Da / Κριτική της παράστασης
Επιμέλεια: Απόστολος Ιωαννίδης
Πρόλογος:
Η ομάδα του «Αντικειμενικότητα News» επισκέφτηκε το Θέατρο «Ιλίσια», με σκοπό την παρακολούθηση της παράστασης «Da», σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια. Η κωμωδία του Χιου Λέοναρντ, με άκρως αυτοβιογραφικά στοιχεία, που διατρανώνει την ανιδιοτέλεια της γονεϊκής αγάπης - και δη της πατρικής - επέστρεψε στο θεατρικό «σανίδι», προκαλώντας στο κοινό συναισθήματα έντονης συγκίνησης και θαλπωρής.
Η σύνοψη του έργου:
Ο συγγραφέας Τσάρλι Τάιναν επιστρέφει στην πατρίδα του, την Ιρλανδία, ύστερα από τον θάνατο του πατέρα του. Ο εκπατρισμός αυτός του ανακαλεί μνήμες από τα νεανικά του χρόνια, που συνδέονται άρρηκτα με την πατρική φιγούρα, η οποία «σημάδεψε» τη μετέπειτα ζωή του: Ο «Da» (από το αγγλικό «Daddy» ) συμβολίζει την παιδική αθωότητα και τα αγνά συναισθήματα αγάπης, που προσπαθεί να υπονομεύσει η «βίαιη» πραγματικότητα του σημερινού κόσμου.
Οι εξωτερικοί Συντελεστές:
Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Πέτρος Ζούλιας, αποσκοπούσε στην ανάδειξη των ανθρωπιστικών αξιών, που ο ίδιος ο Λέοναρντ ήθελε να «μεταγγίσει» στο κοινό. Ο στόχος αυτός είναι βέβαιο ότι επετεύχθη στον απόλυτο βαθμό, μιας και η σκηνοθετική του «ματιά» διατύπωσε τη βαθιά συναισθηματική ιστορία του κεντρικού ήρωα με ρεαλισμό και ενάργεια. Παράλληλα, το χωροχρονικό πλαίσιο κατέστη σαφές, χωρίς, όμως, να αποσιωπηθεί η διαχρονική υπόσταση του έργου.
Η μετάφραση του Αντώνη Γαλέου αποδείχθηκε τελεσφόρα, μιας και κατάφερε να αποτυπώσει στην ελληνική γλώσσα την ψυχοσύνθεση του κάθε χαρακτήρα, αλλά και να μεταλαμπαδεύσει με απλό και άμεσο τρόπο θεμελιώδεις αξίες συντροφικότητας και αγάπης.
Η εξαιρετική μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα βοήθησε το κοινό να «ταξιδέψει» στην Ιρλανδική επαρχία του 20ού αιώνα, όπου διαβιούσαν ο «Da» και η οικογένειά του, και να κατανοήσουν εις βάθος την ιστορία τους. Σημαντικό ρόλο σε αυτό το «ταξίδι» διαδραμάτισαν, επίσης, τα σκηνικά και τα κοστούμια των Μαίρη Τσαγκάρη και Νίκου Χαρλαύτη, αντίστοιχα, τα οποία χαρακτηρίζονταν από πληρέστατη αληθοφάνεια.
Οι ηθοποιοί:
Τον ρόλο του καλοκάγαθου πατέρα, η ιστορία του οποίου εξακολουθεί, 50 χρόνια μετά από την αρχική της έκδοση, να προκαλεί τη συναισθηματική φόρτιση του κοινού, ενσάρκωσε ο Γρηγόρης Βαλτινός. Ο «Da» αποτελεί το πρότυπο ενός «αμόλυντου» χαρακτήρα, μιας προσωπικότητας, που, έλλειψει πονηρίας και διεφθαρμένης σκέψης, εμφορείται από τις σπάνιες πλέον ιδιότητες της αγαθότητας και της ανιδιοτέλειας. Η απλότητα της συμπεριφοράς του και ο έντονος συναισθηματισμός του αποδόθηκαν από τον ηθοποιό με τόσο τρυφερό και συγκινησιακό τρόπο, που ώθησε όλους τους θεατές να αγαπήσουν τον σπουδαίο αυτόν πατέρα.
Τον γιο του κεντρικό ήρωα, τον συγγραφέα Τσάρλι Τάιναν υποδύθηκαν δύο διαφορετικοί, αλλά ομοίως εξαίρετοι και
χαρισματικοί ηθοποιοί:
Ο Μιχάλης Οικονόμου ανέλαβε να ερμηνεύσει τον ρόλο σε μια ώριμη περίοδο της ζωής του, κατορθώνοντας χαρισματικά την ανάδειξη των εσωτερικών προβληματισμών και των ευαισθησιών του ήρωα, ενώ προέβαλε και την ανάγκη του για απαλλαγή από τη διαρκή επιρροή που ασκεί ο πατέρας του, ακόμη και μετά από τον θάνατό του.
Στη συνέχεια της παράστασης, ο Στρατής Χατζησταματίου ενσάρκωσε με αυθεντικότητα τον Τσάρλι Τάιναν σε μικρότερη ηλικία, παρουσιάζοντας τα νεανικά χρόνια του ρόλου, τα προβλήματα που τον απασχολούσαν και την περιφρόνηση που άρχισε σταδιακά να αποκτά απέναντι στον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης του «Da» , ο οποίος οδήγησε τον Τσάρλι πολύ συχνά σε ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Ο Γιώργος Σουξές υποδύθηκε το αφεντικό του Τσάρλι, τον Ντραμ. Ο ήρωας αυτός αποτέλεσε μια δεύτερης μορφής πατρική φιγούρα για τον Τάιναν, καθώς ο έντονος ρεαλισμός και η ντομπροσύνη του πρώτου επηρέασαν σημαντικά τη μετέπειτα εξέλιξη του τελευταίου. Η αναθεώρηση των απόψεών του Ντραμ για τον πατέρα του Τσάρλι αποδόθηκαν με άκρως αληθοφανή τρόπο από τον ηθοποιό, διεγείροντας συναισθηματικά και το θεατρικό κοινό.
Η Μαρία Καλλιμάνη, «ενσαρκώνοντας» τη μητέρα του Τσάρλι Τάιναν, διατύπωσε εξαίρετα τον πολυδιάστατο αυτό ρόλο, που συνδυάζει πρωτοφανή δυναμισμό και μητρική ευαισθησία. Η ηθοποιός κατάφερε να εκφράσει τις «βαθιές» αγωνίες της Ιρλανδικής αυτής νοικοκυράς, τις οποίες κάθε μητέρα ενδέχεται να ενέχει.
Τον θίασο συμπλήρωναν, επίσης, τρεις ηθοποιοί, στους οποίους αξίζει να δοθεί ξεχωριστός έπαινος για τις ερμηνείες τους:
Η Νεκταρία Γιαννουδάκη υποδυόμενη την κυρία Πράιαν, την αφεντικίνα του «Da» , με κωμική μαεστρία και χάρη, κατόρθωσε να προκαλέσει το άφθονο γέλιο του κοινού.
Ο Μιχάλης Οικονόμου ανέλαβε να ερμηνεύσει τον ρόλο σε μια ώριμη περίοδο της ζωής του, κατορθώνοντας χαρισματικά την ανάδειξη των εσωτερικών προβληματισμών και των ευαισθησιών του ήρωα, ενώ προέβαλε και την ανάγκη του για απαλλαγή από τη διαρκή επιρροή που ασκεί ο πατέρας του, ακόμη και μετά από τον θάνατό του.
Στη συνέχεια της παράστασης, ο Στρατής Χατζησταματίου ενσάρκωσε με αυθεντικότητα τον Τσάρλι Τάιναν σε μικρότερη ηλικία, παρουσιάζοντας τα νεανικά χρόνια του ρόλου, τα προβλήματα που τον απασχολούσαν και την περιφρόνηση που άρχισε σταδιακά να αποκτά απέναντι στον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης του «Da» , ο οποίος οδήγησε τον Τσάρλι πολύ συχνά σε ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Ο Γιώργος Σουξές υποδύθηκε το αφεντικό του Τσάρλι, τον Ντραμ. Ο ήρωας αυτός αποτέλεσε μια δεύτερης μορφής πατρική φιγούρα για τον Τάιναν, καθώς ο έντονος ρεαλισμός και η ντομπροσύνη του πρώτου επηρέασαν σημαντικά τη μετέπειτα εξέλιξη του τελευταίου. Η αναθεώρηση των απόψεών του Ντραμ για τον πατέρα του Τσάρλι αποδόθηκαν με άκρως αληθοφανή τρόπο από τον ηθοποιό, διεγείροντας συναισθηματικά και το θεατρικό κοινό.
Η Μαρία Καλλιμάνη, «ενσαρκώνοντας» τη μητέρα του Τσάρλι Τάιναν, διατύπωσε εξαίρετα τον πολυδιάστατο αυτό ρόλο, που συνδυάζει πρωτοφανή δυναμισμό και μητρική ευαισθησία. Η ηθοποιός κατάφερε να εκφράσει τις «βαθιές» αγωνίες της Ιρλανδικής αυτής νοικοκυράς, τις οποίες κάθε μητέρα ενδέχεται να ενέχει.
Τον θίασο συμπλήρωναν, επίσης, τρεις ηθοποιοί, στους οποίους αξίζει να δοθεί ξεχωριστός έπαινος για τις ερμηνείες τους:
Η Νεκταρία Γιαννουδάκη υποδυόμενη την κυρία Πράιαν, την αφεντικίνα του «Da» , με κωμική μαεστρία και χάρη, κατόρθωσε να προκαλέσει το άφθονο γέλιο του κοινού.
Η Κωνσταντίνα Κλαψινού «ενσάρκωσε» με ευφυέστατο τρόπο τη γοητευτική Μαίρη, «ξεδιπλώνοντας» τα υπολανθάνοντα «τραύματα» του ψυχισμού της ηρωίδας.
Ο Βασίλης Παπαδημητρίου ανέλαβε τον ρόλο του Όλιβερ, πιστού φίλου του Τσάρλι από τα νεανικά του χρόνια, ερμηνεύοντας την εφηβική, αλλά και ενήλικη εκδοχή του με τη ζωντάνια και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο που του άρμοζε.
Επίλογος:
Το έργο του Χίου Λέοναρντ κατόρθωσε, μέσω αυτής της παράστασης, να «ενσταλάξει» βαθιά συγκίνηση στο θεατρόφιλο κοινό. Η ιστορία του αγαθού πατέρα και της αναδιοτελούς αγάπης του για τον γιο του παρουσιάστηκε από ένα σύνολο ταλαντούχων, ευφυών καλλιτεχνών, «αγγίζοντας» συναισθηματικά μέχρι και τον τελευταίο θεατή.
Επίλογος:
Το έργο του Χίου Λέοναρντ κατόρθωσε, μέσω αυτής της παράστασης, να «ενσταλάξει» βαθιά συγκίνηση στο θεατρόφιλο κοινό. Η ιστορία του αγαθού πατέρα και της αναδιοτελούς αγάπης του για τον γιο του παρουσιάστηκε από ένα σύνολο ταλαντούχων, ευφυών καλλιτεχνών, «αγγίζοντας» συναισθηματικά μέχρι και τον τελευταίο θεατή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Καλωσήρθατε στον χώρο σχολίων του Αντικειμενικότητα. Να θυμάστε ότι κάθε άποψη είναι δεχτή εκτός αν προσβάλει ή θίγει τον άλλον όποτε παρακαλώ ο σχολιασμός σας να είναι κόσμιος.