Στα Παρασκήνια: Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να ενώσει την Κεντροαριστερά* Το κόμμα Σαμαρά πλησιάζει, αλλά θα είναι ο ίδιος ο πρώην Πρωθυπουργός μπροστά;* Εμφύλιος στο Μαξίμου με απειλές για πρόωρες εκλογές προς τους βουλευτές αλλά και αλλαγή πρωθυπουργού εν πλω

Αποκαλύπτουμε όλα τα πολιτικά παρασκήνια! Από τους διαδρόμους της Βουλής και τα υπουργικά γραφεία, μέχρι τις μυστικές συναντήσεις σε πρεσβείες και τα παζάρια στα κομματικά επιτελεία. Μάθε πρώτος για τις αθέατες διαπραγματεύσεις, τις κρυφές συμμαχίες και τις εσωτερικές πληροφορίες που διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό, για να είσαι πάντα ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις!

Καλή σας ημέρα φίλες και φίλοι αγαπητοί αναγνώστες και μια όμορφη Κυριακή σε όλες και όλους!

Και όπως θα έχετε αντιληφθεί και εσείς αν παρακολουθείτε έστω και λίγο τα δρόμενα αυτή την εβδομάδα η Κυβέρνηση κατάφερε κάτι ακατόρθωτο, δηλαδή να κάνει την κοινή γνώμη να μιλάει για κάτι πέρα από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ

Και φυσικά εννοώ την σύλληψη της Ειρήνης Μουρτζούκου, η οποία, ως άλλη Ρούλα Πισπιρίγκου, κατηγορείται ότι σκότωσε βρέφη. Ένα έγκλημα που, όπως καταλαβαίνετε, έχει συνταράξει την κοινή γνώμη και έχει επισκιάσει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τη διαφθορά και τις κλεμμένες ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα πληρώσει και πάλι ο Έλληνας φορολογούμενος.

Αυτό το έγκλημα είναι συγκλονιστικό, και δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε πολύ για να καταλάβουμε το μέγεθός του: μιλάμε για παιδάκια, για μωρά, για αθώες ζωές που δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν καν τη ζωή τους. Η βαρύτητα της κατηγορίας είναι τέτοια, που προκαλεί ανατριχίλα και αηδία. Κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος μπροστά σε ένα τέτοιο έγκλημα.

Ωστόσο, το πιο σοκαριστικό στην όλη υπόθεση είναι το γεγονός ότι το μιντιακό σύστημα της προπαγάνδας αποφάσισε, για άλλη μια φορά, να καλύψει το εγκληματικό σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ με ένα άλλο έγκλημα, το οποίο ενδέχεται να τραβήξει την προσοχή του κόσμου μακριά από τις πολιτικές εξελίξεις και τη διαφθορά που συντελείται στην κυβέρνηση. 

Η τακτική αυτή της απόσπασης της προσοχής είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί και έχουμε γίνει μάρτυρες σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν. Όταν η πολιτική κατάσταση γίνεται τόσο πιεστική και η κυβέρνηση βρίσκεται υπό πίεση, το μόνο που έχει να κάνει είναι να αναδείξει ένα νέο σκάνδαλο, ένα νέο «αγκάθι», για να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης.

Αυτό που επιτυγχάνεται με αυτή την τακτική είναι η προσωρινή αποσύνδεση των πολιτών από τα πραγματικά προβλήματα που τους αφορούν. Όταν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ξεφεύγει από τα όρια της επικαιρότητας, η κυβέρνηση, μέσω του ελεγχόμενου μιντιακού συστήματος, επιδιώκει να αναδείξει κάποιο άλλο σοκαριστικό γεγονός, ώστε να στρέψει την προσοχή των πολιτών κάπου αλλού. Το ζήτημα είναι ότι αυτός ο κύκλος της επικοινωνιακής διαχείρισης δεν λύνει τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, αντίθετα τα αναδεικνύει και τα διαστέλλει.

Η σύλληψη της Ειρήνης Μουρτζούκου και οι σοκαριστικές λεπτομέρειες που τη συνοδεύουν είναι σίγουρα ένα έγκλημα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι οι πολιτικές εξελίξεις που κρύβονται πίσω από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι εξίσου σημαντικές και επικίνδυνες για τη χώρα. Το ότι το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ επιλέγουν να επικεντρωθούν σε ένα νέο έγκλημα για να καλύψουν το προηγούμενο δείχνει τη στρατηγική τους: να συγκαλύψουν τα κακώς κείμενα με τη βοήθεια του σοκ και της αίσθησης της αδικίας.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πέσουμε στην παγίδα αυτή. Τα σοβαρά ζητήματα, όπως η διαφθορά, τα σκάνδαλα και οι πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση της χώρας, δεν πρέπει να ξεχαστούν ή να επισκιαστούν από άλλα περιστατικά, όσο σοκαριστικά κι αν είναι.

Εμφύλιος στο Μαξίμου με απειλές για πρόωρες εκλογές προς τους βουλευτές αλλά και αλλαγή πρωθυπουργού εν πλω

Μαθαίνω ότι το Μέγαρο Μαξίμου βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης αναστάτωσης, καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που προκαλεί το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 

Το σύνθημα που ακούγεται στα παρασκήνια είναι «Save Kyriakos…», καθώς οι ανησυχίες για την πορεία της Νέας Δημοκρατίας γίνονται όλο και πιο έντονες, με την κυβέρνηση να φαίνεται στριμωγμένη από πολλές πλευρές. Οι βασικές ανησυχίες αφορούν το κατά πόσο το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ θα προκαλέσει συνολική απαξίωση του κυβερνητικού στρατοπέδου και αν αυτό σε συνδυασμό με τις άλλες αρνητικές εξελίξεις στην εξωτερική πολιτική και την οικονομία θα οδηγήσουν σε πρόωρες εκλογές ή ακόμη και σε αλλαγή πρωθυπουργού.

Το σενάριο των πρόωρων εκλογών έχει πέσει στο τραπέζι ως απειλή προς τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, για να τους προειδοποιήσει να μην διαμαρτύρονται ή εκδηλώνουν αντιδράσεις. Τα σενάρια για αλλαγή πρωθυπουργού βρίσκονται σε συνεχή κυκλοφορία από τις ευρωεκλογές και μετά, και επανέρχονται κάθε φορά που η πίεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη αυξάνεται. Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν υπάρχουν οι εσωτερικοί συσχετισμοί για να ευδοκιμήσουν τέτοιες προσπάθειες προς το παρόν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά τις αυξανόμενες πιέσεις, δηλώνει ότι δεν έχει σκοπό να αποχωρήσει από την εξουσία, στέλνοντας το μήνυμα ότι «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Η χώρα, όμως, αντιμετωπίζει μία ατέλειωτη σειρά αποτυχιών: υποκλοπές, το δυστύχημα των Τεμπών, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, η ακρίβεια, η πτώση του βιοτικού επιπέδου, η υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, και πολλά άλλα ζητήματα. 

Το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος» δεν φαίνεται να πείθει πλέον, καθώς πολλοί αρχίζουν να βλέπουν τον Μητσοτάκη ως το ίδιο το χάος που απειλεί τη χώρα. Η ηθική απαξίωση της κυβέρνησης με την υπόθεση των Τεμπών και οι αποκαλύψεις στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου και ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπαθεί να πείσει ότι «δεν γνώριζε», έχουν προκαλέσει σοβαρή αμηχανία και απογοήτευση στους ψηφοφόρους.

Τα παραπάνω δεν είναι τα μόνα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει το Μέγαρο Μαξίμου. Η ανησυχία εντείνεται από το γεγονός ότι οι αποκαλύψεις για την εμπλοκή στενών συνεργατών και υπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως ο Λευτέρης Αυγενάκης, ο Μάκης Βορίδης και άλλοι, συνδέονται με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η στρατηγική του Μαξίμου μέχρι στιγμής επικεντρώνεται στην προσπάθεια να προστατεύσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εμφανίζοντάς τον ως θύμα συνωμοσίας. Παρά την αποτυχία σε πολλούς τομείς, το μήνυμα που στέλνεται είναι ότι η χώρα πρέπει να παραμείνει υπό τη ηγεσία του, και οι εσωτερικές εντάσεις δεν πρέπει να οδηγήσουν σε καμία σημαντική αλλαγή.

Αξιοσημείωτο είναι πως η αντίδραση του υπουργού Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη σε όσα είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης, κατηγορώντας τον για εμπλοκή στην υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ, ανέδειξε την ένταση και τις πολιτικές μαχαιριές που υπάρχουν στα κυβερνητικά κλιμάκια. Ο Γεωργιάδης, όπως πάντα, κλιμάκωσε την αντιπαράθεση με προσωπικές επιθέσεις.

Με όλα αυτά να συμβαίνουν, το επόμενο βήμα του Μαξίμου είναι να εμφανίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως θύμα, λέγοντας ότι δέχεται επίθεση από εγχώριους επιχειρηματικούς κύκλους και τις Βρυξέλλες, οι οποίες κινούν τα νήματα του πολιτικού παιχνιδιού. Όμως, η μεγάλη ερώτηση παραμένει: Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αντέξει πολιτικά υπό το βάρος όλων αυτών των εξελίξεων;

Εν τω μεταξύ, το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά συνεχίζει να προετοιμάζεται για το κατάλληλο χρονικό σημείο. Ο ίδιος ο Σαμαράς μπορεί να είναι πιο συγκρατημένος και προσεκτικός στην επιλογή του moment για την εμφάνισή του, αλλά οι δηλώσεις και η αρθρογραφία των συνεργατών του δείχνουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποτύχει σε σχεδόν κάθε τομέα και ότι υπάρχει ανάγκη για μια νέα πολιτική έκφραση για τη δεξιά παράταξη.

Το πολιτικό τοπίο δείχνει πιο ρευστό από ποτέ και οι επόμενες μέρες θα είναι καθοριστικές για την πορεία της κυβέρνησης, με το Μέγαρο Μαξίμου να είναι σε κρίσιμη καμπή και τα σενάρια για πρόωρες εκλογές ή αλλαγή πρωθυπουργού να παραμένουν ζωντανά.

Το κόμμα Σαμαρά πλησιάζει, αλλά θα είναι ο ίδιος ο πρώην Πρωθυπουργός μπροστά;

Και μιας που λέμε για το κόμμα Σαμαρά για να γνωρίζετε, όπως έχουμε πει πολλές φορές, το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά ετοιμάζεται και φαίνεται πως είναι θέμα χρόνου να ανακοινώσει την επίσημη ίδρυσή του. Ωστόσο, το ερώτημα που παραμένει ανοιχτό και προκαλεί συζητήσεις στα πολιτικά παρασκήνια είναι αν ο ίδιος ο πρώην Πρωθυπουργός θα είναι εκείνος που θα βγει μπροστά σε περίπτωση εκλογών ή αν θα δούμε κάποιον άλλον να ηγείται του εγχειρήματος.

Αν και το όνομα του Σαμαρά κυριαρχεί ως το πιο φυσικό για ηγέτη του νέου κόμματος, οι πληροφορίες που έχω λάβει από άτομα που γνωρίζουν τα παρασκήνια και τις συζητήσεις δείχνουν ότι υπάρχει και αυτή η πιθανότητα να τον δούμε να κρατάει πιο διακριτικό ρόλο, αφήνοντας κάποιον άλλον να αναλάβει την πρωτοκαθεδρία. 

Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι ο Σαμαράς θα αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική ζωή – μάλλον, θα παραμείνει στα παρασκήνια, επηρεάζοντας τις εξελίξεις και κινητοποιώντας τις δυνάμεις του κόμματος. Άλλωστε, ο άνθρωπος αυτός πέτυχε το μεγαλύτερο πολιτικό του στόχο, να εκλεγεί Πρωθυπουργός της χώρας, και δεν έχει κάτι να αποδείξει σε κανέναν.

Ωστόσο, δεν είναι τελείως λάθος να υποστηρίξουμε ότι το να δημιουργήσει κάποιος ένα κόμμα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αναλάβει και την ηγεσία του. Το να προσφέρει τη "βιτρίνα" του κόμματος κάποιος άλλος, ενώ ο Σαμαράς συνεχίζει να καθοδηγεί τα πράγματα πίσω από τις σκηνές, είναι μια τακτική που χρησιμοποιείται συχνά στην πολιτική.

Σε κάθε περίπτωση, το σημαντικό είναι ότι το κόμμα Σαμαρά, είτε με τον ίδιο μπροστά είτε με άλλον ηγέτη, έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει σοβαρούς πολιτικούς τριγμούς, και ίσως, όπως όλα δείχνουν, να φέρει για δεύτερη φορά τον Μητσοτάκη μπροστά σε μια αναγκαστική αποχώρηση από την εξουσία. Όλα είναι ανοιχτά, αλλά το παιχνίδι, σίγουρα, θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να ενώσει την Κεντροαριστερά

Μου λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται για μια νέα προσπάθεια να ενώσει τον προοδευτικό χώρο, αυτή τη φορά με τη δημιουργία του νέου του πολιτικού φορέα. Παρά τις αποτυχημένες απόπειρες του 2023, φαίνεται ότι ο πρώην πρωθυπουργός πιστεύει ότι είναι η στιγμή για μια δεύτερη ευκαιρία. 

Τότε, λίγοι τον πήραν σοβαρά όταν προσπάθησε να συνενώσει δυνάμεις από την Κεντροαριστερά και την Αριστερά, αλλά οι συνθήκες, όπως όλα δείχνουν, δεν είναι διαφορετικές σήμερα, και κανείς δεν φαίνεται να περιμένει την επιτυχία του.

Η πρόθεσή του είναι να επιχειρήσει για άλλη μια φορά την ένωση των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα έχει την αποδοχή που δεν κατάφερε να έχει στο παρελθόν. 

Αυτή τη φορά, μάλιστα, έχει αποφασίσει να προχωρήσει με μια κίνηση που στόχο έχει να δικαιολογήσει την αλλαγή στάσης του στο δημοψήφισμα του 2015, όπου το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ, βγάζοντας στο φως της δημοσιοτήτας τα πρακτικά από εκείνη τη συνεδρίαση, έτσι ώστε να εμφανίσει τη μετάβαση ως μια πράξη υπευθυνότητας και στρατηγικής.

Ο στόχος του είναι σαφής: να παρουσιάσει την πορεία του ως μια πορεία συνειδητής επιλογής, που αποσκοπεί στην ενότητα και την επιστροφή της Ελλάδας στο προοδευτικό δρόμο. 

Με αυτό τον τρόπο, θέλει να δώσει στον λαό την εντύπωση ότι το μεγάλο λάθος του 2015, που οδήγησε στην «προδοσία» του ΟΧΙ, ήταν στην πραγματικότητα μια αναγκαία αλλαγή πορείας. Όταν έρθει η ώρα της επιστροφής του, εκείνος ελπίζει ότι ο κόσμος θα τον αγκαλιάσει ξανά, αποδεχόμενος την υπεύθυνη και «εναλλακτική» του πορεία.

Ωστόσο, ο δρόμος του Αλέξη δεν φαίνεται να είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Η αποδοχή του από το κοινό είναι αμφίβολη, και το να θεωρηθεί η μεταστροφή του ως πράξη «σωτηρίας» είναι πιο δύσκολο από ποτέ. 

Όπως όλα δείχνουν, η κοινή γνώμη δεν έχει ξεχάσει το «ΟΧΙ» που έγινε «ΝΑΙ» και οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς τον θυμίζουν αυτή την ανατροπή ως ένα από τα πιο σοβαρά λάθη της πολιτικής του πορείας. 

Ειδικά μετά από τόσες αποτυχίες και τα διάφορα σκάνδαλα που πλήγωσαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο προσωπικά, το να επιχειρήσει ο Τσίπρας να ενώσει εκ νέου τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς φαίνεται δύσκολο, αν όχι αδύνατο.

Παρ' όλα αυτά, ο Αλέξης συνεχίζει να επιμένει και να προσπαθεί, υποστηρίζοντας ότι ο πολιτικός χώρος της Κεντροαριστεράς χρειάζεται μια νέα καθοδήγηση για να ανακάμψει από τις πολιτικές του αποτυχίες και να δημιουργήσει τις βάσεις για μια νέα, ενωμένη πολιτική κατεύθυνση. 

Η μεγάλη του πρόκληση είναι, όμως, να πείσει τους πρώην υποστηρικτές του αλλά και τους νέους ψηφοφόρους ότι αξίζει να ξαναεμπιστευτούν έναν πολιτικό που δεν κατάφερε να υλοποιήσει ούτε μία από τις μεγάλες υποσχέσεις του.

Σε κάθε περίπτωση, όλα δείχνουν ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι καθοριστικοί για τον πρώην πρωθυπουργό και το μέλλον του στην πολιτική σκηνή της χώρας. Μέχρι τότε, το μόνο σίγουρο είναι ότι η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να επανενώσει την Κεντροαριστερά θα συνεχιστεί, με την ελπίδα να καταφέρει να αφήσει πίσω του την αμφιλεγόμενη κληρονομιά του.