Στα Παρασκήνια: Το Κίνημα Δημοκρατίας έχει απλωθεί μέσα σε λίγους μήνες από τη δημιουργία του αρκετά στην κοινωνία* Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας να ανοίξει συνομιλίες για τον ΟΠΕΚΕΠΕ τρομάζει πολύ κόσμο* Πότε θα ανακοινώσει το κόμμα του ο Αντώνης Σαμαράς

Αποκαλύπτουμε όλα τα πολιτικά παρασκήνια! Από τους διαδρόμους της Βουλής και τα υπουργικά γραφεία, μέχρι τις μυστικές συναντήσεις σε πρεσβείες και τα παζάρια στα κομματικά επιτελεία. Μάθε πρώτος για τις αθέατες διαπραγματεύσεις, τις κρυφές συμμαχίες και τις εσωτερικές πληροφορίες που διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό, για να είσαι πάντα ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις!

Καλή σας ημέρα φίλες και φίλοι αγαπητοί αναγνώστες και ένα καλό και όμορφο Σαββατοκύριακο σε όλες και όλους!

Σήμερα θα σας πω για μια εκδήλωση που παρεβρέθηκα την Τετάρτη — μια εκδήλωση που δεν ήταν απλώς άλλη μία παρουσία, αλλά μια ευκαιρία να ακουστούν αλήθειες. Το Κίνημα Δημοκρατίας, στο Δημαρχείο Περιστερίου, άνοιξε δημόσιο διάλογο για ένα θέμα που πονάει, αλλά συχνά παρουσιάζεται παραμορφωμένο: τη βία και την παραβατικότητα των ανηλίκων. Και ήταν μια από εκείνες τις εκδηλώσεις που, αν δεν πας να τις δεις με τα μάτια σου, δύσκολα θα καταλάβεις το βάθος του προβληματισμού και της σοβαρότητας που έφερε.

Η συζήτηση δεν ήταν στημένη, ούτε έτοιμη από copy-paste δελτίο τύπου. Αντιθέτως, ειπώθηκαν ανοιχτά και με στοιχεία πράγματα που δεν ακούμε εύκολα στα δελτία των 8. Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, στη χώρα μας το φαινόμενο της ανήλικης παραβατικότητας δεν είναι αυτό που παρουσιάζουν τα Μέσα. Δεν έχουμε μετατραπεί σε χώρα του εγκλήματος – και σίγουρα δεν κυκλοφορούν συμμορίες δεκαπεντάχρονων όπως μας θέλουν να πιστέψουμε κάθε φορά που θέλουν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από άλλα, πιο καυτά και πολιτικά ζητήματα.

Συζητήθηκε – και σωστά – πως όταν σκάει μια συνταρακτική υπόθεση βίας από ανήλικους, αυτή προβάλλεται τόσο έντονα, που σχεδόν φτιάχνει μια ψεύτικη εικόνα έξαρσης. Είναι ο γνωστός μηχανισμός φόβου. Το ίδιο πράγμα μου είχε κάνει εντύπωση και σε μια άλλη εκδήλωση, πριν μερικούς μήνες, στον Κορυδαλλό, όπου σχολεία της περιοχής είχαν οργανώσει ημερίδα για την παραβατικότητα των ανηλίκων. Και τότε, ειπώθηκε ξανά πως πίσω από κάθε τέτοιο περιστατικό υπάρχει συνήθως κοινωνική εγκατάλειψη, αδιαφορία, έλλειψη δομών και προτύπων — όχι κάποια “έμφυτη” κακία ή μια νέα, ανεξέλεγκτη γενιά που «ξεφεύγει».

Το Κίνημα Δημοκρατίας δεν έκανε μια εκδήλωση για τα μάτια του κόσμου. Έφερε στο τραπέζι κοινωνικούς επιστήμονες, παιδαγωγούς, εκπροσώπους φορέων και απλούς πολίτες που έχουν άποψη και αγωνία. Και όταν βλέπεις σε έναν τέτοιο διάλογο ανθρώπους που πραγματικά ζουν και βιώνουν το πρόβλημα — αντί για επαγγελματίες τρομολάγνους — καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι να λέγεται όλη η αλήθεια, και όχι μόνο εκείνη που βολεύει τα τηλεοπτικά πάνελ.

Το θέμα της βίας των ανηλίκων δεν είναι ούτε απλό, ούτε μακριά μας. Αλλά χρειάζεται να το αντιμετωπίσουμε με ευθύνη, όχι με τηλεοπτικό πανικό. Και τέτοιες εκδηλώσεις – σαν αυτή της Τετάρτης – αποδεικνύουν πως κάποιοι έχουν το θάρρος να μιλήσουν, όταν οι άλλοι απλώς φωνάζουν.

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας να ανοίξει συνομιλίες για τον ΟΠΕΚΕΠΕ τρομάζει πολύ κόσμο

Μου λένε ότι, η απόφαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας να ανοίξει επίσημες συνομιλίες για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει προκαλέσει κυριολεκτικά πανικό σε αρκετούς, ιδίως εντός του κυβερνώντος κόμματος. Η ανακοίνωση της έναρξης της έρευνας έχει διαχυθεί σαν καυτό λάδι στους διαδρόμους της Βουλής και στα πολιτικά γραφεία, με πολλούς να έχουν αρχίσει να ιδρώνουν… επικίνδυνα. Όχι μόνο γιατί το θέμα αφορά ευρωπαϊκά κονδύλια και αγροτικές ενισχύσεις –δηλαδή λεφτά που κανείς δεν αγγίζει χωρίς να αφήσει ίχνη– αλλά γιατί η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας ανεβάζει τη θερμοκρασία σε επίπεδα κακουργήματος.

Βουλευτές, πρώην και νυν στελέχη οργανισμών, σύμβουλοι και "έμπιστοι" συνεργάτες πολιτικών έχουν αρχίσει να ψάχνουν... νομική κάλυψη, μηνύματα και διαδρομές παλιών συνομιλιών, ενώ ορισμένοι –λένε οι πληροφορίες μου– έχουν ξεκινήσει την επιχείρηση "σώζω το τομάρι μου πριν με ρίξουν οι άλλοι".

Το ερώτημα βέβαια είναι απλό: γιατί τόσος φόβος; Τι φοβούνται και έχουν τρομάξει έτσι; Κρύβουν κάτι; Κάτι που, αν αποκαλυφθεί, θα συνδέσει πρόσωπα και πρακτικές που όλοι προσπαθούσαν να κρατήσουν μακριά από τη δημοσιότητα; Διότι, όπως λένε και οι πιο έμπειροι στα πολιτικά παρασκήνια, «αν δεν έχεις λερωμένη τη φωλιά σου, δεν ανησυχείς για τίποτα».

Κι εδώ δεν μιλάμε για απλές ατασθαλίες. Μιλάμε για φάκελο με ονόματα, ημερομηνίες, χρήματα και πολιτικές ευθύνες που όσο κι αν προσπαθούν να τις φορτώσουν σε τρίτους, δεν μεταφέρονται εύκολα. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία δεν αστειεύεται. Κι όταν ξεκινάει συνομιλίες, δεν το κάνει για να πάρει δηλώσεις. Το κάνει για να ψάξει βαθιά. Και αυτή η λέξη – «βαθιά» – είναι που έχει ταράξει τον ύπνο πολλών.

Άραγε, ποιοι θα είναι οι πρώτοι που θα τους "δείξουν" οι ίδιοι τους φίλοι τους για να σωθούν; Και πόσα κεφάλια θα ζητήσει το Μαξίμου για να δείξει ότι "δεν ήξερε τίποτα"; Γιατί όλα δείχνουν ότι αυτός ο φάκελος έχει μέλλον. Και το φθινόπωρο ίσως αποδειχθεί πολιτικά φαρμακερό.

Πότε θα ανακοινώσει το κόμμα του ο Αντώνης Σαμαράς;

Μαθαίνω ότι ο Αντώνης Σαμαράς έχει ήδη πάρει τις τελικές του αποφάσεις και οδεύει ολοταχώς προς την επίσημη ανακοίνωση του νέου του κόμματος. Και δεν μιλάμε για... αόριστα μελλοντικά σχέδια. Η ημερομηνία έχει ήδη "κλειδώσει" και δεν είναι καθόλου τυχαία: 30 Ιουνίου. Ναι, η ίδια μέρα που το 1993 είχε ανακοινώσει την ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης. Δεν είναι τυχαίος ο συμβολισμός – ο Σαμαράς παίζει με την Ιστορία, και το κάνει συνειδητά.

Μου λένε επίσης ότι λίγες μέρες πριν την ανακοίνωση, θα προηγηθεί μια "πολύ ιδιαίτερη" δημόσια εμφάνιση: μια παρουσίαση βιβλίου στο Πολεμικό Μουσείο, όπου θα μιλήσει μαζί με τον έτερο πρώην Πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή. Εκεί θα γίνει η πρώτη μεγάλη δημόσια επανεμφάνιση του "παλιού συστήματος εξουσίας", αυτή τη φορά όμως με νέο στόχο: να ρίξουν τον σημερινό Μητσοτάκη, όπως ακριβώς έκανε και τότε ο Σαμαράς με τον πατέρα του, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Κάποιοι λένε ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση θα είναι και το πρώτο ανεπίσημο σινιάλο, τα προεόρτια μιας νέας πολιτικής ρήξης που θα φέρει τριγμούς στο ήδη ρημαγμένο στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας.

Αμέσως μετά, ο Αντώνης Σαμαράς θα κάνει μια παύση, αφήνοντας ήσυχο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο — διότι, όπως λένε και οι πολιτικοί της παλιάς σχολής, "τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις", αφού ξεκινούν τα μπάνια του λαού. Όμως ο Σεπτέμβρης, λένε όσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα, θα φέρει θύελλες. Και σε αυτές, ο Σαμαράς θα παίξει το χαρτί του ηγέτη που έρχεται για να τιμωρήσει. Όχι μόνο τον Κυριάκο Μητσοτάκη για όλα όσα τον βαραίνουν, αλλά και όλο το σύστημα της Νέας Δημοκρατίας που τόλμησε να τον αγνοήσει και να τον θεωρήσει "τελειωμένο".

Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα φτιάξει κόμμα ο Σαμαράς. Αυτό τελείωσε. Το ερώτημα είναι ποιοι θα τον ακολουθήσουν, πόσοι βουλευτές και παράγοντες του χώρου είναι ήδη σε ανοιχτή γραμμή μαζί του, και –το κυριότερο– ποιον χώρο θα προσπαθήσει να καταλάβει: θα είναι η δεξιά πολυκατοικία ή ένα γενικότερο αντιμητσοτακικό μέτωπο; Σε κάθε περίπτωση, η Ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Και ο Σαμαράς φαίνεται διατεθειμένος να ρίξει και δεύτερο Μητσοτάκη. Άλλωστε, αυτός έχει αποδείξει πως όταν λέει «ως εδώ», το εννοεί. Και μετά, κηρύσσει πόλεμο.

Το Κίνημα Δημοκρατίας έχει απλωθεί μέσα σε λίγους μήνες από τη δημιουργία του αρκετά στην κοινωνία

Για να γνωρίζεστε, με μόλις έξι μήνες ζωής, το Κίνημα Δημοκρατίας έχει καταφέρει να ριζώσει και να απλωθεί μέσα στην κοινωνία πολύ περισσότερο απ’ όσο αφήνουν να φανεί οι δήθεν “αντικειμενικές” και “επιστημονικές” δημοσκοπήσεις. Κι αν κάποιοι συνεχίζουν να τις διαβάζουν για να πείσουν τον εαυτό τους πως “τίποτα δεν αλλάζει”, τότε καλύτερα να αρχίσουν να κοιτάνε τι γίνεται στις πλατείες, στις λαϊκές, στα καφενεία και στα πηγαδάκια των γειτονιών, γιατί εκεί γράφεται το πραγματικό πολιτικό θερμόμετρο.

Το Κίνημα δεν εμφανίστηκε για να γίνει ντεκόρ στο παλιό σκηνικό. Ούτε για να μπει στο καλούπι των "γνωστών και μη εξαιρετέων". Από την πρώτη στιγμή, έκανε την επιλογή να είναι παντού. Σε γειτονιές, σε πόλεις, σε νησιά, σε κοινωνικούς χώρους. Με εκδηλώσεις, ανοιχτές συζητήσεις, προσκλήσεις σε ανθρώπους όλων των επαγγελμάτων και των ηλικιών. Και κυρίως, χωρίς αποκλεισμούς.

Μαθαίνω λοιπόν ότι σε μια από αυτές τις εκδηλώσεις, προσκλήθηκε –και όχι απλώς παρέστη– αλλά συμμετείχε με ειλικρινές ενδιαφέρον ο ίδιος ο δήμαρχος Περιστερίου, Γιώργος Παχατουρίδης. Και όχι, δεν ήταν μια “τυπική παρουσία” για τα μάτια του κόσμου. Ήταν μια παρουσία ουσίας, με θερμή χειραψία και ζεστή συνομιλία με τον Στέφανο Κασσελάκη, μακριά από τα φώτα των καναλιών και τις ψεύτικες ευγένειες των τηλεπαραθύρων. Το κλίμα, όπως λένε όσοι ήταν μπροστά, ήταν από αυτά που σπάνια βλέπεις στην ελληνική πολιτική: ανθρώπινο, ουσιαστικό και γεμάτο προοπτική.

Αυτό, άλλωστε, είναι που φοβούνται περισσότερο οι αντίπαλοι του Κινήματος. Ότι σε χρόνο-ρεκόρ, χωρίς καν "εκλογικό μηχανισμό", χωρίς βαρόνους, χωρίς κομματικές πλάτες και κρατικά σπρωξίματα, ο Στέφανος Κασσελάκης και οι συνκινηματίες του, έχουν ήδη καταφέρει να μπουν στις καρδιές και τις συζητήσεις του κόσμου. Και το κυριότερο; Έχουν καταφέρει να γίνουν αποδεκτοί από ανθρώπους πέρα από το στενό κομματικό κοινό. Δημάρχους, επιστήμονες, εργαζομένους, καλλιτέχνες, νέους, συνταξιούχους.

Το αφήγημα ότι πρόκειται για ένα “πυροτέχνημα” έχει καταρρεύσει. Και όσο το Κίνημα συνεχίζει να οργανώνεται, να αποκτά δομή, λόγο και σχέδιο, τόσο θα απλώνεται σαν κύμα. Ένα κύμα που δεν σταματιέται από τις τηλεπερσόνες της ενημέρωσης, ούτε από τα ποσοστά που γράφουν πίσω από κλειστά γραφεία. Γιατί ο κόσμος έχει πια καταλάβει. Και το μόνο που περιμένει είναι η στιγμή να εκφραστεί στην κάλπη. Τότε, κάποιοι θα καταλάβουν ότι δεν ήταν οι αριθμοί που τους πρόδωσαν. Ήταν η πραγματικότητα που ποτέ δεν τόλμησαν να κοιτάξουν.