10 υποθέσεις πολιτών που οδηγήθηκαν στην τρέλα και τον θάνατο από κυβερνήσεις, μυστικές υπηρεσίες και αστυνομικές αρχές

Οι κυβερνήσεις έχουν αρκετή δύναμη στα χέρια τους αλλά καθήκον τους είναι να τη χειρίζονται με σωστό και ηθικό τρόπο. Μερικές φορές όμως επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δύναμη προκειμένου να συγκαλύψουν την αλήθεια και να προστατεύσουν τα ένοχα μυστικά τους, ώστε να μην πληγεί η εικόνα τους. Ακόμα και σε βάρος της ανθρώπινης ζωής. Στη παρακάτω λίστα λοιπόν βλέπουμε 10 περιπτώσεις που οι κυβερνήσεις οδήγησαν πολίτες στην απόγνωση, την τρέλα, ακόμα και στο θάνατο.

1. Ο άνθρωπος που περίμενε εισβολή από εξωγήινους

Στη δεκαετία του 1980 ο Paul Bennewitz συνεργαζόταν με την αεροπορική βάση Kirkland Air Force στο Αλμπουκέρκη των Η.Π.Α. Μάλιστα ο Bennewitz ζούσε και κοντά στη βάση μαζί με την οικογένεια του. Μια μέρα λοιπόν είδε κάτι περίεργο στον ουρανό και πίστεψε ότι πρόκειται για UFO. Στη συνέχεια άρχισε να προειδοποιεί ότι πρόκειται να γίνει εισβολή από εξωγήινους, η οποία θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή και ο κόσμος θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένος. Μάλιστα τόνιζε ότι όλα αυτά η κυβέρνηση τα γνώριζε αλλά τα έκρυβε από το κόσμο.Τελικά όπως αποδείχθηκε ο Bennewitz μπορεί να έκανε λάθος για την εισβολή των εξωγήινων αλλά όχι επειδή είχε χάσει το μυαλό του. Στη πραγματικότητα ένας πράκτορας από το Γραφείο Ειδικών Ερευνών της Πολεμικής Αεροπορίας των Η.Π.Α είχε επισκεφτεί αρκετές φορές τον άνδρα δίνοντας του πλαστά έγραφα και κάνοντας τον να πειστεί ότι όντως είδε UFO και πως μια εχθρική ενέργεια από εξωγήινους είναι αρκετά πιθανή. Ο πράκτορας το έκανε αυτό διότι ο Bennewitz στη πραγματικότητα είχε δει ένα μυστικό πρόγραμμα εκπαίδευσης ελικοπτέρων. Κάνοντας τον όμως να δείχνει τρελός κανείς δεν θα έδινε βάση στα λεγόμενα του και το πρόγραμμα θα συνέχιζε κανονικά.

2. Ψυχολόγος »οδηγήθηκε» στην αυτοκτονία

Τον Αύγουστο του 2008 ο Christopher Kirkpatrick τελείωσε το διδακτορικό του και έπιασε δουλειά ως ψυχολόγος στο κέντρο αποκατάστασης Βετεράνων στρατιωτών στο Wisconsin. 

 Η δουλειά του Kirkpatrick ήταν να βοηθά τους βετεράνους που υπέφεραν από μετά-τραυματικό στρες. Ο 38χρονος ψυχολόγος χρησιμοποιούσε άλλες μεθόδους από τους συναδέλφους τους και για αυτό αρκετές φορές έγινε δέκτης σκληρής κριτικής. 

Για την ακρίβεια ο Kirkpatrick χρησιμοποιούσε ως τρόπο θεραπείας του τη γιόγκα ή έβαζε στους βετεράνους να κάνουν διάφορες δραστηριότητες. Αντίθετα οι άλλοι γιατροί τους χορηγούσαν αρκετά φάρμακα, κυρίως οπιούχα. Μάλιστα ο Christopher ήρθε σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους γιατρούς διότι πίστευε ότι οι υπερβολικές φαρμακευτικές αγωγές που έδιναν στους βετεράνους επηρέαζαν τους δικούς του τρόπους θεραπείας. 

Αν και ο 38χρονος άνδρας κατήγγειλε το συγκεκριμένο γεγονός, του είπαν να σταματήσει να ασχολείται με το τι κάνουν οι άλλοι γιατροί και να κοιτάξει μόνο τις δικές του μεθόδους. Μετά από λίγο καιρό ο Kirkpatrick είχε μια διένεξη με έναν ασθενή, ο οποίος τον απείλησε ότι θα τον βλάψει. Μετά από αυτές τις απειλές λοιπόν αποφάσισε να πάρει άδεια για δύο ημέρες ώστε να ηρεμήσει. 

Ωστόσο στις ημέρες που πήρε άδεια (Δευτέρα και Παρασκευή) φαίνεται ότι δεν επιτρεπόταν να λείψει και για αυτό τον απέλυσαν αμέσως. Ο Christopher Kirkpatrick παρακαλούσε για μια δεύτερη ευκαιρία, απολογήθηκε για όποια λάθη είχε κάνει ενώ είχε καταλήξει να απομακρυνθεί από τους φίλους και την οικογένεια του μετά την απόλυση του. 

Κανείς όμως δεν έδειχνε να είναι διατεθειμένος να βοηθήσει τον 38χρονο ψυχολόγο και τελικά εκείνος πήρε ένα όπλο και αυτοκτόνησε. Το 2009 ένας ασθενής στο κέντρο που δούλευε ο Kirkpatrick πέθανε από υπερβολική δόση φαρμάκων. 

Τελικά αποδείχθηκε ότι ο 38χρονος άνδρας είχε δίκιο εξαρχής. Στους ασθενείς χορηγούνταν υπερβολικές δόσεις οπιούχων φαρμάκων, για την ακρίβεια δυόμισι φορές περισσότερο σε σύγκριση με τον εθνικό μέσο όρο.

3. Το αβέβαιο μέλλον τους τρέλανε

Το 2001 η Αυστραλία αποφάσισε να πάρει αυστηρά μέτρα προκειμένου να σταματήσει τη παράνομη μετανάστευση. 

Έτσι όποιοι μετανάστες έφταναν στην Αυστραλία μπορούσαν να καταλήξουν είτε σε κάποιο κέντρο κράτησης μέχρι να αποφασιστεί αν θα τους δοθεί άδεια ή να τους δοθεί μια προσωρινή άδεια χωρίς να έχει αποφασιστεί αν τελικά θα μπορέσουν να μείνουν στη χώρα.

Το 2005 λοιπόν σε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε Ιρανούς και Ιρακινούς μετανάστες διαπιστώθηκε ότι όσων το μέλλον ήταν αβέβαιο είχαν υψηλά επίπεδα ψυχικής ασθένειας, σε αντίθεση με όσους αποκτούσαν μόνιμη άδεια παραμονής στη χώρα. Μάλιστα φαίνεται ότι το ψυχικό τραύμα που τους προκάλεσε το αβέβαιο μέλλον τους ήταν ακόμα πιο ισχυρό και από όταν αναζητούσαν κάποια καινούργια πατρίδα.

4. Μια άδικη φυλάκιση τον οδήγησε στις αυταπάτες

Το 1992 πραγματοποιήθηκε ένας φόνος στο Κολοράντο και ο βασικός ύποπτος ήταν ο Sam Mandez , καθώς είχαν βρεθεί τα αποτυπώματα του στο παράθυρο του σπιτιού του θύματος. 

Ο Mandez υποστήριξε ότι τα αποτυπώματα του βρέθηκαν εκεί, γιατί είχε βάψει το συγκεκριμένο σπίτι μαζί με το θείο του, ενώ παρουσίασε και άλλοθι για το βράδυ που έγινε ο φόνος.

Παρόλα αυτά όμως και χωρίς να υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για την ενοχή του, ο Mandez οδηγήθηκε στη φυλακή. Μάλιστα παρά το ότι τη χρονιά που έγινε ο φόνος ο Mandez ήταν 14 ετών, όταν έγινε η δίκη (ήταν πλέον 18 ετών), δικάστηκε ως ενήλικας. 

Ο νεαρός οδηγήθηκε στη φυλακή και μετά από δύο χρόνια φυλάκισης, τον έβαλαν στην απομόνωση για μικροπαραβάσεις, όπου έμεινε εκεί για περίπου 16χρόνια! Ο Mendez στο διάστημα που έμεινε στην απομόνωση φαίνεται ότι έχασε την αίσθηση της πραγματικότητας και άρχισε να έχει διάφορες παραισθήσεις. 

Γι’ αυτό το λόγο και οι φύλακες τον κρατούσαν στην απομόνωση. Ωστόσο ο νεαρός άνδρας πριν μπει στη φυλακή ήταν ψυχικά υγιής. Μετά την καταδίκη του και σε συνδυασμό με το ότι έμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην απομόνωση, τρελάθηκε και δεν μπόρεσε να επανέλθει.

5. Τρελάθηκε περιμένοντας το θάνατο του

Ο Alvin Ford συνελήφθη το 1974 με την κατηγορία ότι σκότωσε έναν αστυνομικό κατά τη διάρκεια μιας ληστείας. 

Οι δικαστές τον καταδίκασαν σε θάνατο και έτσι οδηγήθηκε στη φυλακή στη πτέρυγα με τους άλλους θανατοποινίτες.Η αναμονή όμως της εκτέλεσης του σε συνδυασμό με το ότι έβλεπε άλλους τριγύρω να πεθαίνουν τον οδήγησαν στην τρέλα. 

Για την ακρίβεια νόμιζε ότι ήταν ο Πάπας, καθώς και ότι επικοινωνούσε με εξωγήινους. Οι δικηγόροι του έκαναν ένσταση 14 ώρες πριν από την εκτέλεση του με το επιχείρημα ότι δεν επιτρεπόταν να εκτελεστεί κάποιος που δεν καταλάβαινε γιατί τον εκτελούσαν. 

Πέρασαν αρκετά χρόνια και αρκετές δίκες στο Ανώτατο δικαστήριο μέχρι οι δικαστές να αποφασίσουν ότι ήταν υγιής. Ωστόσο ο Alvin Ford πέθανε τελικά από αναπνευστικά προβλήματα στα 37 του.

6. »Βελτιωμένες τεχνικές ανάκρισης» που τρελαίνουν

Το 2004 στο κέντρο κράτησης Guantanamo στη Κούβα υπήρξαν κατηγορίες ότι οι κρατούμενοι βασανίζονται. Στην αρχή η κυβέρνηση των Η.Π.Α αρνήθηκε ότι συνέβαινε κάτι τέτοιο αλλά μερικά χρόνια αργότερα παραδέχτηκε ότι η CIA πραγματοποιούσε »βελτιωμένες τεχνικές ανάκρισης». 

Μάλιστα από ότι φαίνεται αυτές οι τεχνικές τρέλαναν τους κρατούμενους. Ο κρατούμενος Abu Zubaydah, ο οποίος είχε συληθεί σε μια επιδρομή στο Πακιστάν ήταν ένα από αυτά τα θύματα των βελτιωμένων τεχνικών. 

Συγκεκριμένα φαίνεται ότι τον έπνιγαν και τον ανάγκαζαν να μείνει και μέσα σε ένα φέρετρο προκειμένου να »σπάσει» και να τους δώσει τις πληροφορίες που ήθελαν. Το σοκαριστικό είναι ότι παρά το ότι την έκτη μέρα της ανάκρισης του αρκετοί ανακριτές κατάλαβαν ότι πιθανότατα ο Zubaydah δεν γνώριζε τίποτα παραπάνω, συνέχισαν τα βασανιστήρια για ακόμη δύο εβδομάδες. 

Τελικά ο Abu Zubaydah κατέληξε να πάσχει από ψυχικές αρρώστιες. Απέκτησε ευαισθησία στο φως και το θόρυβο ενώ επίσης έχανε τη μνήμη του, καθώς ξέχναγε ποια είναι η μητέρα του αλλά και το όνομα του πατέρα του.

7. Για 45χρόνια περίμενε να εκτελεστεί και τελικά ελευθερώθηκε

Η θανατική ποινή στην Ιαπωνία πραγματοποιείται με έναν τρόπο που την κάνει ακόμα πιο ανατριχιαστική. Οι θανατοποινίτες δεν γνωρίζουν το πότε θα εκτελεστούν παρά μόνο λίγο πριν την εκτέλεση τους, ενώ τις περισσότερες ώρες τις περνούν στην απομόνωση. Για αυτό το λόγο αρκετοί θανατοποινίτες στην Ιαπωνία καταλήγουν να πάσχουν και από ψυχικές ασθένειες. Η περίπτωση όμως του Hakamada, ενός πρώην μποξέρ, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Ο Hakamada καταδικάστηκε σε θάνατο για την δολοφονία του αφεντικού του, της γυναίκας του και των δύο τους παιδιών. Ωστόσο περίμενε για την εκτέλεση του για 45 ολόκληρα χρόνια (μπήκε και στο βιβλίο Guinness). Η μεγάλη καθυστέρηση τρέλανε τον πρώην μποξέρ, ο οποίος τελικά αφέθηκε ελεύθερος το 2014 γιατί βάση νέων στοιχείων η δίκη θα έπρεπε να επαναληφθεί.

8. 20 χρόνια φυλακή για έναν πίνακα ζωγραφικής του Μάο

Το Μάιο του 1989 σε μια διαδήλωση υπέρ της δημοκρατίας στη πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο, ο δημοσιογράφος Yu Dongyu πέταξε αυγά γεμάτα με κόκκινη μπογιά σε έναν πίνακα ζωγραφικής του προέδρου Μάο. Για αυτή του τη πράξη καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκισης. Μάλιστα σαν να μην έφτανε αυτή η αυστηρή ποινή, ο Κινέζος δημοσιογράφος υπέστη βασανιστήρια στη φυλακή, ενώ πέρασε δύο χρόνια στην απομόνωση.Αφού εξέτισε 17 χρόνια από την ποινή του αφέθηκε ελεύθερος εξαιτίας αντιδράσεων. Ωστόσο όταν βγήκε από τη φυλακή δεν θυμόταν κανένα μέλος της οικογένειας του, ενώ δεν μπορούσε να επικοινωνήσει και με τους γύρω του.

9. Η πείνα τον οδήγησε στη τρέλα

Στη περιοχή Hwanghae στη Βόρεια Κορέα είχε ξεσπάσει λιμός με αποτέλεσμα αρκετός κόσμος να πεθάνει από ασιτία. Οι άνθρωποι πεινούσαν τόσο πολύ που είχαν προχωρήσει σε παρανοϊκές πράξεις: Ένας παππούς είχε ξεθάψει το πτώμα του εγγονού του προκειμένου να τον μαγειρέψει και να τον φάει.Ένας άλλος άνδρας αποφάσισε να σκοτώσει τη κόρη του προκειμένου να τη μαγειρέψει. Ωστόσο ο γιος του είδε τον φόνο, έτσι ο πατέρας δολοφόνησε και εκείνον. Όταν γύρισε η γυναίκα του σπίτι της είπε ότι για σήμερα θα έτρωγαν κρέας. Εκείνη όμως κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και δεν έφαγε. Τελικά βρήκε τα πτώματα των δύο παιδιών και κατήγγειλε τον άνδρα της, ο οποίος και εκτελέστηκε.

10. Ένας βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος οδηγήθηκε στην αυτοκτονία

Ο δημοσιογράφος Gary Webb ήταν βραβευμένος με Πούλιτζερ για τις έρευνες που είχε πραγματοποιήσει. Το 1996 πραγματοποίησε ένα ακόμα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που έγινε αμέσως δημοφιλές στο διαδίκτυο. Η έρευνα που είχε κάνει αφορούσε στη CIA και περιέγραφε πως η υπηρεσία έκανε τα στραβά μάτια σε παράνομες αγοραπωλησίες όπλων.

 Η CIA δεν διέψευσε τίποτα από όσα είχε αποκαλύψει ο Webb, αλλά φρόντισε να τον αποδυναμώσει επιβεβαιώνοντας όσα έγραφαν εναντίον του άλλοι δημοσιογράφοι για τις «δήθεν» αποκαλύψεις του. 

Ο Gary Webb δυσφημίστηκε τόσο πολύ που έχασε τους φίλους του, την οικογένεια του, ενώ πλέον μπορούσε να βρει δουλειά μόνο σε μικρές εβδομαδιαίες εφημερίδες. Τον Δεκέμβριο του 2004 ο Webb δεν άντεξε αυτή την κατάσταση και αυτοκτόνησε. Μετά το θάνατο του η CIA παραδέχτηκε ότι το ρεπορτάζ του ήταν αληθές. Μάλιστα η ιστορία του δημοσιογράφου έγινε και ταινία η οποία κυκλοφόρησε το 2014 με τίτλο » Kill the Messenger».