Μαξίμου: Αποσταθεροποιημένος ο Μητσοτάκης - Πόλωση, παροχές και πρόωρες εκλογές στην ατζέντα

Διάχυση ευθυνών, συμψηφισμοί με το παρελθόν μέσω της Εξεταστικής, άρνηση Προανακριτικής για τους εμπλεκόμενους υπουργούς, πόλωση και καλλιέργεια κλίματος παροχών για τη ΔΕΘ είναι η άμυνα του Μεγάρου Μαξίμου στην απαξίωση και στον ευτελισμό που προκαλεί το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιφέρει δημοσκοπική πτώση, εξανεμίζοντας τα προσωρινά κέρδη από την επικοινωνιακή αντεπίθεση των τελευταίων μηνών.

Και στο βάθος πρόωρες εκλογές όσο ακόμη η Ν.Δ. κινείται στο όριο του 20% και έχει ελπίδες να διεκδικήσει το 25%. Στο πλαίσιο αυτό αφήνεται να διαρρεύσει από το υπουργείο Οικονομικών και κύκλους του Μεγάρου Μαξίμου ότι η υπεραπόδοση των εσόδων το πρώτο εξάμηνο του 2025 και η «γενικότερη καλή πορεία της οικονομίας» αφήνουν περιθώρια εκτεταμένων φοροαπαλλαγών και επιλεκτικών επιδομάτων που μπορεί να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν το 1,5 δισ. ευρώ.

Το τελικό ύψος και η κατανομή θα εξαρτηθούν από το μέγεθος της φθοράς στις αρχές Σεπτεμβρίου και τους ευρύτερους πολιτικούς σχεδιασμούς του κυβερνητικού επιτελείου.

Τα ενσωματωμένα ΜΜΕ προαναγγέλλουν τις εκτεταμένες παροχές ώστε να αποτραπεί «ο δεξιός και αριστερός λαϊκισμός που θα ανατρέψει τα κέρδη των μεταρρυθμίσεων της εξαετίας».

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όμως, δεν αντιμετωπίζεται, ευτελίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο κεντρώο κοινό, ενώ προκαλεί τη βαθύτερη δυσαρέσκεια των αγροτικών στρωμάτων που στηρίζουν τη Ν.Δ. και θα υποστούν τις οικονομικές συνέπειες.

Ο χρόνος κυλά σε βάρος της κυβέρνησης. Εξίσου βασικό, όμως, είναι ότι μετά από έξι χρόνια νεοφιλελεύθερης αποδόμησης η κυβέρνηση δεν έχει περιθώρια συνολικής ανάταξης του επιπέδου διαβίωσης, κυρίως της μεσαίας τάξης.

Από την άλλη, οι συνθήκες με το καθεστώς Μητσοτάκη δεν είναι ομαλές, ενώ εξακολουθεί να μην υπάρχει πολιτικός φορέας υποδοχής της αυξημένης κοινωνικής δυσαρέσκειας.

Περιστοιχισμένος από τη φρουρά

Στην πρόσφατη δημόσια εμφάνισή του στο Καρπενήσι ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε περιστοιχισμένος από άνδρες της προσωπικής του φρουράς, σε εμφανή σημεία και με χακί περιβολή, κάτι σαν τον Τραμπ ή τον Νετανιάχου. Ενδεχομένως νιώθει ότι απειλείται ακόμη και σε ένα εντελώς προστατευμένο και ελεγχόμενο περιβάλλον, είναι όμως ένδειξη της αποσταθεροποίησης του Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος επιπλέον κατέφυγε στη ρητορική της αστάθειας.

«Σε ένα περιβάλλον αστάθειας δεν χρειαζόμαστε πόλωση, λογικές εξολόθρευσης του αντιπάλου και ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής» δήλωσε.

Είναι προφανές ότι θα καταφύγει στην τεχνητή πόλωση, ρίχνοντας την ευθύνη στους πολιτικούς αντιπάλους του που τολμούν να του ασκούν αντιπολίτευση, ενδεικτικό της πριγκιπικής αντίληψης στην άσκηση της εξουσίας.

Με την Εξεταστική ο Κ. Μητσοτάκης φαίνεται ότι λέει «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων», καθώς θα επιχειρήσει να συμπαρασύρει στην απαξίωσή του το σύνολο του πολιτικού συστήματος.

Ο «κίνδυνος» αστάθειας προέρχεται από το εσωτερικό της Ν.Δ. Το crash test θα είναι η συζήτηση στη Βουλή και οι ψηφοφορίες που θα ακολουθήσουν τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ για την Προανακριτική για τους Βορίδη και Αυγενάκη.

Στις κάλπες για τον Μάκη Βορίδη αλλά και τον Λευτέρη Αυγενάκη τα «όχι» στην Προανακριτική θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 154 για κάθε κατηγορούμενο, δίχως να μετρηθούν οι πρόθυμοι βουλευτές των Σπαρτιατών που έχει προσεγγίσει το σύστημα Μητσοτάκη. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να φανεί ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν ελέγχει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του.

O μεν Μ. Βορίδης έχει αναπτύξει μια επιχειρηματολογία με την οποία αθωώνει εκ προοιμίου τον εαυτό του. Ο δε Λ. Αυγενάκης δεν έχει ούτε αυτά τα ισχνά επιχειρήματα.

Για τον «μπιστικό» της οικογένειας Μητσοτάκη ισχύει η κυνική επιχειρηματολογία του Άδωνη Γεωργιάδη, ότι «έχουμε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και αποφασίζουμε όπως θέλουμε».

«Αστάθεια»

Στην ευρύτερη «αστάθεια» που διαπιστώνει ο πρωθυπουργός συμβάλλουν οι αρνητικές εξελίξεις στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής με την αμφισβήτηση της ελληνικής ΑΟΖ από την Τουρκία και τη Λιβύη που συμπεριφέρεται σαν μακρύ χέρι της Άγκυρας.

Ο «εθνικός ακρωτηριασμός» που επισείουν διάφορα «πατριωτικά κέντρα» έχει ήδη συντελεστεί με τον περιορισμό της χώρας στα 6 ναυτικά μίλια.

Οι προκλήσεις της Λιβύης που ακολούθησαν τις επισκέψεις του Γιώργου Γεραπετρίτη σηματοδοτούν την απομείωση της εθνικής ισχύος.

Κίνηση Σαμαρά στις 24 Ιουλίου

Ενας βασικός παράγοντας που θα επηρεάσει τους σχεδιασμούς του Μεγάρου Μαξίμου είναι οι κινήσεις στον χώρο της ευρύτερης Δεξιάς και η έκκληση των 90 της «ομάδας πολιτών» προς τους Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, ο Αντ. Σαμαράς θα ανταποκριθεί πολύ πιθανόν στις 24 Ιουλίου, στην επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, με δημόσια δήλωση.

Ο Κ. Καραμανλής πάλι έχει διαφορετική στάση και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ακολουθήσει. Ο Κ. Καραμανλής θεωρεί πως όταν ένας πρωθυπουργός διαπιστώνει ότι πλέον «δεν αρέσει», θα πρέπει να προετοιμάζει την αποχώρησή του. Ωστόσο, «φοβάται» ότι ο Κ. Μητσοτάκης θα επιμένει μέχρι το τέλος.

Με τη Ν.Δ. να κινείται στο όριο του 20% -χωρίς το μπόνους που δίνουν οι δημοσκόποι ως εκτίμηση-, ενδεχόμενη ανακοίνωση πολιτικής κίνησης από τον Αντ. Σαμαρά θα είναι η χαριστική βολή. Με αυτά τα ποσοστά δεν διαθέτει την ελάχιστη κοινωνική συναίνεση για να παραμείνει στην εξουσία.

Τα παραλυτικά φαινόμενα σε διάφορους τομείς της διακυβέρνησης είναι ήδη ορατά. Το εάν θα γαντζωθεί στην εξουσία, όπως προβλέπει ο Κ. Καραμανλής, ή θα λειτουργήσει το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης του κόμματος και ανοίξουν διαδικασίες αλλαγής εν κινήσει ακόμη είναι αβέβαιο. Όπως δεν είναι πια βέβαιο ότι η Ν.Δ. θα αποφύγει τη συνολική απαξίωση και κατάρρευση.

Η μόνη βοήθεια που έχει ο Κ. Μητσοτάκης είναι από τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος επιμένει στον απομονωτισμό και στον συμψηφισμό ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., διασπώντας την Κεντροαριστερά και δίνοντας βάση στο επιχείρημα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική.