφου Γιάννη Βούλτεψη(πατέρας της Βουλεύτριας της ΝΔ Σοφίας Βουλτέψη που αν την βλέπει από κάπου ο πατέρας της μάλλον θα κάνει σβούρες στον τάφο του) — να φτάσει η υπόθεση στη δικαιοσύνη και να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Τότε ήταν το παρακράτος. Σήμερα τι είναι; Τα ερωτήματα γύρω από τα Τέμπη παραμένουν αναπάντητα. Οι αντιφάσεις στα πορίσματα, οι παραιτήσεις και οι απειλές δείχνουν πως η αλήθεια είναι ακόμη πολύ μακριά. Μα όταν μια κοινωνία επιτρέπει να θαφτούν τέτοια εγκλήματα κάτω από χαρτιά και ανακοινώσεις, τότε κάτι μέσα της έχει ήδη σαπίσει. Κι εμείς, είτε το αντέχουμε είτε όχι, δεν είμαστε πια απλοί παρατηρητές.

500 χιλιάδες μηνύσεις και αγωγές από πολίτες προς το Κτηματολόγιο για σοβαρά λάθη

Μαθαίνω ότι η εταιρεία «Ελληνικό Κτηματολόγιο», δηλαδή το Κτηματολόγιο που πλέον έχει ιδιωτικοποιηθεί, βρίσκεται υπό το βάρος 500.000 μηνύσεων από πολίτες που έχουν βρει σοβαρά λάθη κατά τη διάρκεια της ψηφιοποίησης των ιδιοκτησιών τους. Τα προβλήματα, όπως καταγγέλλουν οι πολίτες, δεν περιορίζονται μόνο στην κακή καταγραφή των στοιχείων, αλλά και στην άρνηση της εταιρείας να παραδεχτεί τα λάθη της. Και όταν αυτά τα λάθη φτάνουν στα δικαστήρια, οι αποφάσεις συχνά δικαιώνουν τους πολίτες, υποχρεώνοντας το Κτηματολόγιο να πληρώσει αστρονομικά ποσά ως αποζημίωση.

Είναι εμφανές ότι η διαχείριση των περιουσιών των Ελλήνων πολιτών έχει περάσει σε χέρια ιδιωτών, κάτι που κάνει την όλη διαδικασία ασαφή και ανασφαλή. Οι πολίτες που δεν έχουν δηλώσει έγκαιρα τις περιουσίες τους στο Κτηματολόγιο, βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση, καθώς το Κτηματολόγιο έχει τη δυνατότητα να κατασχέσει τις περιουσίες τους και να τις παραχωρήσει σε funds. Αυτά τα funds, φυσικά, δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για την κοινωνία ή την οικονομία των πολιτών. Επενδύουν αποκλειστικά στο να δημιουργήσουν κέρδη από την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις τοπικές κοινότητες και την κοινωνική συνοχή.

Αυτή η κατάσταση αποκαλύπτει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την πορεία της χώρας τα τελευταία χρόνια: τα πάντα εκποιούνται και η ιδιωτική πρωτοβουλία παίρνει όλο και περισσότερες αρμοδιότητες που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών. Από την υγεία και την εκπαίδευση μέχρι και την ακίνητη περιουσία, όλα βρίσκονται στο στόχαστρο των ιδιωτών και των funds, ενώ οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν για τα λάθη που έγιναν στη διαχείριση του δημόσιου συμφέροντος.

Και όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που η Ελλάδα συνεχίζει να «ξεπουλιέται», με την επίσημη πολιτεία να είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη στο να προστατέψει τα συμφέροντα των πολιτών. Το γεγονός ότι το Κτηματολόγιο, ένας τόσο κρίσιμος μηχανισμός για τη σωστή καταγραφή και προστασία της περιουσίας των πολιτών, παραδίδεται στους ιδιώτες με τόσο αμφισβητούμενα αποτελέσματα, είναι μια ακόμη απόδειξη της πορείας που ακολουθεί η χώρα και των συμφερόντων που προωθούνται με αδιαφορία για τις συνέπειες στους πολίτες.

Στον ΣΥΡΙΖΑ πλέον ζητάνε βιογραφικό από όσους θέλουν να εγγραφούν στο κόμμα

Μου λένε ότι στο μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν εντελώς. Τόσο πολύ, που για να γραφτεί κάποιος σήμερα μέλος του κόμματος, πρέπει να στείλει… βιογραφικό! Όχι, δεν πρόκειται για αστείο. Μιλάμε στην ουσία για μια διαδικασία «πιστοποίησης κοινωνικών φρονημάτων», που θυμίζει άλλες, σκοτεινές εποχές — μόνο που τώρα το πρόβλημα δεν είναι αν είσαι κομμουνιστής, αλλά αν είσαι αρκετά αριστερός για να μπεις στο κόμμα. Μια δήλωση μετανοίας, ένα πολιτικό… πόθεν έσχες για το ιδεολογικό παρελθόν σου. Ήσουν ποτέ «κεντρώος»; Στήριξες ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ή άλλο κόμμα; Συμπαθούσες Κασσελάκη; Μπορεί και να κοπείς. 

Ουσιαστικά, αν δεν έχεις το σωστό πολιτικό παρελθόν, αν κάποτε ψήφισες κάτι που δεν άρεσε στην κομματική επιτροπή, αν δεν έδινες το “παρών” σε πορείες και αν δεν έχεις την ταμπέλα του “προοδευτικού” κολλημένη στο κούτελο από τα μαθητικά σου χρόνια, τότε καλύτερα μην το δοκιμάσεις. Θα απορριφθείς ως “ύποπτος”.

Κι αν αυτό δεν είναι ένα απόλυτο παράδειγμα πολιτικής τύφλωσης και αποσύνθεσης, τότε τι είναι; Αντί να ανοίγουν το κόμμα στον κόσμο – σε νέους ανθρώπους που έχουν την αγωνία να αλλάξουν τα πράγματα, που θέλουν να συμμετέχουν, που πιθανόν προέρχονται από άλλους πολιτικούς χώρους αλλά απογοητεύτηκαν και αναζητούν διέξοδο – αυτοί βάζουν face control στην είσοδο. Δεν αρκεί να θέλεις να παλέψεις για μια καλύτερη κοινωνία· πρέπει πρώτα να αποδείξεις ότι είσαι "δικός τους". Αλλιώς, πόρτα.

Αυτό, βέβαια, δεν είναι απλώς γελοίο. Είναι μια ακόμη απόδειξη της παθολογικής εσωστρέφειας που τρώει το κόμμα από τα μέσα, ειδικά μετά την αποχώρηση του Στέφανου Κασσελάκη και την παράδοση του ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια της ομάδας των 87.

Ο κόσμος εκεί έξω ζει σε μια σκληρή πραγματικότητα με χαμηλούς μισθούς, πανάκριβα ενοίκια, απογοήτευση και αδιέξοδα. Δεν τον ενδιαφέρει αν αυτός που θέλει να βοηθήσει είναι “παλιός ΠΑΣΟΚος”, “δεξιός μετανοημένος” ή “αριστερός εξ αγχιστείας”. Τον ενδιαφέρει να δει πολιτικές που του αλλάζουν τη ζωή.Αντί να ψάχνουν τρόπους να ανοίξουν την παράταξη, να φέρουν νέο κόσμο, νέες ιδέες, να ακούσουν τη φωνή της κοινωνίας, κάθονται και περνάνε τους υποψήφιους από "ideological screening", λες και κάνουν face control σε κομματικό κλαμπ.

Η πολιτική, όμως, δεν είναι λέσχη εσωκομματικής καθαρότητας. Είναι άνοιγμα στην κοινωνία, σύνθεση απόψεων, συμμαχίες. Όταν κάποιος θέλει να σε ψηφίσει ή να σε στηρίξει ενεργά, δεν πας να του ρωτήσεις από πού κρατάει πολιτικά η σκούφια του. Τον ακούς, τον καλωσορίζεις, του δίνεις χώρο. Αντί γι’ αυτό, στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν την κατρακύλα της εσωτερικής καχυποψίας και της πολιτικής καθαρότητας, την ίδια ώρα που καταρρέουν στις δημοσκοπήσεις και στέκονται με το ένα πόδι μπροστά σε μια νέα διάσπαση.

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι πως ό,τι κι αν κάνουν, η εποχή τους τελείωσε. Το κοινό που θέλουν να πείσουν έχει κουραστεί από ταμπέλες. Δεν ψάχνει «γνήσιους αριστερούς», ψάχνει λύσεις. Κι αυτές δεν έρχονται με βιογραφικά, έρχονται με πολιτικό σχέδιο. Το οποίο, δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει μετακομίσει στο Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη καθώς και σε διάφορα άλλα κόμματα.

Όσοι λοιπόν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ φαντασιώνονται ένα κόμμα “καθαρών Συριζαίων”, κλειστό, ελεγχόμενο, ιδεολογικά αποστειρωμένο, είναι καταδικασμένοι να μείνουν μόνοι τους. 

Και αυτό ήδη φαίνεται: ο ΣΥΡΙΖΑ απομακρύνεται από την κοινωνία, γίνεται μια πολιτική λέσχη λίγων και εκλεκτών που ανακυκλώνουν τα ίδια και τα ίδια – και φυσικά βυθίζονται. Όσο πιο πολύ σφίγγουν τον εσωκομματικό έλεγχο, τόσο λιγότερη επαφή έχουν με την κοινωνία. Και στο τέλος, όπως συμβαίνει πάντα, θα αναρωτιούνται "τι φταίει που δεν μας ψήφισε κανείς".

Τι περιμένει η Νίνα Κασιμάτη για να πάει στο Κίνημα Δημοκρατίας;

Σας είχα πει πριν λίγες βδομάδες ότι η Νίνα Κασιμάτη κοιτάζει προς το Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη. Μου λένε λοιπόν ότι η Βουλευτής του Πειραιά δεν έχει εγκαταλείψει καθόλου αυτό το σενάριο. Κάθε άλλο. Το βλέμμα της είναι σταθερά στραμμένο προς τη νέα πολιτική στέγη που δημιουργεί μεθοδικά ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας και το μόνο που την κρατά ακόμη στην... αναμονή είναι το οργανωτικό timing.

Η πληροφορία που μαθαίνω λοιπόν είναι ότι η Νίνα ουσιαστικά περιμένει να φτιαχτεί η κοινοβουλευτική ομάδα – και όχι όποια κι όποια, αλλά η επίσημη κοινοβουλευτική ομάδα. Για την ακρίβεια, το Κίνημα Δημοκρατίας αριθμεί αυτή τη στιγμή έξι βουλευτές. Χρειάζονται δέκα για να αποκτήσει αναγνώριση κοινοβουλευτικής ομάδας και να αλλάξει πλήρως το παιχνίδι στη Βουλή Και εκεί μπαίνει στο κάδρο ο Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης.

Μου ψιθυρίζουν πως ο πρώην Υπουργός Άμυνας είναι έτοιμος να κάνει τη μεγάλη κίνηση, να περάσει στην πλευρά του Στέφανου Κασσελάκη, και μάλιστα όχι μόνος του. 

Το σενάριο που συζητιέται έντονα είναι πως θα πάρει μαζί του άλλους δύο βουλευτές, πρόσωπα που ήδη βρίσκονται σε διάλογο με το Κίνημα και μετράνε τις αντιδράσεις. Αν αυτό το "πακέτο" υλοποιηθεί –και όλα δείχνουν πως πάμε προς τα εκεί– τότε οι εννέα θα γίνουν πραγματικότητα.

Και τότε έρχεται η Νίνα. Γιατί η Νίνα Κασιμάτη θέλει να μπει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ως το δέκατο και καθοριστικό μέλος. Όχι στο ξεκίνημα, όχι στη μέση, αλλά στο τέλος. Σαν κερασάκι στην τούρτα. Και κάπως έτσι, το Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη θα αποκτήσει επίσημη παρουσία στη Βουλή, μετατρέποντας την «αντιπολίτευση των έξι» σε πραγματικό τρίτο πόλο. Όχι στα χαρτιά. Στην πράξη.

Η Κασιμάτη ξέρει ότι το να είναι μέλος της πρώτης επίσημης Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος έχει πολιτική αξία – και φυσικά πολιτικό συμβολισμό, ειδικά στον Πειραιά, εκεί που κάποτε σάρωνε ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα το Κίνημα Δημοκρατίας κερδίζει συνεχώς έδαφος. Αν όλα πάνε όπως δείχνουν, το «πότε» είναι θέμα λίγων εβδομάδων και το «αν» πλέον δεν αμφισβητείται.