Στα Παρασκήνια: Όλο πιο κοντά στη μεγάλη επιστροφή και ο Αλέξης Τσίπρας* Οι εξελίξεις είναι πιο κοντά απ’ όσο φαντάζεστε* Το κόμμα Τσίπρα θα παίξει τεράστιο ρόλο στη μεταγραφική περίοδο
Αποκαλύπτουμε όλα τα πολιτικά παρασκήνια! Από τους διαδρόμους της Βουλής και τα υπουργικά γραφεία, μέχρι τις μυστικές συναντήσεις σε πρεσβείες και τα παζάρια στα κομματικά επιτελεία. Μάθε πρώτος για τις αθέατες διαπραγματεύσεις, τις κρυφές συμμαχίες και τις εσωτερικές πληροφορίες που διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό, για να είσαι πάντα ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις!
Καλή σας ημέρα φίλες και φίλοι αγαπητοί αναγνώστες και ένα καλό και όμορφο Σαββατοκύριακο σε όλες και όλους!Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην παραίτηση του Μάκη Βορίδη και τριών ακόμη υφυπουργών με αφορμή το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Η υπόθεση που εδώ και καιρό μύριζε μπαρούτι, φαίνεται πως πλέον φέρνει σοβαρούς τριγμούς μέσα στο ίδιο το κυβερνητικό οικοδόμημα.
Η παραίτηση Βορίδη, ενός από τους πιο σκληροπυρηνικούς και «παλιούς» του συστήματος της Δεξιάς, μαζί με άλλες τρεις παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών, δεν είναι μια τυπική αποχώρηση λόγω «ευαισθησίας». Είναι μια πολιτική βόμβα με στόχο το ίδιο το Μαξίμου.
Το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ, που έχει πάρει ήδη τον δρόμο των Βρυξελλών μέσω της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, αποκαλύπτει ένα σύστημα αδιαφάνειας και πιθανών κακοδιαχειρίσεων, την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθούσε μέχρι πρότινος να μας πείσει ότι όλα βαίνουν καλώς. Και τώρα; Τώρα το οικοδόμημα του Μητσοτάκη –αυτής της κυβέρνησης που αποδείχτηκε η χειρότερη της Μεταπολίτευσης– αρχίζει να καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.
Όσο κι αν προσπαθήσουν να το μπαλώσουν επικοινωνιακά, τα πράγματα δεν σώζονται. Η παραίτηση Βορίδη δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι η αρχή της ανοιχτής φθοράς. Και με τέτοιο πολιτικό κλίμα, να δείτε που από Σεπτέμβρη τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Γιατί όταν αρχίζουν να πέφτουν τα χαρτιά, σύντομα καταρρέει όλη η τράπουλα.
Οι εξελίξεις είναι πιο κοντά απ’ όσο φαντάζεστε
Για να γνωρίζεστε, το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει επικίνδυνα και όχι μονάχα λόγω καλοκαιριού. Οι εξελίξεις φαίνεται να βρίσκονται προ των πυλών, καθώς η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι στριμωγμένη από όλες τις πλευρές. Από τη μία, η ακρίβεια σαρώνει την κοινωνία και από την άλλη ξεσπούν σκάνδαλα που αποκαλύπτουν ένα βαθύτατα φθαρμένο και κουρασμένο σύστημα εξουσίας. Και σαν να μην έφταναν αυτά, το εσωκομματικό ρήγμα δεν είναι απλά θεωρία αλλά αρχίζει πλέον να γίνεται πράξη.
Ήδη στην πρόσφατη εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο, οι πρώην Πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς φρόντισαν να στείλουν σαφή μηνύματα προς το Μέγαρο Μαξίμου. Και αυτά τα μηνύματα δεν ήταν ευχές καλοκαιρινών διακοπών, αλλά καθαρές πολιτικές βολές που φανερώνουν πως το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας θυμίζει καζάνι που βράζει.
Η ημερομηνία-σταθμός είναι η 30η Ιουνίου, τότε που –όπως μαθαίνουμε– ο Αντώνης Σαμαράς σκοπεύει να ανακοινώσει και επίσημα τον νέο του πολιτικό φορέα. Η επιλογή της ημερομηνίας δεν είναι τυχαία, αφού παραπέμπει ευθέως στην ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης το 1993. Και κάπως έτσι, το σενάριο της διάσπασης φαίνεται πως περνάει από τη σφαίρα των διαρροών στη σφαίρα της πραγματικότητας.
Μπροστά σ’ αυτή τη θύελλα, ο Πρωθυπουργός φέρεται να επεξεργάζεται όλα τα ενδεχόμενα. Ακόμη και αυτό της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, ώστε να επιχειρήσει να κερδίσει χρόνο ή να προλάβει τα χειρότερα. Να ζητήσει δηλαδή εκ νέου λαϊκή εντολή, μήπως και αντιστρέψει το κλίμα.
Το σίγουρο είναι πως το καλοκαίρι θα είναι πιο καυτό από ποτέ και οι επόμενοι μήνες μπορεί να φέρουν τα πάνω-κάτω στο πολιτικό σκηνικό. Οι εξελίξεις δεν είναι μακριά. Είναι δίπλα σας. Μπορεί και ήδη να χτυπάνε την πόρτα.
Η παραίτηση Βορίδη, ενός από τους πιο σκληροπυρηνικούς και «παλιούς» του συστήματος της Δεξιάς, μαζί με άλλες τρεις παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών, δεν είναι μια τυπική αποχώρηση λόγω «ευαισθησίας». Είναι μια πολιτική βόμβα με στόχο το ίδιο το Μαξίμου.
Το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ, που έχει πάρει ήδη τον δρόμο των Βρυξελλών μέσω της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, αποκαλύπτει ένα σύστημα αδιαφάνειας και πιθανών κακοδιαχειρίσεων, την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθούσε μέχρι πρότινος να μας πείσει ότι όλα βαίνουν καλώς. Και τώρα; Τώρα το οικοδόμημα του Μητσοτάκη –αυτής της κυβέρνησης που αποδείχτηκε η χειρότερη της Μεταπολίτευσης– αρχίζει να καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.
Όσο κι αν προσπαθήσουν να το μπαλώσουν επικοινωνιακά, τα πράγματα δεν σώζονται. Η παραίτηση Βορίδη δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι η αρχή της ανοιχτής φθοράς. Και με τέτοιο πολιτικό κλίμα, να δείτε που από Σεπτέμβρη τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Γιατί όταν αρχίζουν να πέφτουν τα χαρτιά, σύντομα καταρρέει όλη η τράπουλα.
Οι εξελίξεις είναι πιο κοντά απ’ όσο φαντάζεστε
Για να γνωρίζεστε, το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει επικίνδυνα και όχι μονάχα λόγω καλοκαιριού. Οι εξελίξεις φαίνεται να βρίσκονται προ των πυλών, καθώς η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι στριμωγμένη από όλες τις πλευρές. Από τη μία, η ακρίβεια σαρώνει την κοινωνία και από την άλλη ξεσπούν σκάνδαλα που αποκαλύπτουν ένα βαθύτατα φθαρμένο και κουρασμένο σύστημα εξουσίας. Και σαν να μην έφταναν αυτά, το εσωκομματικό ρήγμα δεν είναι απλά θεωρία αλλά αρχίζει πλέον να γίνεται πράξη.
Ήδη στην πρόσφατη εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο, οι πρώην Πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς φρόντισαν να στείλουν σαφή μηνύματα προς το Μέγαρο Μαξίμου. Και αυτά τα μηνύματα δεν ήταν ευχές καλοκαιρινών διακοπών, αλλά καθαρές πολιτικές βολές που φανερώνουν πως το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας θυμίζει καζάνι που βράζει.
Η ημερομηνία-σταθμός είναι η 30η Ιουνίου, τότε που –όπως μαθαίνουμε– ο Αντώνης Σαμαράς σκοπεύει να ανακοινώσει και επίσημα τον νέο του πολιτικό φορέα. Η επιλογή της ημερομηνίας δεν είναι τυχαία, αφού παραπέμπει ευθέως στην ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης το 1993. Και κάπως έτσι, το σενάριο της διάσπασης φαίνεται πως περνάει από τη σφαίρα των διαρροών στη σφαίρα της πραγματικότητας.
Μπροστά σ’ αυτή τη θύελλα, ο Πρωθυπουργός φέρεται να επεξεργάζεται όλα τα ενδεχόμενα. Ακόμη και αυτό της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, ώστε να επιχειρήσει να κερδίσει χρόνο ή να προλάβει τα χειρότερα. Να ζητήσει δηλαδή εκ νέου λαϊκή εντολή, μήπως και αντιστρέψει το κλίμα.
Το σίγουρο είναι πως το καλοκαίρι θα είναι πιο καυτό από ποτέ και οι επόμενοι μήνες μπορεί να φέρουν τα πάνω-κάτω στο πολιτικό σκηνικό. Οι εξελίξεις δεν είναι μακριά. Είναι δίπλα σας. Μπορεί και ήδη να χτυπάνε την πόρτα.
Όλο πιο κοντά στη μεγάλη επιστροφή και ο Αλέξης Τσίπρας
Μου λένε ότι εκτός από την επικείμενη –και επίσημη πια– επιστροφή του Αντώνη Σαμαρά στην πολιτική αρένα, φαίνεται πως και ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να πάρει θέση μάχης για το μεγάλο come back. Η διαφορά όμως είναι πως ενώ στην περίπτωση Σαμαρά έχουμε και ημερομηνία –την 30η Ιουνίου– ο Αλέξης παίζει πιο... σιωπηλά. Κρατά κλειστά τα χαρτιά του, ακόμη και από τους πρώην συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ, που –από το πολύ άγχος να του ξανασταθούν– έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται πότε επιτέλους θα ξεστομίσει την ανακοίνωση του νέου του κόμματος.
Το μόνο που φαίνεται να έχει αρχίσει να ψιθυρίζεται στα πολιτικά πηγαδάκια είναι το όνομα. Ενώ αρχικά είχε διαρρεύσει πως ο νέος πολιτικός του φορέας θα λέγεται «Πυξίδα», τώρα η τάση δείχνει να γέρνει προς κάτι που περιέχει τη λέξη «Ελπίδα». Δεν αποκλείεται μάλιστα να συνδυάσει και τα δύο – κάπως σαν «Πυξίδα Ελπίδας» ή «Ελπίδα με Πυξίδα» ή ό,τι μπορεί να φανταστεί ένα επικοινωνιακό επιτελείο που έχει εμμονή με αφηρημένες έννοιες και γενικόλογες φράσεις. Γιατί η ουσία είναι ότι ο Τσίπρας ετοιμάζεται, οργώνει την Ελλάδα με το Ινστιτούτο του, οργανώνει εκδηλώσεις, χτίζει αφήγημα. Και φυσικά θέλει να θυμίσει τον παλιό... καλό εαυτό του – αυτόν που γέμιζε πλατείες, που μιλούσε για ελπίδα, που αντέγραφε με στόμφο τον Ανδρέα Παπανδρέου και έκλεινε τα μάτια στα ουσιαστικά.
Το θέμα όμως είναι ότι όσο κι αν αλλάξει αφίσα, όσο κι αν λουστράρει το πολιτικό του comeback, ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει. Δεν έχει ξεχάσει το δημοψήφισμα του 2015, όταν είπε «ΟΧΙ» και εκείνος το έκανε «ΝΑΙ». Δεν έχει ξεχάσει την απονευρωμένη και φοβική διακυβέρνηση. Δεν έχει ξεχάσει τα Μνημόνια που θα έσκιζε. Ούτε και τη βαθιά του ευθύνη για την κατάρρευση του χώρου που κάποτε λεγόταν ριζοσπαστική αριστερά και πλέον φυτοζωεί ανάμεσα σε συνέδρια-καρικατούρες και συγκεντρώσεις που δεν γεμίζουν ούτε αίθουσα δημοτικού συμβουλίου.
Ο Τσίπρας μπορεί να φαντάζεται τη δική του επιστροφή σαν έναν θρίαμβο, σαν κινηματογραφική σκηνή όπου ξαναπαίρνει το τιμόνι στα χέρια του. Αλλά όσο κι αν προσπαθήσει να χτίσει νέα αφήγηση, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως η κοινωνία θα του δώσει δεύτερη ευκαιρία. Όχι επειδή δεν τον συμπάθησε. Αλλά γιατί θυμάται. Και αυτό, στην πολιτική, είναι πολλές φορές πιο ισχυρό από οποιοδήποτε νέο brand name.
Το κόμμα Τσίπρα θα παίξει τεράστιο ρόλο στη μεταγραφική περίοδο
Μαθαίνω ότι το κόμμα που ετοιμάζει ο Αλέξης Τσίπρας –παρά τις επιφυλάξεις και τις καθυστερήσεις στην επίσημη ανακοίνωση του– θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη μεταγραφική περίοδο των κομμάτων που, όπως είχαμε πει, ξεκινά με το που θα κλείσει η Βουλή για το καλοκαίρι. Κι αν νομίζατε ότι το πολιτικό καλοκαίρι θα είναι ήρεμο, καλύτερα να ξανασκεφτείτε το πλάνο σας για διακοπές, γιατί έρχονται… αλλαγές ρόστερ με ταχύτητα Champions League.
Το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει, καθώς η ρευστοποίηση που αναμένεται στο μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ μετά το (κατά πολλούς) επερχόμενο «διαζύγιο» με την παλιά φρουρά, έχει αρχίσει ήδη να ενεργοποιεί το ένστικτο επιβίωσης αρκετών βουλευτών. Κάπως έτσι, πρόσωπα όπως η Νίνα Κασιμάτη και ο Ευάγγελος Αποστολάκης –παρά το γεγονός ότι για καιρό ακουγόταν πως θα μετακινούνταν προς το Κίνημα Δημοκρατίας– φαίνεται πλέον πως κατευθύνονται προς το ΠΑΣΟΚ. Όχι βέβαια στο «παλιό καλό» ΠΑΣΟΚ, αλλά στο «παρακολουθούμενο» Ανδρουλακικό, με το οποίο φαίνεται να βρίσκουν πιο κοινό έδαφος – ίσως γιατί, εκτός από τον πολιτικό τους χώρο, έχουν και το βλέμμα στραμμένο στις προσωπικές τους πολιτικές επιβιώσεις.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν και βουλευτές που θα κινηθούν προς το Κίνημα Δημοκρατίας, το οποίο από Σεπτέμβριο και μετά ετοιμάζεται να ενισχυθεί θεαματικά. Ήδη κάποιοι κάνουν λόγο για το «δέκα το καλό», καθώς αν συμπληρωθούν οι 10 βουλευτές, το Κίνημα θα αποκτήσει Κοινοβουλευτική Ομάδα. Και αυτό, πέρα από πολιτικό βάρος, φέρνει και θεσμικά εργαλεία που το ανεβάζουν επίπεδο.
Το σίγουρο είναι πως το νέο κόμμα Τσίπρα, ό,τι μορφή κι αν πάρει, θα λειτουργήσει σαν καταλύτης για ανακατατάξεις. Θα μαζέψει πρόσωπα από τον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ, θα αλλάξει τα δεδομένα στη Χαριλάου Τρικούπη, θα πιέσει προς το Κέντρο, και θα αναγκάσει και τη Νέα Δημοκρατία να βάλει φρένο σε πιθανές απώλειες, ενώ ταυτόχρονα θα δώσει κι ένα παραπάνω επιχείρημα στο Κίνημα Δημοκρατίας να διεκδικήσει ρόλο ρυθμιστή.
Από το πώς θα κινηθούν οι πρώτοι βουλευτές στις μεταγραφές θα εξαρτηθεί και ποιος θα βγει ενισχυμένος στον δρόμο προς τις επόμενες εκλογές. Γιατί, κακά τα ψέματα, μπορεί να μην παίζουμε ποδόσφαιρο, αλλά το πολιτικό μαρκάρισμα φέτος το καλοκαίρι θα είναι ασφυκτικό.
Μου λένε ότι εκτός από την επικείμενη –και επίσημη πια– επιστροφή του Αντώνη Σαμαρά στην πολιτική αρένα, φαίνεται πως και ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να πάρει θέση μάχης για το μεγάλο come back. Η διαφορά όμως είναι πως ενώ στην περίπτωση Σαμαρά έχουμε και ημερομηνία –την 30η Ιουνίου– ο Αλέξης παίζει πιο... σιωπηλά. Κρατά κλειστά τα χαρτιά του, ακόμη και από τους πρώην συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ, που –από το πολύ άγχος να του ξανασταθούν– έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται πότε επιτέλους θα ξεστομίσει την ανακοίνωση του νέου του κόμματος.
Το μόνο που φαίνεται να έχει αρχίσει να ψιθυρίζεται στα πολιτικά πηγαδάκια είναι το όνομα. Ενώ αρχικά είχε διαρρεύσει πως ο νέος πολιτικός του φορέας θα λέγεται «Πυξίδα», τώρα η τάση δείχνει να γέρνει προς κάτι που περιέχει τη λέξη «Ελπίδα». Δεν αποκλείεται μάλιστα να συνδυάσει και τα δύο – κάπως σαν «Πυξίδα Ελπίδας» ή «Ελπίδα με Πυξίδα» ή ό,τι μπορεί να φανταστεί ένα επικοινωνιακό επιτελείο που έχει εμμονή με αφηρημένες έννοιες και γενικόλογες φράσεις. Γιατί η ουσία είναι ότι ο Τσίπρας ετοιμάζεται, οργώνει την Ελλάδα με το Ινστιτούτο του, οργανώνει εκδηλώσεις, χτίζει αφήγημα. Και φυσικά θέλει να θυμίσει τον παλιό... καλό εαυτό του – αυτόν που γέμιζε πλατείες, που μιλούσε για ελπίδα, που αντέγραφε με στόμφο τον Ανδρέα Παπανδρέου και έκλεινε τα μάτια στα ουσιαστικά.
Το θέμα όμως είναι ότι όσο κι αν αλλάξει αφίσα, όσο κι αν λουστράρει το πολιτικό του comeback, ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει. Δεν έχει ξεχάσει το δημοψήφισμα του 2015, όταν είπε «ΟΧΙ» και εκείνος το έκανε «ΝΑΙ». Δεν έχει ξεχάσει την απονευρωμένη και φοβική διακυβέρνηση. Δεν έχει ξεχάσει τα Μνημόνια που θα έσκιζε. Ούτε και τη βαθιά του ευθύνη για την κατάρρευση του χώρου που κάποτε λεγόταν ριζοσπαστική αριστερά και πλέον φυτοζωεί ανάμεσα σε συνέδρια-καρικατούρες και συγκεντρώσεις που δεν γεμίζουν ούτε αίθουσα δημοτικού συμβουλίου.
Ο Τσίπρας μπορεί να φαντάζεται τη δική του επιστροφή σαν έναν θρίαμβο, σαν κινηματογραφική σκηνή όπου ξαναπαίρνει το τιμόνι στα χέρια του. Αλλά όσο κι αν προσπαθήσει να χτίσει νέα αφήγηση, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως η κοινωνία θα του δώσει δεύτερη ευκαιρία. Όχι επειδή δεν τον συμπάθησε. Αλλά γιατί θυμάται. Και αυτό, στην πολιτική, είναι πολλές φορές πιο ισχυρό από οποιοδήποτε νέο brand name.
Το κόμμα Τσίπρα θα παίξει τεράστιο ρόλο στη μεταγραφική περίοδο
Μαθαίνω ότι το κόμμα που ετοιμάζει ο Αλέξης Τσίπρας –παρά τις επιφυλάξεις και τις καθυστερήσεις στην επίσημη ανακοίνωση του– θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη μεταγραφική περίοδο των κομμάτων που, όπως είχαμε πει, ξεκινά με το που θα κλείσει η Βουλή για το καλοκαίρι. Κι αν νομίζατε ότι το πολιτικό καλοκαίρι θα είναι ήρεμο, καλύτερα να ξανασκεφτείτε το πλάνο σας για διακοπές, γιατί έρχονται… αλλαγές ρόστερ με ταχύτητα Champions League.
Το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει, καθώς η ρευστοποίηση που αναμένεται στο μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ μετά το (κατά πολλούς) επερχόμενο «διαζύγιο» με την παλιά φρουρά, έχει αρχίσει ήδη να ενεργοποιεί το ένστικτο επιβίωσης αρκετών βουλευτών. Κάπως έτσι, πρόσωπα όπως η Νίνα Κασιμάτη και ο Ευάγγελος Αποστολάκης –παρά το γεγονός ότι για καιρό ακουγόταν πως θα μετακινούνταν προς το Κίνημα Δημοκρατίας– φαίνεται πλέον πως κατευθύνονται προς το ΠΑΣΟΚ. Όχι βέβαια στο «παλιό καλό» ΠΑΣΟΚ, αλλά στο «παρακολουθούμενο» Ανδρουλακικό, με το οποίο φαίνεται να βρίσκουν πιο κοινό έδαφος – ίσως γιατί, εκτός από τον πολιτικό τους χώρο, έχουν και το βλέμμα στραμμένο στις προσωπικές τους πολιτικές επιβιώσεις.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν και βουλευτές που θα κινηθούν προς το Κίνημα Δημοκρατίας, το οποίο από Σεπτέμβριο και μετά ετοιμάζεται να ενισχυθεί θεαματικά. Ήδη κάποιοι κάνουν λόγο για το «δέκα το καλό», καθώς αν συμπληρωθούν οι 10 βουλευτές, το Κίνημα θα αποκτήσει Κοινοβουλευτική Ομάδα. Και αυτό, πέρα από πολιτικό βάρος, φέρνει και θεσμικά εργαλεία που το ανεβάζουν επίπεδο.
Το σίγουρο είναι πως το νέο κόμμα Τσίπρα, ό,τι μορφή κι αν πάρει, θα λειτουργήσει σαν καταλύτης για ανακατατάξεις. Θα μαζέψει πρόσωπα από τον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ, θα αλλάξει τα δεδομένα στη Χαριλάου Τρικούπη, θα πιέσει προς το Κέντρο, και θα αναγκάσει και τη Νέα Δημοκρατία να βάλει φρένο σε πιθανές απώλειες, ενώ ταυτόχρονα θα δώσει κι ένα παραπάνω επιχείρημα στο Κίνημα Δημοκρατίας να διεκδικήσει ρόλο ρυθμιστή.
Από το πώς θα κινηθούν οι πρώτοι βουλευτές στις μεταγραφές θα εξαρτηθεί και ποιος θα βγει ενισχυμένος στον δρόμο προς τις επόμενες εκλογές. Γιατί, κακά τα ψέματα, μπορεί να μην παίζουμε ποδόσφαιρο, αλλά το πολιτικό μαρκάρισμα φέτος το καλοκαίρι θα είναι ασφυκτικό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Καλωσήρθατε στον χώρο σχολίων του Αντικειμενικότητα. Να θυμάστε ότι κάθε άποψη είναι δεχτή εκτός αν προσβάλει ή θίγει τον άλλον όποτε παρακαλώ ο σχολιασμός σας να είναι κόσμιος.