Η ΠΟΡΝΗ ΑΠΟ ΠΑΝΩ / Κριτική της παράστασης

Επιμέλεια: Απόστολος Ιωαννίδης




Πρόλογος:




Την πρεμιέρα της παράστασης «Η πόρνη από πάνω» παρακολούθησε η ομάδα του «Αντικειμενικότητα News» στο Κηποθέατρο Νίκαιας. Το θεατρικό έργο του Αντώνη Τσιπιανίτη, υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Σταμάτη Πατρώνη, εξακολούθησε για δωδέκατη χρονιά να προκαλεί τη συγκίνηση και το ενδιαφέρον των θεατών, εξιστορώντας τη συνταρακτική ιστορία μιας καθημερινής, αλλά ηρωικής νοικοκυράς.




Η σύνοψη του έργου:







Μεγαλώνοντας σε περιβάλλον ενδοοικογενειακής βίας και παράλογου αυταρχισμού, η Ερατώ στερήθηκε πολλών επιθυμιών και δικαιωμάτων της. Ο γάμος της με τον σύζυγό της, Λευτέρη, θεωρήθηκε από εκείνη ως ο μοναδικός τρόπος σωτηρίας της. 

Στην πραγματικότητα, όμως, την οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερη ανελευθερία και ταπείνωση, μαθαίνοντάς την να ζει μόνο με τη χαρά των άλλων. Ώσπου, μια νύχτα, θα ακούσει κάτι, που θα αλλάξει όλη της τη ζωή...


Οι εξωτερικοί συντελεστές:


Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Σταμάτης Πατρώνης, με βοηθό σκηνοθέτη τον Μιχάλη Ρουμπή, πέτυχε στον πληρέστερο βαθμό την αποτύπωση του ψυχισμού της ηρωίδας, που ακροβατεί ανάμεσα στο τραυματικό παρελθόν και το ελπιδοφόρο της μέλλον. 

Το κέντρο βάρους στερεώθηκε επάνω στην Ερατώ και τον ταραχώδη της βίο, τα στοιχεία του οποίου ο σκηνοθέτης κατάφερε να παρουσιάσει με τόση ευκρίνεια, ώστε να μπορέσει το κοινό να συναισθανθεί την ιστορία και να ταυτιστεί με τον ρόλο.

Το κείμενο του Αντώνη Τσιπιανίτη προέβαλε με απλό, αλλά ουσιαστικό τρόπο, τα εναλλασσόμενα συναισθήματα και την ψυχολογική πορεία του κεντρικού χαρακτήρα, ενώ κατορθώθηκε απόλυτα η διέγερση, καθώς και η διατήρηση του ενδιαφέροντος του κοινού έως και το τέλος της παράστασης. Τα βαθύτερα νοήματα, λοιπόν, εκφράστηκαν με τα σαφέστερα λόγια, συγκινώντας μέχρι και τον τελευταίο θεατή.






Τα σκηνικά του Γιώργου Λιντζέρη, λόγω της λιτής και λαϊκής αισθητικής που απέπνεαν, κατέστησαν το σπίτι της Ερατούς, όπου εξελίσσονται τα γεγονότα του έργου, ένα γνώριμο προς τους θεατές περιβάλλον. Με αυτόν τον τρόπο, διευκολύνθηκε ο ουσιώδης συγχρωτισμός των θεατών με τη συγκεκριμένη ιστορία.






Τα κοστούμια του Δημήτρη Ανδριανού διατύπωσαν την εξέλιξη του κεντρικού ήρωα: Τα μαύρα και συντηρητικά ρούχα, που φορούσε η Ερατώ σε όλη τη διάρκεια του έργου, υποδήλωναν τον περιορισμό και την καταπίεση που αντιμετώπιζε στη ζωή της, ενώ το κόκκινο φόρεμα, με το οποίο ντύθηκε στην τελευταία σκηνή, διασαφήνισε την τελική, γενναία αυτοχειραφέτησή της.


Η ηθοποιός:






Η Κατερίνα Διδασκάλου, ενσαρκώνοντας την Ερατώ για δωδέκατη συνεχόμενη χρονιά, καθήλωσε το θεατρόφιλο κοινό με τη σπαρακτική της ερμηνεία. Υποδύθηκε με απαράμιλλη πειστικότητα την καταπιεσμένη νοικοκυρά της διπλανής πόρτας, που επιχείρησε να απαλλάξει τον εαυτό της από τους καθωσπρεπεισμούς, που της είχαν επιβληθεί, και να απολαύσει ελεύθερα όσα της είχε στερήσει η παρελθούσα ζωή της. 

Χάρη στην περίτεχνη κινησιολογία και την ταχεία εναλλαγή συναισθημάτων, η ηθοποιός κατέστησε σαφές ότι η Ερατώ, αναλογιζόμενη τα τραγικά της βιώματα, βρίσκεται μονίμως μεταξύ της συνετής ψυχραιμίας και της ανεξέλεγκτης τρέλας. Τόσο στα δραματικά, όσο και στα κωμικά στοιχεία του έργου, η Κατερίνα Διδασκάλου προκάλεσε τον απόλυτο θαυμασμό των θεατρόφιλων θεατών.






Επίλογος:

Οι συντελεστές της παράστασης ανέδειξαν τα επιμέρους μηνύματα του έργου και κατόρθωσαν πληρέστατα την ευαισθητοποίηση και τη συγκίνηση του κοινού. Ο θεατρικός αυτός μονόλογος, διά μέσου της Ερατούς και της συγκλονιστικής ιστορίας της, έλαβε θέση ενάντια στον σεξισμό, τις στερεότυπες ιδεοληψίες και τις ζημιογόνες κοινωνικές νόρμες, κινητοποιώντας τους θεατές - και ιδιαίτερα τις γυναίκες - να επιλέξουν την προσωπική και αμετάκλητη απολύτρωσή τους.

Πληροφορίες σχετικά με την παράσταση μπορείτε να βρείτε εδώ

Διαβάστε Επίσης:

• ΗΛΕΚΤΡΑ ΕΥΡΙΠΙΔΗ
• ΦΙΛΟΥΜΕΝΑ ΜΑΡΤΟΥΡΑΝΟ
• ΖΟΡΜΠΑΣ
• Η ΤΡΕΛΗ ΤΟΥ ΣΑΓΙΟ
• ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΣ