Γλυκά Νερά: Το «μυθιστόρημα» του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου – Τι είπε στην απολογία του

Eπί τέσσερις και πλέον ώρες απολογείται ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, καθ΄ομολογία δολοφόνος της Καρολάιν Κράουτς, περιγράφοντας με απίστευτες λεπτομέρειες την κοινή τους ζωή, χωρίς ωστόσο να έχει ακόμα ξεκινήσει να διηγείται το σκηνικό της στυγερής δολοφονίας της συζύγου του.
Ο κατηγορούμενος μίλησε για «επικίνδυνες εξάρσεις» αναφερόμενος στη συμπεριφορά της συζύγου του, την οποία δολοφόνησε με στυγερό τρόπο, ενώ κρέμασε το σκύλο της οικογένειας και επιχείρησε για καιρό να πείσει τις αρχές και την κοινή γνώμη ότι είχε πέσει θύμα αιματηρής ληστείας.

«Ήταν προφανές ότι κάποια ξεσπάσματα ήταν επικίνδυνα για εμένα. Χωρίς να το θέλει. Να πετάξει ένα αντικείμενο για να με χτυπήσει. Αυτό έγινε χωρίς να το θέλει…», είπε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος.
Χρησιμοποιώντας συνεχώς ενεστώτα χρόνο για την Καρολάιν, σαν να μην έχει μεσολαβήσει το έγκλημα που ο ίδιος έχει ομολογήσει, ο κατηγορούμενος κλήθηκε να απαντήσει σε σειρά ερωτήσεων σε σχέση με τα αναγραφόμενα στο ημερολόγιο που τηρούσε το θύμα.

Πρόεδρος: Στο ημερολόγιο της έλεγε ότι όλα τα προβλήματα τα δικά της εσείς τα παίρνατε προσωπικά. Σας είχε δώσει να καταλάβετε ότι αυτό την ενοχλούσε; Καταλαβαίνετε ότι με τον τρόπο σας την πιέζατε;

Κατηγορούμενος: Ναι την πίεζα. Και εγώ με την εγκυμοσύνη είχα φτάσει στον άλλο άκρο. Διάβαζα τα πάντα για να δω αν όλα θα πάνε καλά. Είναι η ανασφάλεια μου να πάνε όλα καλά, ναι της πέρασα αυτή την ανασφάλεια. Αυτό είναι ένα παράδειγμα ότι έκανα λάθος…

Πρόεδρος: Από τα μηνύματα της προκύπτει ότι εκδηλώνατε ένα ενδιαφέρον που εκείνη το εκλάμβανε ως άσκηση πίεσης και αντιδρούσε. Το είχατε καταλάβει αυτό;

Κατηγορούμενος: Μου είπε ότι «δεν κάνεις καλό» αλλά «μην μου λες κάθε ημέρα να μας δει ο γιατρός»…. Αυτό ήταν μια συγκεκριμένη περίοδο που ανησυχούσαμε για την εγκυμοσύνη.


Πρόεδρος: Γιατί έπαιρνε να σας πάρει τηλέφωνο όταν έβγαινε με τη φίλη της;

Κατηγορούμενος: Για να πάμε να την πάρουμε.

Πρόεδρος: Γιατί να την πάρετε;

Κατηγορούμενος: Γιατί το θέλαμε.

Αναφερόμενος στη δεύτερη εγκυμοσύνη της Καρολάιν, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος σημείωσε τα προβλήματα που εντόπισε ο γυναικολόγος, αλλά και το σθένος της Καρολάιν να τα αντιμετωπίσει λέγοντας του, όπως είπε: «εμένα το μωράκι μου δεν θα μου το πάρει κανείς». «Ένιωσα τόσο περήφανος για εκείνη. Αυτός είναι ο άνθρωπος που με ρωτήσατε γιατί έγινε η γυναίκα της ζωής μου», είπε ο κατηγορούμενος.

Πρόεδρος: Όμως εξακολουθούσαν και οι εξάρσεις και τα επεισόδια μεταξύ σας;

Κατηγορούμενος: Ναι.

Πρόεδρος: Στο ημερολόγιο είδα έναν άνθρωπο σε απόλυτη σύγχυση. Εσείς αυτό το πράγματα το είχατε εισπράξει;

Κατηγορούμενος: Σε κάποιο βαθμό ναι, όχι σε αυτή την έκταση.

Πρόεδρος: Μήπως θεωρούσατε ότι αυτά που έλεγε δεν τα εννοούσε;

Κατηγορούμενος: Υπήρχε μια γενική φράση «θέλω να φύγω», μέχρι εκεί και αυτό σε στιγμές έντονης συναισθηματικής αστάθειας και για τους δυο. Δυο όμως αργότερα θα καθόμασταν αγκαλιά και θα το συζητούσαμε και θα κάναμε πλάνα για το μέλλον μας. Πάνω στα νεύρα…

Πρόεδρος: Τη φράση «πνίγομαι» που έγραφε της ζητήσατε ποτέ να το αναλύσει; Το καταλάβατε; Το αξιολογήσατε ως σοβαρό;

Κατηγορούμενος: Τα πράγματα πήγαιναν καλά… Οι στιγμές που ένιωθε κάτι αρνητικό – την ξέρω καλά από παιδί – το μόνο που την ενδιέφερε είναι να είναι καλά. Δεν υπήρχε περίπτωση κάποια στιγμή ακόμη και να ήμασταν τσακωμένοι θα το λύναμε.

Πρόεδρος: Τι κάνατε; Πως το χειριστήκατε; Το πρόβλημα εξακολουθούσε να υπάρχει. Πιστεύατε ότι αυτό οφείλονταν στην εγκυμοσύνη;

Κατηγορούμενος: Κατά κύριο λόγο ναι στην εγκυμοσύνη και στα όσα είχαν προηγηθεί. Ξέρω ότι με αγαπάει και ότι για να φτάσει να με χτυπήσει δεν μπορούσα να το μετρήσω, ξέρω ότι με αγαπάει. Είχε μια πίεση, ήταν ένας άνθρωπος που του έπεσαν πάνω του πολλά πολύ απότομα. Μπορεί ναι κάποιες στιγμές να την πίεσα, αλλά την επόμενη ημέρα ήμασταν αγκαλιά. Μπείτε στη θέση μου…. Έχω ένα άνθρωπο που λατρεύω και που θέλει στήριξη. Άφηνα να γίνει το ξέσπασμα και υποχωρούσα. Ήξερα ότι αυτές τις στιγμές δεν ήταν ο εαυτός της. Ένιωθα ότι εγώ θα απορροφήσω αυτή την ένταση, ξέρω τι πέρασε με το παιδί.

Πρόεδρος: Από τη στιγμή που το μωρό ήλθε στο σπίτι σας άλλαξε κάτι;

Κατηγορούμενος: Άλλαξε πολύ, μπήκε ο παράγοντας της ευτυχία.

Πρόεδρος: Από το ημερολόγιο διαβάσαμε ότι δε μπορούσε να νιώσει αυτή τη χαρά. Το καταλάβατε αυτό;

Κατηγορούμενος: Το συζητήσαμε. Είδα μπροστά της το παιδί και δεν ένιωθε αυτά που θα έπρεπε να νιώθει μια νεαρή μητέρα. Το κοριτσάκι μας ήταν η ζωή της. Το ήξερα ότι το λατρεύει. Αυτό που ένιωθε -από αυτά που διάβασα και αυτά που συζητήσαμε -ίσως ήταν κάποια στοιχεία επιλόχειας κατάθλιψης σε συνδυασμό με αυτά που είχαμε περάσει της το δικαιολογούσα απόλυτα. Το συμπέρασμα που καταλήξαμε ήταν ότι μπορεί να ήταν από τις ορμόνες, αλλά όχι ότι δεν αγαπάει το παιδί της. Την αγάπη που ήθελε να νιώσει συνέβη, την ένιωσε. Και εγώ δεν είχα ποτέ αμφιβολία αν αγαπούσε το παιδί μας.

Πρόεδρος: Στη Μυλωνοπούλου πότε πήγατε;

Κατηγορούμενος: Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν ψάχναμε μαία, σύμβουλο ψυχικής υγείας, θέλαμε έναν άνθρωπο με επιστημονική κατάρτιση να μας βοηθήσει με αυτά τα ξεσπάσματα. Όλα αυτά η βία, η βωμολοχία.

Πρόεδρος: Τι εννοείτε;

Κατηγορούμενος: Με χτυπούσε με μπουνιές με κλωτσιές…

Πρόεδρος: Σας άφηνε σημάδια;

Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω αν δεν έβαζα τα χέρια μου μπροστά…

Πρόεδρος: Γιατί σας έκανε επιθέσεις; Τη ρωτήσατε ποτέ; Κάνουμε επίθεση όταν νιώθουμε απειλή. Γιατί σε εσάς η επίθεση;

Κατηγορούμενος: Δεν μιλάμε για ένα καβγά που είχε φτάσει σε βία. Ήταν στιγμιαίες εξάρσεις. Ήταν εξάρσεις θυμού από την εφηβική ηλικία το ήξερε και η ίδια.

Πρόεδρος: Στην αρχή σας ρώτησα αν θωρούσατε το γάμο σας προβληματικό και δεν μου είπατε κάτι.

Κατηγορούμενος: Δεν τον θεωρούσα προβληματικό, δεν υπήρχε περιστατικό βίας νωρίτερα, ήταν στιγμιαίες εξάρσεις. Ένα ίσως περιστατικό στις 15 ημέρες. Οι εξάρσεις αυτές δεν ήταν ο χαρακτήρας της και η απόδειξη ήταν ότι μετά ήμασταν αγκαλιά. Έμαθα να ζω με αυτό και εξάλλου ο άνθρωπος αυτός είχε τόσα χαρίσματα ψυχής που άξιζε να είμαι μαζί της.

Πρόεδρος: Πότε πήγατε σε ψυχολόγο;

Κατηγορούμενος: Την πρώτη φορά που το σκεφτήκαμε ήταν όταν χάσαμε το παιδάκι μας, δεν πήγαμε τότε γιατί μετά ήλθε η δεύτερη εγκυμοσύνη.

Πρόεδρος: Η αιτία που πήγατε στη κ. Μυλωνοπούλου αφορούσε και τους δυο;

Κατηγορούμενος: Ήταν προφανές μετά από κάποια ξεσπάσματα επικίνδυνα για μένα

Πρόεδρος: Τι εννοείτε επικίνδυνα;

Κατηγορούμενος: Μπορεί να έκανε μια κίνηση και να πέταγε ένα αντικείμενο να με χτυπήσει. Κατά λάθος πάνω στα νεύρα της. Δεν το ήθελε. Το πρόβλημα υπήρχε στη συμπεριφορά της συζύγου μου, αλλά με την παραδοχή ότι αμελήσαμε να διευθετήσουμε μια ψυχική φόρτιση μηνών. Οπότε καταλήξαμε και οι δυο να πάμε, διότι όλο αυτό είχε συσσωρευτεί. Μπήκε στη διαδικασία να προσπαθήσει, δεν τις άρεσε να έχει τέτοιες εξάρσεις, διότι η ζωή μας ήταν πολύ όμορφη, οι περισσότερες ώρες ήταν παραμυθένιες. Στη ψυχολόγο πήγαμε κατά κύριο λόγο για να βοηθήσουμε την Καρολάιν. Εγώ θα έκανα ξεχωριστές συνεδρίες.

Πρόεδρος: Αποφασίσατε να πάρετε το οικόπεδο, δε σας προβλημάτισε το γεγονός ότι δεν είχε στρώσει η μεταξύ σας κατάσταση.

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε όνειρο πλάνο σκέψη που να μην έχει την Καρολάιν δίπλα μου.

Πρόεδρος: Η σύζυγός σας όμως;

Κατηγορούμενος: Το είχα δεδομένο.

Πρόεδρος: Δεδομένο δεν είναι τίποτα σε αυτά τη ζωή.

Κατηγορούμενος: Οι συζητήσεις μας και το πλάνο της ζωής μας, είχε κοινές αποφάσεις για ποιο σχολείο θα πάει η κόρη μας, να αγοράσουμε ένα σπίτι, σχέδια μακροχρόνια. Την αγορά του οικοπέδου την είχαμε οργανώσει μήνες πριν. Θα χτίζαμε και όλο αυτό θα ήταν ιδιοκτησία της κόρης μας.

Η απολογία του κατηγορούμενου συνεχίζεται…