Στα παρασκήνια: Το παρασκήνιο πίσω από τη διαγραφή Σαλμά* Πολιτικό "House of Cards" στη Ν.Δ με παιχνίδια εξουσίας για τη διαδοχή Μητσοτάκη* Πάμε Ολοταχώς για Χάγη* Που βρήκε η Νέα Δημοκρατία τα λεφτά να πληρώσει τον Γκρίνγκμπεργκ;*Έτοιμοι για μάχη μέχρι εσχάτων στον ΣΥΡΙΖΑ
Μου λένε ότι πίσω από τη διαγραφή του Μάριου Σαλμά από τη Νέα Δημοκρατία υπάρχει έντονο παρασκήνιο και μεγάλη πίεση να τελειώσει γρήγορα αυτή η υπόθεση.
Ο Σαλμάς, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, τους τελευταίους μήνες έκανε πολλούς να «στραβώσουν» μέσα στο κόμμα, γιατί διαφώνησε ανοιχτά με τη γραμμή της κυβέρνησης, ειδικά σε θέματα οικονομικής πολιτικής και τα περιβόητα κόκκινα δάνεια, τα δάνεια δηλαδή που οι τράπεζες έχουν βάλει στο στόχαστρο και απειλούν να πάρουν τα σπίτια του κόσμου.
Η κατάσταση έγινε επίσημη όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ζήτησε με επιστολή του την παραπομπή του Σαλμά στην επιτροπή δεοντολογίας, με σκοπό τη διαγραφή του.
Το μήνυμα ήταν σαφές: «Όποιος δεν συμφωνεί με την κεντρική γραμμή, δεν έχει θέση εδώ». Αλλά ο Σαλμάς δεν κάνει πίσω και δήλωσε πως αν διαγραφεί επειδή στηρίζει τους δανειολήπτες ή διαφωνεί με την ακρίβεια, τότε το θεωρεί τιμή του. Και αν η διαγραφή του είναι για να τρομάξει και άλλους βουλευτές, τότε αυτό είναι απλά λάθος.
Για να σας ενημερώσω πιο ξεκάθαρα: Ο Σαλμάς δεν είναι μόνος του. Μαζί του στέκονται άλλοι 11 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που θεωρούνται πιο κοντά στην «πατριωτική δεξιά» του κόμματος, δηλαδή εκείνοι που έχουν πιο συντηρητικές και εθνικιστικές θέσεις. Μεταξύ αυτών των βουλευτών είναι Φωτεινή Αραμπατζή, Γιώργο Βλάχο, Βασίλη Γιόγιακα, Θανάση Δαβάκη, Νικήτα Κακλαμάνη, Αννα Καραμανλή, Θεόδωρο Καράογλου, Χρήστο Μπουκώρο, Ευριπίδη Στυλιανίδη και Μάξιμο Χαρακόπουλο. Οι 11 αυτοί βουλευτές κατέθεσαν πρόσφατα επίσημη ερώτηση στον Υπουργό Οικονομικών, Κωστή Χατζηδάκη, ζητώντας να μάθουν τι σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση για να προστατέψει τα σπίτια του κόσμου από τα αρπακτικά funds και τις τράπεζες που θέλουν να πάρουν τα κόκκινα δάνεια.
Η διαγραφή του Σαλμά θεωρείται από πολλούς η αρχή του τέλους για τον Μητσοτάκη καθώς, αν οι 11 βουλευτές αποφασίσουν να φύγουν από το κόμμα, είναι πολύ πιθανό να τους ακολουθήσουν κι άλλοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που ανήκουν επίσης στην πατριωτική δεξιά. Κι αν αρχίσουν να φεύγουν όλοι αυτοί, τότε το κόμμα θα αντιμετωπίσει σοβαρή κρίση, ίσως και διάλυση.
Πάντως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα, λέγοντας ότι ο Σαλμάς δεν διεγράφη για τη διαφωνία του στα κόκκινα δάνεια, αλλά επειδή διέδιδε ψευδείς κατηγορίες ακόμα κι όταν του είχαν δώσει απαντήσεις. Ωστόσο, πολλοί βλέπουν αυτή την κίνηση ως επικίνδυνη για την ενότητα του κόμματος, ειδικά αν προχωρήσουν οι αποχωρήσεις που φημολογούνται.
Πολιτικό "House of Cards" στη Ν.Δ με παιχνίδια εξουσίας για τη διαδοχή ΜητσοτάκηΟ Σαλμάς, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, τους τελευταίους μήνες έκανε πολλούς να «στραβώσουν» μέσα στο κόμμα, γιατί διαφώνησε ανοιχτά με τη γραμμή της κυβέρνησης, ειδικά σε θέματα οικονομικής πολιτικής και τα περιβόητα κόκκινα δάνεια, τα δάνεια δηλαδή που οι τράπεζες έχουν βάλει στο στόχαστρο και απειλούν να πάρουν τα σπίτια του κόσμου.
Η κατάσταση έγινε επίσημη όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ζήτησε με επιστολή του την παραπομπή του Σαλμά στην επιτροπή δεοντολογίας, με σκοπό τη διαγραφή του.
Το μήνυμα ήταν σαφές: «Όποιος δεν συμφωνεί με την κεντρική γραμμή, δεν έχει θέση εδώ». Αλλά ο Σαλμάς δεν κάνει πίσω και δήλωσε πως αν διαγραφεί επειδή στηρίζει τους δανειολήπτες ή διαφωνεί με την ακρίβεια, τότε το θεωρεί τιμή του. Και αν η διαγραφή του είναι για να τρομάξει και άλλους βουλευτές, τότε αυτό είναι απλά λάθος.
Για να σας ενημερώσω πιο ξεκάθαρα: Ο Σαλμάς δεν είναι μόνος του. Μαζί του στέκονται άλλοι 11 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που θεωρούνται πιο κοντά στην «πατριωτική δεξιά» του κόμματος, δηλαδή εκείνοι που έχουν πιο συντηρητικές και εθνικιστικές θέσεις. Μεταξύ αυτών των βουλευτών είναι Φωτεινή Αραμπατζή, Γιώργο Βλάχο, Βασίλη Γιόγιακα, Θανάση Δαβάκη, Νικήτα Κακλαμάνη, Αννα Καραμανλή, Θεόδωρο Καράογλου, Χρήστο Μπουκώρο, Ευριπίδη Στυλιανίδη και Μάξιμο Χαρακόπουλο. Οι 11 αυτοί βουλευτές κατέθεσαν πρόσφατα επίσημη ερώτηση στον Υπουργό Οικονομικών, Κωστή Χατζηδάκη, ζητώντας να μάθουν τι σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση για να προστατέψει τα σπίτια του κόσμου από τα αρπακτικά funds και τις τράπεζες που θέλουν να πάρουν τα κόκκινα δάνεια.
Η διαγραφή του Σαλμά θεωρείται από πολλούς η αρχή του τέλους για τον Μητσοτάκη καθώς, αν οι 11 βουλευτές αποφασίσουν να φύγουν από το κόμμα, είναι πολύ πιθανό να τους ακολουθήσουν κι άλλοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που ανήκουν επίσης στην πατριωτική δεξιά. Κι αν αρχίσουν να φεύγουν όλοι αυτοί, τότε το κόμμα θα αντιμετωπίσει σοβαρή κρίση, ίσως και διάλυση.
Πάντως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα, λέγοντας ότι ο Σαλμάς δεν διεγράφη για τη διαφωνία του στα κόκκινα δάνεια, αλλά επειδή διέδιδε ψευδείς κατηγορίες ακόμα κι όταν του είχαν δώσει απαντήσεις. Ωστόσο, πολλοί βλέπουν αυτή την κίνηση ως επικίνδυνη για την ενότητα του κόμματος, ειδικά αν προχωρήσουν οι αποχωρήσεις που φημολογούνται.
Για το συγκεκριμένο παρασκήνιο θα μου επιτραπεί μια αναδρομή στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
Ήταν καλοκαίρι 2023, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πέτυχε το θριαμβευτικό 40,5%, και μάλλον δεν θα μπορούσε να φανταστεί τα όσα θα ακολουθούσαν. Στην πρώτη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, όταν ο Παύλος Τσίμας τον ρώτησε αν θα διεκδικήσει τρίτη θητεία, είχε απαντήσει αινιγματικά: «Ρωτήστε με σε δύο χρόνια». Τώρα όμως, με το κόμμα του στο 22% στις τελευταίες δημοσκοπήσεις (MRB), φαίνεται αμφίβολο αν το καλοκαίρι του 2025 θα είναι ακόμη πρωθυπουργός για να του υποβληθεί αυτή η ερώτηση.
Και λέγοντας αυτά, να σας ενημερώσω πως η φθίνουσα πορεία της κυβέρνησής του έχει προκαλέσει ζυμώσεις στο εσωτερικό της Ν.Δ., με διάφορους βουλευτές και παράγοντες να μιλούν ανοιχτά για την ανάγκη αλλαγής ηγεσίας. Η πρωτοβουλία των έντεκα βουλευτών που κατατέθηκε την περασμένη εβδομάδα που οδήγησε και στην διαγραφή του Μάριου Σαλμά είναι μόνο η αρχή.
Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί της Ν.Δ., ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς, δείχνουν να έχουν βρει κοινό έδαφος στην ανάγκη για αλλαγή πρωθυπουργού, αλλά δεν συμφωνούν ως προς το ποιος θα είναι ο διάδοχος. Ο Καραμανλής, λέγεται, βλέπει θετικά την επιλογή του Νίκου Δένδια, με τον οποίο φέρεται να έχει ήδη συναντηθεί. Από την άλλη, ο Σαμαράς φαίνεται να επιφυλάσσει έναν πιο μεταβατικό ρόλο για τον εαυτό του, περιμένοντας να επαναφέρει την τάξη στο κόμμα και στη χώρα.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οι εξελίξεις στην οικονομία και τα εθνικά θέματα δεν ευνοούν την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το περιβόητο «restart» του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ δεν κατάφερε να αποδώσει τα αναμενόμενα, και οι προβλέψεις για την οικονομία παραμένουν αρνητικές.
Οι πολίτες βλέπουν την ακρίβεια να παραμένει ανεξέλεγκτη, ενώ το κοινωνικό κράτος αποδομείται. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός καλείται να διαχειριστεί ένα ρήγμα με τη δεξιά βάση του κόμματος και την Εκκλησία, ειδικά μετά τις εξελίξεις γύρω από τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, που δεν έχει ξεχαστεί.
Ακόμη και με την αντιπολίτευση να βρίσκεται σε κακή κατάσταση, η Νέα Δημοκρατία βλέπει τα ποσοστά της να καταρρέουν. Αν αυτό συνεχιστεί, όταν η Κεντροαριστερά ανασυγκροτηθεί, η κατάσταση θα είναι πολύ πιο δύσκολη.
Η πολιτική ιστορία έχει δείξει ότι όταν μια κυβέρνηση περάσει το σημείο καμπής, δύσκολα επανέρχεται. Ένα μέρος του συστήματος ανησυχεί για τις επιπτώσεις στην οικονομία, καθώς οι κοινωνικοί κραδασμοί μπορεί να προκαλέσουν ανεξέλεγκτες πολιτικές μετατοπίσεις – ο φόβος ενός νέου 2015 δεν έχει ξεπεραστεί.
Οι έντεκα βουλευτές της Ν.Δ., που αντιτίθενται στην κυβέρνηση για τα κόκκινα δάνεια και άλλες πολιτικές, δεν είναι η μοναδική ανησυχία για τον Μητσοτάκη. Αν αυτοί οι βουλευτές συνεχίσουν την πορεία τους και ακολουθήσουν και άλλοι, η κρίση στο κόμμα θα είναι σοβαρή. Παράλληλα, η δεξιά βάση της Ν.Δ. φοβάται την ενίσχυση της Ακροδεξιάς, που θα περιμένει τη δική της «Μελόνι» ή «Λεπέν» για να την εκπροσωπήσει.
Η Ελλάδα βέβαια δεν έχει παράδοση στην αλλαγή πρωθυπουργών εν κινήσει, όπως το είδαμε πρόσφατα στη Βρετανία με τους Συντηρητικούς. Ωστόσο, με την αποσταθεροποίηση που επικρατεί, όλα είναι πιθανά. Ο Νίκος Δένδιας αναδεικνύεται ως ο κύριος διεκδικητής της θέσης του Μητσοτάκη, έχοντας την υποστήριξη διαφόρων ομάδων του κόμματος, αλλά και αποδοχή από την Κεντροαριστερά και το επιχειρηματικό σύστημα.
Το σίγουρο είναι ότι η Ν.Δ. περνά μια περίοδο αναταράξεων, και οι βουλευτές δεν θα διστάσουν να εκφράσουν τις διαφωνίες τους δημόσια. Η ερώτηση των έντεκα βουλευτών για τα κόκκινα δάνεια ήταν μόνο η αρχή, και είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες κινήσεις αμφισβήτησης, ενισχύοντας την αβεβαιότητα γύρω από το μέλλον της ηγεσίας της Ν.Δ.
Και λέγοντας αυτά, να σας ενημερώσω πως η φθίνουσα πορεία της κυβέρνησής του έχει προκαλέσει ζυμώσεις στο εσωτερικό της Ν.Δ., με διάφορους βουλευτές και παράγοντες να μιλούν ανοιχτά για την ανάγκη αλλαγής ηγεσίας. Η πρωτοβουλία των έντεκα βουλευτών που κατατέθηκε την περασμένη εβδομάδα που οδήγησε και στην διαγραφή του Μάριου Σαλμά είναι μόνο η αρχή.
Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί της Ν.Δ., ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς, δείχνουν να έχουν βρει κοινό έδαφος στην ανάγκη για αλλαγή πρωθυπουργού, αλλά δεν συμφωνούν ως προς το ποιος θα είναι ο διάδοχος. Ο Καραμανλής, λέγεται, βλέπει θετικά την επιλογή του Νίκου Δένδια, με τον οποίο φέρεται να έχει ήδη συναντηθεί. Από την άλλη, ο Σαμαράς φαίνεται να επιφυλάσσει έναν πιο μεταβατικό ρόλο για τον εαυτό του, περιμένοντας να επαναφέρει την τάξη στο κόμμα και στη χώρα.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οι εξελίξεις στην οικονομία και τα εθνικά θέματα δεν ευνοούν την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το περιβόητο «restart» του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ δεν κατάφερε να αποδώσει τα αναμενόμενα, και οι προβλέψεις για την οικονομία παραμένουν αρνητικές.
Οι πολίτες βλέπουν την ακρίβεια να παραμένει ανεξέλεγκτη, ενώ το κοινωνικό κράτος αποδομείται. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός καλείται να διαχειριστεί ένα ρήγμα με τη δεξιά βάση του κόμματος και την Εκκλησία, ειδικά μετά τις εξελίξεις γύρω από τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, που δεν έχει ξεχαστεί.
Ακόμη και με την αντιπολίτευση να βρίσκεται σε κακή κατάσταση, η Νέα Δημοκρατία βλέπει τα ποσοστά της να καταρρέουν. Αν αυτό συνεχιστεί, όταν η Κεντροαριστερά ανασυγκροτηθεί, η κατάσταση θα είναι πολύ πιο δύσκολη.
Η πολιτική ιστορία έχει δείξει ότι όταν μια κυβέρνηση περάσει το σημείο καμπής, δύσκολα επανέρχεται. Ένα μέρος του συστήματος ανησυχεί για τις επιπτώσεις στην οικονομία, καθώς οι κοινωνικοί κραδασμοί μπορεί να προκαλέσουν ανεξέλεγκτες πολιτικές μετατοπίσεις – ο φόβος ενός νέου 2015 δεν έχει ξεπεραστεί.
Οι έντεκα βουλευτές της Ν.Δ., που αντιτίθενται στην κυβέρνηση για τα κόκκινα δάνεια και άλλες πολιτικές, δεν είναι η μοναδική ανησυχία για τον Μητσοτάκη. Αν αυτοί οι βουλευτές συνεχίσουν την πορεία τους και ακολουθήσουν και άλλοι, η κρίση στο κόμμα θα είναι σοβαρή. Παράλληλα, η δεξιά βάση της Ν.Δ. φοβάται την ενίσχυση της Ακροδεξιάς, που θα περιμένει τη δική της «Μελόνι» ή «Λεπέν» για να την εκπροσωπήσει.
Η Ελλάδα βέβαια δεν έχει παράδοση στην αλλαγή πρωθυπουργών εν κινήσει, όπως το είδαμε πρόσφατα στη Βρετανία με τους Συντηρητικούς. Ωστόσο, με την αποσταθεροποίηση που επικρατεί, όλα είναι πιθανά. Ο Νίκος Δένδιας αναδεικνύεται ως ο κύριος διεκδικητής της θέσης του Μητσοτάκη, έχοντας την υποστήριξη διαφόρων ομάδων του κόμματος, αλλά και αποδοχή από την Κεντροαριστερά και το επιχειρηματικό σύστημα.
Το σίγουρο είναι ότι η Ν.Δ. περνά μια περίοδο αναταράξεων, και οι βουλευτές δεν θα διστάσουν να εκφράσουν τις διαφωνίες τους δημόσια. Η ερώτηση των έντεκα βουλευτών για τα κόκκινα δάνεια ήταν μόνο η αρχή, και είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες κινήσεις αμφισβήτησης, ενισχύοντας την αβεβαιότητα γύρω από το μέλλον της ηγεσίας της Ν.Δ.
Πάμε Ολοταχώς για Χάγη
Στα Ελληνοτουρκικά τώρα. Μου λένε ότι οι εξελίξεις τρέχουν με ρυθμούς που θυμίζουν ταραγμένες θάλασσες. Η πρόσφατη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στον ΟΗΕ φαίνεται να ήταν η σπίθα που πυροδότησε τις συζητήσεις για το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Για να γνωρίζετε, όμως, αν νομίζαμε ότι ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, μάλλον μας περιμένουν δύσκολες και πολυδιάστατες διαπραγματεύσεις.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το πρόσφατο περιστατικό ανοιχτά της Κάσου, όπου το ιταλικό ερευνητικό σκάφος «Mare Nostrum» βρέθηκε να αντιμετωπίζει παρενοχλήσεις από τουρκικά πολεμικά πλοία, είναι η τρανή απόδειξη ότι τα πράγματα στο Αιγαίο μόνο ήρεμα δεν είναι. Ολόκληρη η σκηνή εκτυλίχθηκε σαν ένα επεισόδιο διπλωματικού θρίλερ, με την Άγκυρα να αμφισβητεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα και να εκδίδει Navtex μέσα σε περιοχή που η Ελλάδα θεωρεί δική της δικαιοδοσία. Παντως, το ιταλικό σκάφος αναγκάστηκε να αλλάξει πορεία και η Αθήνα αντέδρασε με αυστηρό διάβημα, αλλά το μήνυμα ήταν σαφές: η Τουρκία δεν θα διστάσει να προκαλέσει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Κι ενώ συμβαίνουν αυτά στο πεδίο, πρέπει να γνωρίζετε ότι στο διπλωματικό μέτωπο οι συνομιλίες για τη Χάγη προχωρούν με ρυθμούς που μοιάζουν με αγώνα ταχύτητας. Όμως, το μεγάλο ερώτημα παραμένει: τι ακριβώς θα θέσει η Τουρκία στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης; Γιατί, αν νομίζουμε ότι το μόνο θέμα συζήτησης θα είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ στο Αιγαίο, μάλλον γελιόμαστε.
Πάντως, η Άγκυρα έχει ήδη δείξει τις προθέσεις της. Δεν θα περιοριστεί μόνο στα θέματα των θαλάσσιων ζωνών. Θα φέρει στο τραπέζι και τη μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης, απαιτώντας αλλαγές που έρχονται σε αντίθεση με τη Συνθήκη της Λωζάνης. Ένα τέτοιο άνοιγμα θα ήταν για την Ελλάδα κόκκινο πανί, καθώς θα θεωρηθεί απειλή για την εθνική κυριαρχία. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Τουρκία έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θέλει να ξανασυζητηθούν οι ρυθμίσεις της Συνθήκης της Λωζάνης γενικότερα, κάτι που θα άνοιγε την πόρτα σε μια σειρά από άλλα θέματα, από το καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου μέχρι και το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών».
Για να είμαστε ειλικρινείς, εκεί είναι που οι Έλληνες διπλωμάτες αρχίζουν να ιδρώνουν. Κάθε βήμα προς τη Χάγη είναι και μια δοκιμασία νεύρων και στρατηγικής, καθώς το ερώτημα δεν είναι απλά ποια θέματα θα συζητηθούν, αλλά με ποιους όρους θα πάμε στη διαπραγμάτευση. «Η Τουρκία θα προσπαθήσει να φέρει όλα τα ανοιχτά ζητήματα στο τραπέζι», μου λέει ένας έμπειρος διπλωμάτης. «Αν δεν υπάρξει ξεκάθαρη συμφωνία για το τι ακριβώς θα κριθεί στη Χάγη, το ρίσκο είναι τεράστιο».
Από την άλλη, οι υποστηρικτές της δικαστικής οδού επιμένουν ότι πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία στην ειρηνική επίλυση. «Δεν μπορούμε να ζούμε για πάντα με την απειλή της έντασης», υποστηρίζουν. Πάντως, το παιχνίδι είναι σκληρό και η πραγματικότητα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για λάθη. Οι κινήσεις στο σκάκι των Ελληνοτουρκικών δεν είναι ποτέ απλές.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η πορεία προς τη Χάγη είναι γεμάτη παγίδες και διλήμματα. Το ερώτημα παραμένει αν μπορούμε να διαπραγματευτούμε με την Τουρκία χωρίς να ανοίξουμε την πόρτα σε θέματα που δεν είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε. Αν ο Μητσοτάκης καταφέρει να κρατήσει το παιχνίδι σε ελεγχόμενα πλαίσια, θα είναι μια μεγάλη επιτυχία. Αν όχι, η δικαστική διαδρομή μπορεί να αποδειχθεί πιο επικίνδυνη από όσο φανταζόμαστε.
Σε κάθε περίπτωση, το σκάφος των ελληνοτουρκικών σχέσεων έχει σηκώσει πανιά με προορισμό τη Χάγη. Το ερώτημα δεν είναι αν θα φτάσουμε, αλλά τι θα συναντήσουμε όταν αγκυροβολήσουμε στα δικαστικά νερά του διεθνούς δικαστηρίου. Και, κυρίως, αν θα καταφέρουμε να βγούμε από αυτήν την περιπέτεια με το κεφάλι ψηλά ή αν θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις χειρότερες φοβίες μας.
Έτοιμοι για μάχη μέχρι εσχάτων στον ΣΥΡΙΖΑ
Σε ότι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ μου λένε ότι η κατάσταση θυμίζει καζάνι που βράζει, με τις διαφορετικές τάσεις και στρατόπεδα να κοντράρονται σε ένα κλίμα έντασης και αβεβαιότητας. Το εσωκομματικό κλίμα είναι τεταμένο, με τις φωνές για έκτακτο συνέδριο και νέες εσωκομματικές εκλογές να πληθαίνουν. Για να γνωρίζετε, κανείς δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένο ότι το κόμμα θα βγει αλώβητο από αυτήν την εσωκομματική θύελλα.
Πάντως, οι λεγόμενοι «Κασσελίστας», δηλαδή τα στελέχη που στηρίζουν τη σημερινή ηγεσία, διαμηνύουν ότι χρειάζονται χρόνο και ενότητα για να αποδείξουν την αξία τους. Υποστηρίζουν ότι η προσέγγιση της ηγεσίας, με την έμφαση στα social media και τη φρέσκια επικοινωνιακή στρατηγική, έχει ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με νεότερες γενιές ψηφοφόρων, φέρνοντας μια νέα πνοή στο κόμμα. «Η κριτική είναι καλοδεχούμενη, αλλά αυτήν τη στιγμή χρειάζεται στήριξη, όχι διχασμός», λέει χαρακτηριστικά ένα στέλεχος κοντά στην ηγεσία. Πρέπει να σημειωθεί, πάντως, ότι αυτή η στήριξη δεν είναι δεδομένη.
Για να είμαστε ειλικρινείς, υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια από τα παλαιότερα στελέχη του κόμματος, που αισθάνονται ότι οι διαδικασίες δεν είναι αρκετά δημοκρατικές και αμφισβητούν τη νομιμότητα της τρέχουσας ηγεσίας. Η «Ομάδα των 87» θεωρεί ότι η σημερινή ηγεσία είναι πρόχειρη και επικίνδυνη για το μέλλον του κόμματος. Κι ενώ οι φήμες οργιάζουν, πίσω από κλειστές πόρτες γίνονται ζυμώσεις για μια νέα στρατηγική που θα επαναφέρει το κόμμα στις ρίζες του.
Πάντως, η λεγόμενη «Ομάδα των 87», αποτελούμενη κυρίως από παλαιότερα στελέχη του κόμματος, δεν κρύβει την ανησυχία της. Πιστεύουν ότι η σημερινή ηγεσία, με τη φιλελεύθερη ατζέντα και την επιθυμία να προσεγγίσει ψηφοφόρους εκτός του παραδοσιακού ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ, απομακρύνει το κόμμα από τις ριζοσπαστικές του αρχές. Για να γνωρίζετε, οι ίδιοι προειδοποιούν ότι αν δεν υπάρξει ένας σαφής επαναπροσδιορισμός της πολιτικής γραμμής, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να γίνει ένα κόμμα χωρίς ταυτότητα, χάνοντας την πολιτική του αξιοπιστία.
Κι ενώ αυτά συμβαίνουν, πρέπει να σημειωθεί ότι το έκτακτο συνέδριο που προγραμματίζεται θα είναι η καθοριστική στιγμή για το μέλλον του κόμματος. Κάθε στρατόπεδο προετοιμάζεται για μια σκληρή μάχη, με τους υποστηρικτές της σημερινής ηγεσίας να επιδιώκουν να επικρατήσουν και τους αντιφρονούντες να επιχειρούν να φέρουν πίσω το κόμμα στις παραδοσιακές του ράγες. «Το συνέδριο θα είναι η μητέρα όλων των μαχών», λέει ένας παλιός βουλευτής του κόμματος. «Αν δεν υπάρξει ξεκάθαρη απόφαση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινδυνεύσει με διάσπαση».
Πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτό το σενάριο δεν είναι τόσο μακρινό όσο μπορεί να ακούγεται. Κάθε εσωκομματική σύγκρουση αυξάνει το ρίσκο μιας διχαστικής σύγκρουσης, με τις δύο πλευρές να ετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα. «Δεν πρόκειται να δεχθούμε καμία απομάκρυνση από τις αρχές του κόμματος», λέει ένας υποστηρικτής της παλιάς φρουράς. Πάντως, η στήριξη στη σημερινή ηγεσία δεν είναι καθολική ούτε δεδομένη, με πολλούς να βλέπουν την ηγεσία ως προσωρινή.
Για να είμαστε ακριβείς, η αβεβαιότητα που επικρατεί αυτή τη στιγμή στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τυχαία. Η μάχη για την ηγεσία δεν έχει τελειώσει και το μέλλον του κόμματος μοιάζει πιο αβέβαιο από ποτέ. Το ερώτημα είναι αν η σημερινή ηγεσία θα καταφέρει να ενώσει τις διάφορες τάσεις ή αν θα δούμε μια εσωκομματική αναμέτρηση με απρόβλεπτες συνέπειες. Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση θυμίζει ωρολογιακή βόμβα και όλοι περιμένουν να δουν ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση.
Και για να το πω διαφορετικά, παρόλο που το έχω ξαναπεί δεν αποκλείεται να δούμε σκηνικά παρόμοια με αυτά του 5ου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ το 1996, όπου οι σύνεδροι πετούσαν καρέκλες ο ένας στον άλλο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η μάχη για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σκληρή και ίσως πιο αιματηρή από όσο φανταζόμαστε. Το συνέδριο θα κρίνει αν το κόμμα θα καταφέρει να βγει ενωμένο ή αν θα οδηγηθεί σε διάσπαση και νέα εσωκομματικά μέτωπα. Και, κυρίως, αν η σημερινή ηγεσία θα καταφέρει να επιβιώσει αυτής της καταιγίδας ή αν θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα.
Που βρήκε η Νέα Δημοκρατία τα λεφτά να πληρώσει τον Γκρίνγκμπεργκ;
Ακούγεται ότι πίσω από τις αμοιβές του Σταν Γκρίνμπεργκ από τη Νέα Δημοκρατία υπάρχει έντονο παρασκήνιο. Μιλάμε για έναν επικοινωνιολόγο που πλήρωνε το κόμμα 16.000 ευρώ το μήνα, ενόψει των ευρωεκλογών του 2024, ενώ τα χρέη της ΝΔ ξεπερνούν τα 487 εκατομμύρια ευρώ.
Ο Γκρίνμπεργκ έπαιρνε συνολικά περίπου 100.000 ευρώ για ένα εξάμηνο, και τα τιμολόγια που δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά δείχνουν ότι από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 2024, έλαβε 94.483,56 ευρώ σε έξι διαφορετικές δόσεις. Και όλα αυτά ενώ η ΝΔ είχε ανακοινώσει ότι η σύμβασή του ολοκληρώνεται με το τέλος των ευρωεκλογών, όπως δήλωσε τον Ιούνιο ο Παύλος Μαρινάκης.
Το ενδιαφέρον είναι ότι το 2021 ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, είχε πει ότι ο Γκρίνμπεργκ «δεν πληρώνεται από πουθενά». Κι όμως, νέα δημοσιεύματα αποκάλυψαν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεργάστηκε με την πολυεθνική Edelman, στην οποία ο Γκρίνμπεργκ είναι στέλεχος από το 2009, με τη σύμβαση να φτάνει το 1 εκατομμύριο ευρώ. Η σύμβαση έγινε μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών, με την αμοιβή να πληρώνεται από την Enterprise Greece, η οποία ελέγχεται από το ΥΠΕΞ.
Και δεν σταματάμε εδώ. Για τις ευρωεκλογές, η ΝΔ ξόδεψε συνολικά 2,7 εκατομμύρια ευρώ, όταν η κρατική χρηματοδότηση που έλαβε ήταν 2,11 εκατομμύρια. Το ένα εκατομμύριο πήγε σε διαφημιστικές καμπάνιες, ενώ 822.000 ευρώ ξοδεύτηκαν σε Facebook, Google, δημοσκοπήσεις και εταιρείες δημοσίων σχέσεων. Οι υπόλοιπες προεκλογικές δαπάνες έφτασαν τα 484.543 ευρώ, ενώ τα έντυπα κόστισαν 232.617 ευρώ.
Όλα αυτά για ένα κόμμα που χρωστάει 487,8 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία τα 475,4 εκατομμύρια είναι σε τράπεζες. Μόνο το 2023, η ΝΔ πρόσθεσε ακόμα 50 εκατομμύρια στο χρέος της. Αν μη τι άλλο, δείχνει ότι ξέρει να ξοδεύει – ακόμα κι αν το ταμείο είναι μείον.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Καλωσήρθατε στον χώρο σχολίων του Αντικειμενικότητα. Να θυμάστε ότι κάθε άποψη είναι δεχτή εκτός αν προσβάλει ή θίγει τον άλλον όποτε παρακαλώ ο σχολιασμός σας να είναι κόσμιος.