Στα Παρασκήνια: Ο Τσίπρας, ο Σαμαράς και ο αστάθμητος παράγοντας Μαρία Καρυστιάνου* Το παρασκήνιο των εγκαινίων της νέας πρόσοψης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας* Στο ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν καμία συνεργασία με τη ΝΔ, αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης
Καλή σας ημέρα φίλες και φίλοι αγαπητοί αναγνώστες καλό μήνα και ένα καλό και όμορφο Σαββατοκύριακο σε όλες και όλους!
Στην πόλη, λοιπόν, βρέθηκε για τους εορτασμούς της ημέρας ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Χρήστος Κέλλας. Εκεί, ανάμεσα σε σημαιάκια, μαθητές που ετοιμάζονταν να παρελάσουν, γονείς και κάμερες, τον Υφυπουργό πλησίασε η Χρυσούλα Χλώρου- μια γυναίκα που δεν ζητά τίποτα περισσότερο από δικαιοσύνη.
Η κυρία Χλώρου έχασε την αδελφή της στο έγκλημα των Τεμπών και, με αξιοπρέπεια και ήπιο τόνο, εξέφρασε στον Υφυπουργό την αγανάκτησή της για τους κυβερνητικούς χειρισμούς, ζητώντας μάλιστα να συναντηθούν ώστε να της δώσει απαντήσεις.
Ο κ. Κέλλας, γνωρίζοντας ότι οι κάμερες κατέγραφαν κάθε του κίνηση, έδειξε την εικόνα του ευγενικού πολιτικού. Συνομίλησε χαμηλόφωνα με τη γυναίκα, έδειξε “κατανόηση” και υποσχέθηκε να την ακούσει σε προσωπική συνάντηση.
Ο κ. Κέλλας, γνωρίζοντας ότι οι κάμερες κατέγραφαν κάθε του κίνηση, έδειξε την εικόνα του ευγενικού πολιτικού. Συνομίλησε χαμηλόφωνα με τη γυναίκα, έδειξε “κατανόηση” και υποσχέθηκε να την ακούσει σε προσωπική συνάντηση.
Μια σκηνή κομμένη και ραμμένη για τηλεοπτικό ρεπορτάζ, για να περάσει το μήνυμα του “ανθρώπινου προσώπου της εξουσίας”. Όμως, ας μη γελιόμαστε. Όλα αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερο από επικοινωνιακή διαχείριση. Ένα σκηνοθετημένο στιγμιότυπο με σκοπό να δείξει ευαισθησία εκεί όπου στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε ίχνος.
Αν δεν υπήρχαν κάμερες, αν δεν υπήρχε κοινό να παρακολουθεί, είναι σχεδόν βέβαιο πως οι σωματοφύλακες του κ. Κέλλα δεν θα άφηναν τη Χρυσούλα Χλώρου ούτε να τον πλησιάσει.
Αν δεν υπήρχαν κάμερες, αν δεν υπήρχε κοινό να παρακολουθεί, είναι σχεδόν βέβαιο πως οι σωματοφύλακες του κ. Κέλλα δεν θα άφηναν τη Χρυσούλα Χλώρου ούτε να τον πλησιάσει.
Άλλωστε, δεν πάει παρά ενάμιση περίπου χρόνος από το αίσχος στην Κέρκυρα, όταν σε ομιλία του Πρωθυπουργού για τις Ευρωεκλογές του 2024, η κόρη του Νίκου Πλακιά- που έχασε την αδελφή και τις ξαδέλφες της στα Τέμπη- προπηλακίστηκε από τους σωματοφύλακες του κ. Μητσοτάκη επειδή τόλμησε να φωνάξει για δικαιοσύνη. Εκεί δεν υπήρχαν χαμόγελα, δεν υπήρχαν “ευγενικές κινήσεις”. Μόνο βία, αλαζονεία και προσπάθεια φίμωσης μιας τραγικής φωνής.
Το συμβάν στη Λάρισα είναι, λοιπόν, ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ της πολιτικής υποκρισίας μιας κυβέρνησης που αντί να ζητήσει συγγνώμη και να αναλάβει την ευθύνη για το έγκλημα των Τεμπών, επιλέγει να το “σβήσει” επικοινωνιακά και να παίζει θέατρο μπροστά στις κάμερες, δείχνοντας τάχα “ευαισθησία”, ενώ την ίδια στιγμή τα θύματα και οι οικογένειές τους παραμένουν χωρίς απαντήσεις και χωρίς δικαίωση.
Κι αν υπάρχει, έστω και λίγο ίχνος ευθυξίας- αν υπάρχει μια στάλα τσίπας, για να το πω λαϊκά- τότε ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο θα έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί. Όχι αύριο, όχι “όταν ολοκληρωθούν οι έρευνες”. Τώρα. Γιατί καμία παρέλαση, καμία “καλή εικόνα”, κανένα χαμόγελο υπουργού δεν μπορεί να σβήσει το αίμα 57 ψυχών που χάθηκαν στα Τέμπη.
Το συμβάν στη Λάρισα είναι, λοιπόν, ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ της πολιτικής υποκρισίας μιας κυβέρνησης που αντί να ζητήσει συγγνώμη και να αναλάβει την ευθύνη για το έγκλημα των Τεμπών, επιλέγει να το “σβήσει” επικοινωνιακά και να παίζει θέατρο μπροστά στις κάμερες, δείχνοντας τάχα “ευαισθησία”, ενώ την ίδια στιγμή τα θύματα και οι οικογένειές τους παραμένουν χωρίς απαντήσεις και χωρίς δικαίωση.
Κι αν υπάρχει, έστω και λίγο ίχνος ευθυξίας- αν υπάρχει μια στάλα τσίπας, για να το πω λαϊκά- τότε ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο θα έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί. Όχι αύριο, όχι “όταν ολοκληρωθούν οι έρευνες”. Τώρα. Γιατί καμία παρέλαση, καμία “καλή εικόνα”, κανένα χαμόγελο υπουργού δεν μπορεί να σβήσει το αίμα 57 ψυχών που χάθηκαν στα Τέμπη.
Και καμία κυβέρνηση που συνεχίζει να κοροϊδεύει τον πόνο αυτών των οικογενειών δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να στέκεται μπροστά σε σημαίες και να μιλά για “πατρίδα” και “τιμή”.
Η αλήθεια είναι μία: το ψέμα και η υποκρισία έχουν κόντα ποδάρια και όταν ο λαός πάψει να συγκινείται από σκηνοθετημένες σκηνές και αρχίσει να θυμάται ποιοι πραγματικά ευθύνονται, τότε η πολιτική παράσταση που παίζεται αυτή τη στιγμή θα τελειώσει με εκκωφαντικό τρόπο.
Η αλήθεια είναι μία: το ψέμα και η υποκρισία έχουν κόντα ποδάρια και όταν ο λαός πάψει να συγκινείται από σκηνοθετημένες σκηνές και αρχίσει να θυμάται ποιοι πραγματικά ευθύνονται, τότε η πολιτική παράσταση που παίζεται αυτή τη στιγμή θα τελειώσει με εκκωφαντικό τρόπο.
Ο Τσίπρας, ο Σαμαράς και ο αστάθμητος παράγοντας Μαρία Καρυστιάνου
Μαθαίνω ότι οι δύο πρώην Πρωθυπουργοί, Αλέξης Τσίπρας και Αντώνης Σαμαράς, συνεχίζουν τις διεργασίες για τη δημιουργία των δικών τους πολιτικών φορέων, κι όπως φαίνεται, κινούνται αθόρυβα αλλά μεθοδικά.
Ο πρώτος, με το βιβλίο του «Ιθάκη» να λειτουργεί ως προπομπός για τη νέα του πολιτική κίνηση, ετοιμάζει τη μεγάλη του επιστροφή, επιχειρώντας να συγκροτήσει μια νέα κεντροαριστερά απαλλαγμένη –όπως λέει– από τα «βαρίδια του παρελθόντος».
Ο δεύτερος, ο Αντώνης Σαμαράς, πιο παραδοσιακός αλλά εξίσου αποφασισμένος, έχει ήδη αποφασίσει, όπως σας έχω ξαναγράψει, να προχωρήσει στη δημιουργία ενός καθαρά πατριωτικού και συντηρητικού φορέα που θα εκφράζει την «πραγματική δεξιά» και τους απογοητεύμενους από την Νέα Δημοκρατία.
Κι ενώ τα δύο αυτά πολιτικά εγχειρήματα βρίσκονται σε πλήρη προετοιμασία, ένα τρίτο σενάριο κάνει ολοένα και περισσότερο θόρυβο στη δημοσιογραφική πιάτσα: αυτό της δημιουργίας ενός νέου, ανεξάρτητου πολιτικού φορέα από τη Μαρία Καρυστιάνου τη μητέρα των Τεμπών και πρόεδρο του Συλλόγου Θυμάτων Τεμπών 2023.
Κι ενώ τα δύο αυτά πολιτικά εγχειρήματα βρίσκονται σε πλήρη προετοιμασία, ένα τρίτο σενάριο κάνει ολοένα και περισσότερο θόρυβο στη δημοσιογραφική πιάτσα: αυτό της δημιουργίας ενός νέου, ανεξάρτητου πολιτικού φορέα από τη Μαρία Καρυστιάνου τη μητέρα των Τεμπών και πρόεδρο του Συλλόγου Θυμάτων Τεμπών 2023.
Η Μάρια Καρυστιάνου, που έχασε την κόρη της Μάρθη στο τραγικό δυστύχημα, έχει γίνει για πολλούς πολίτες σύμβολο αξιοπρέπειας, αλήθειας και αντίστασης απέναντι στο σάπιο πολιτικό σύστημα.
Παρότι η ίδια έχει διαψεύσει επανειλημμένα ότι επιθυμεί να κατέβει στην πολιτική, τα σενάρια όχι μόνο δεν σταματούν αλλά φουντώνουν. Δημοσκοπήσεις που κυκλοφορούν τη φέρνουν να συγκεντρώνει υποστηρικτικά ποσοστά που ξεπερνούν εκείνα του Αλέξη Τσίπρα και του Αντώνη Σαμαρά στην ερώτηση «αν θα την ψηφίζατε». Αυτό από μόνο του λέει πολλά: ο κόσμος αναζητά κάτι αληθινό, καθαρό και ανθρώπινο, κάτι που λείπει τραγικά από τη σημερινή πολιτική σκηνή.
Όμως, και εδώ έρχεται το παρασκήνιο, πολλοί εκτιμούν πως τα σενάρια αυτά δεν είναι τόσο “αυθόρμητα” όσο φαίνονται. Μου λένε ότι δεν αποκλείεται να αποτελούν κατασκευές του μηχανισμού προπαγάνδας του Μεγάρου Μαξίμου.
Παρότι η ίδια έχει διαψεύσει επανειλημμένα ότι επιθυμεί να κατέβει στην πολιτική, τα σενάρια όχι μόνο δεν σταματούν αλλά φουντώνουν. Δημοσκοπήσεις που κυκλοφορούν τη φέρνουν να συγκεντρώνει υποστηρικτικά ποσοστά που ξεπερνούν εκείνα του Αλέξη Τσίπρα και του Αντώνη Σαμαρά στην ερώτηση «αν θα την ψηφίζατε». Αυτό από μόνο του λέει πολλά: ο κόσμος αναζητά κάτι αληθινό, καθαρό και ανθρώπινο, κάτι που λείπει τραγικά από τη σημερινή πολιτική σκηνή.
Όμως, και εδώ έρχεται το παρασκήνιο, πολλοί εκτιμούν πως τα σενάρια αυτά δεν είναι τόσο “αυθόρμητα” όσο φαίνονται. Μου λένε ότι δεν αποκλείεται να αποτελούν κατασκευές του μηχανισμού προπαγάνδας του Μεγάρου Μαξίμου.
Σκοπός; Να σπιλώσουν την εικόνα μιας μάνας που μιλά με την ψυχή της και να την εμφανίσουν ως «πολιτική φιγούρα που θέλει να ρίξει την κυβέρνηση». Είναι μια παλιά, γνώριμη τακτική των εξουσιαστών: πρώτα αγιοποιούν ένα πρόσωπο για να το χρησιμοποιήσουν, κι όταν δεν μπορούν να το ελέγξουν, το διασύρουν.
Η Μαρία Καρυστιάνου, ωστόσο, δεν είναι από εκείνους που “μαζεύονται”. Έχει γίνει ενοχλητική φωνή για την εξουσία γιατί λέει όσα οι περισσότεροι πολιτικοί φοβούνται να πουν. Αλλά προσωπικά, θεωρώ απίθανο να θελήσει να κατέβει στον πολιτικό στίβο.
Η Μαρία Καρυστιάνου, ωστόσο, δεν είναι από εκείνους που “μαζεύονται”. Έχει γίνει ενοχλητική φωνή για την εξουσία γιατί λέει όσα οι περισσότεροι πολιτικοί φοβούνται να πουν. Αλλά προσωπικά, θεωρώ απίθανο να θελήσει να κατέβει στον πολιτικό στίβο.
Είναι πολύ καθαρός και ειλικρινής άνθρωπος για να βουτήξει μέσα στον βούρκο της πολιτικής. Και ίσως αυτό ακριβώς είναι που φοβούνται περισσότερο στο Μέγαρο Μαξίμου και την Κυβέρνηση πως η φωνή της, χωρίς κόμμα, χωρίς χρώμα, χωρίς μηχανισμό, μπορεί να συγκινήσει και να αφυπνίσει πολύ περισσότερους πολίτες από όσους μπορούν να μαζέψουν οι «επαγγελματίες της πολιτικής».
Συνοψίζοντας, το τρίγωνο Τσίπρα – Σαμαρά – Καρυστιάνου δείχνει να κινείται, το καθένα με διαφορετικό τρόπο, προς μια νέα φάση αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού.
Συνοψίζοντας, το τρίγωνο Τσίπρα – Σαμαρά – Καρυστιάνου δείχνει να κινείται, το καθένα με διαφορετικό τρόπο, προς μια νέα φάση αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού.
Μόνο που, αν με ρωτάτε, εκείνη που τρομάζει περισσότερο το σύστημα δεν είναι ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Σαμαράς — είναι η Καρυστιάνου. Γιατί εκείνη δεν θέλει εξουσία. Θέλει δικαιοσύνη. Και η δικαιοσύνη, σε τούτο τον τόπο, είναι η πιο επαναστατική πράξη.
Στο ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν καμία συνεργασία με τη ΝΔ, αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει ο Νίκος ΑνδρουλάκηςΓια να γνωρίζεται, μου έχει μεταφερθεί από άτομα εντός της Χαριλάου Τρικούπη που γνωρίζουν καλά πρόσωπα και πράγματα, πως το κλίμα στο ΠΑΣΟΚ βράζει.
Μια μεγάλη μερίδα στελεχών, κυρίως της παλιάς φρουράς αλλά και αρκετοί από τους λεγόμενους “μετριοπαθείς”, δαιμονοποιούν κάθε πιθανότητα συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία και δηλώνουν ξεκάθαρα ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουμε δεκανίκι της δεξιάς». Τα λόγια αυτά, μάλιστα, δεν μένουν μόνο στα πηγαδάκια αλλά ακούγονται πλέον και σε οργανώσεις, σε περιφέρειες, ακόμη και σε συσκέψεις όπου οι τόνοι ανεβαίνουν.
Το ΠΑΣΟΚ, παρά τις προσπάθειες του Νίκου Ανδρουλάκη να το εμφανίζει ως “τρίτο πόλο” και “εναλλακτική δύναμη εξουσίας”, δείχνει να βρίσκεται μπροστά σε ένα βαθύ πολιτικό δίλημμα.
Το ΠΑΣΟΚ, παρά τις προσπάθειες του Νίκου Ανδρουλάκη να το εμφανίζει ως “τρίτο πόλο” και “εναλλακτική δύναμη εξουσίας”, δείχνει να βρίσκεται μπροστά σε ένα βαθύ πολιτικό δίλημμα.
Από τη μία, τα στελέχη του κόμματος που επιμένουν στη γραμμή της αυτονομίας, βλέπουν τη συνεργασία με τη ΝΔ ως προδοσία της ιστορικής φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη, υπάρχει ο ασταθμητος παράγοντας: ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης. Και λέω «αστάθμητος» γιατί κανείς –ούτε καν οι πιο στενοί του συνεργάτες– δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα ποια στάση θα κρατήσει σε ένα μετεκλογικό σκηνικό αστάθειας.
Όπως μαθαίνω, δεν είναι λίγοι αυτοί που εκτιμούν ότι ο Ανδρουλάκης μπορεί να αναγκαστεί, υπό την πίεση των αριθμών ή των εξωτερικών παραγόντων, να συζητήσει σενάριο συγκυβέρνησης με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο Πρωθυπουργός, βλέπετε, κρατά ακόμη ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια του: το θέμα των υποκλοπών. Και όσο αυτό το κεφάλαιο δεν έχει κλείσει, η σιωπή του Ανδρουλάκη φαντάζει περισσότερο σαν στάση αναμονής παρά σαν στρατηγική αυτονομίας.
Μαθαίνω ακόμη πως στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν φωνές που του υπενθυμίζουν καθημερινά πως «αν πας με τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη».
Όπως μαθαίνω, δεν είναι λίγοι αυτοί που εκτιμούν ότι ο Ανδρουλάκης μπορεί να αναγκαστεί, υπό την πίεση των αριθμών ή των εξωτερικών παραγόντων, να συζητήσει σενάριο συγκυβέρνησης με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο Πρωθυπουργός, βλέπετε, κρατά ακόμη ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια του: το θέμα των υποκλοπών. Και όσο αυτό το κεφάλαιο δεν έχει κλείσει, η σιωπή του Ανδρουλάκη φαντάζει περισσότερο σαν στάση αναμονής παρά σαν στρατηγική αυτονομίας.
Μαθαίνω ακόμη πως στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν φωνές που του υπενθυμίζουν καθημερινά πως «αν πας με τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη».
Οι ίδιοι άνθρωποι φέρνουν ως παράδειγμα τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη ρήξη με τον Στέφανο Κασσελάκη και όχι μόνο προειδοποιώντας ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί και στη Χαριλάου Τρικούπη αν ο Ανδρουλάκης επιλέξει μια πορεία “συνεννόησης” με τη δεξιά.
Το σενάριο, μάλιστα, που κυκλοφορεί στα πολιτικά γραφεία είναι πως σε περίπτωση συνεργασίας με τη ΝΔ, τουλάχιστον τέσσερα γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (δύο πρώην υπουργοί και δύο βουλευτές πρώτης γραμμής) θα αποχωρήσουν, ανοίγοντας τον δρόμο για νέα διάσπαση. Και τότε, όπως λένε, “το ΠΑΣΟΚ θα χάσει οριστικά την ψυχή του”.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, λοιπόν, βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί. Αν πει «όχι» στη συνεργασία, κινδυνεύει να βρεθεί εκτός πολιτικών εξελίξεων. Αν πει «ναι», κινδυνεύει να μείνει χωρίς κόμμα.
Το σενάριο, μάλιστα, που κυκλοφορεί στα πολιτικά γραφεία είναι πως σε περίπτωση συνεργασίας με τη ΝΔ, τουλάχιστον τέσσερα γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (δύο πρώην υπουργοί και δύο βουλευτές πρώτης γραμμής) θα αποχωρήσουν, ανοίγοντας τον δρόμο για νέα διάσπαση. Και τότε, όπως λένε, “το ΠΑΣΟΚ θα χάσει οριστικά την ψυχή του”.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, λοιπόν, βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί. Αν πει «όχι» στη συνεργασία, κινδυνεύει να βρεθεί εκτός πολιτικών εξελίξεων. Αν πει «ναι», κινδυνεύει να μείνει χωρίς κόμμα.
Το βέβαιο είναι πως η επόμενη μέρα θα είναι καθοριστική – όχι μόνο για το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για το ίδιο το πολιτικό σκηνικό. Διότι, όπως όλα δείχνουν, το παιχνίδι της κεντροαριστεράς μόλις αρχίζει, και ο Ανδρουλάκης καλείται να διαλέξει: ή θα γίνει παίκτης, ή θα παρακολουθεί από τις κερκίδες.
Το παρασκήνιο των εγκαινίων της νέας πρόσοψης του Υπουργείου Εθνικής ΆμυναςΜου λένε ότι στα εγκαίνια της νέας πρόσοψης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, το παρασκήνιο ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον από την ίδια την εκδήλωση. Κι αυτό γιατί λίγες μόλις ώρες πριν από την τελετή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης «θυμήθηκε» πως… έχει κορωνοϊό.
Οι πληροφορίες λένε ότι στο Μέγαρο Μαξίμου επικράτησε αναστάτωση, με τους συνεργάτες του να ψάχνουν τρόπο να το χειριστούν επικοινωνιακά. Από τη μία, η απουσία του Πρωθυπουργού θα έστελνε το μήνυμα ότι ο Νίκος Δένδιας «παίζει μόνος του στο γήπεδο» και ενισχύει τη δυναμική του εντός Νέας Δημοκρατίας. Από την άλλη, η παρουσία του Κυριάκου, ακόμη και με μάσκα, θα έδειχνε πως δεν θέλει να του αφήσει ούτε σπιθαμή πολιτικού χώρου.
Τελικά, οι επικοινωνιολόγοι του Πρωθυπουργού φαίνεται πως του είπαν το αυτονόητο: «Αν δεν πας, ο Δένδιας θα κερδίσει πόντους». Και έτσι, παρά τον πυρετό και τα πρωτόκολλα, ο Μητσοτάκης εμφανίστηκε στην εκδήλωση φορώντας μάσκα, σε μια προσπάθεια να δείξει ότι «παραμένει παρών».
Τελικά, οι επικοινωνιολόγοι του Πρωθυπουργού φαίνεται πως του είπαν το αυτονόητο: «Αν δεν πας, ο Δένδιας θα κερδίσει πόντους». Και έτσι, παρά τον πυρετό και τα πρωτόκολλα, ο Μητσοτάκης εμφανίστηκε στην εκδήλωση φορώντας μάσκα, σε μια προσπάθεια να δείξει ότι «παραμένει παρών».
Βέβαια, όσοι ήταν εκεί σχολίαζαν χαμηλόφωνα ότι το κλίμα ήταν παγωμένο. Ο Δένδιας, ψύχραιμος και αποστασιοποιημένος, κινήθηκε με αυτοπεποίθηση ανάμεσα στους στρατιωτικούς και τα στελέχη του ΥΠΕΘΑ, ενώ απέφυγε κάθε περιττή επαφή με το πρωθυπουργικό επιτελείο. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια — η ψυχρότητα φαινόταν στα βλέμματα.
Η απουσία, ωστόσο, δύο άλλων προσώπων ήταν αυτή που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση: Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς δεν πάτησαν καν το πόδι τους.
Η απουσία, ωστόσο, δύο άλλων προσώπων ήταν αυτή που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση: Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς δεν πάτησαν καν το πόδι τους.
Ούτε μήνυμα, ούτε «ευχές», ούτε τίποτα. Και οι δύο, όπως μαθαίνω, έχουν εδώ και καιρό βγάλει «κόκκινη κάρτα» στον Κυριάκο Μητσοτάκη, θεωρώντας τον πολιτικά απομονωμένο, υπερφίαλο και αποκομμένο από τη βάση της Νέας Δημοκρατίας. Η απουσία τους, λοιπόν, δεν ήταν τυχαία. Ήταν μήνυμα. Σιωπηλό, αλλά εκκωφαντικό.
Οι παλιοί της παράταξης ψιθύριζαν ότι η εικόνα του Μητσοτάκη με μάσκα, απομονωμένο, και χωρίς τη στήριξη των πρώην Πρωθυπουργών, έμοιαζε συμβολική — σαν να αποτυπώνει τη σημερινή του πολιτική μοναξιά. Την ώρα που ο Δένδιας κερδίζει εσωκομματικά ερείσματα και χτίζει ένα δίκτυο στη βάση της ΝΔ, ο Κυριάκος δείχνει εγκλωβισμένος σε έναν στενό κύκλο τεχνοκρατών και επικοινωνιολόγων, μακριά από την πραγματικότητα.
Και φυσικά, στο παρασκήνιο της εκδήλωσης, τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν: «Δεν πάει άλλο αυτή η ψυχρότητα», «οι Καραμανλικοί έχουν αποστασιοποιηθεί εντελώς», «ο Δένδιας περιμένει την ώρα του». Κανείς δεν μιλούσε ανοιχτά, αλλά όλοι ήξεραν. Η παρουσία του Πρωθυπουργού με μάσκα, η απουσία των βαρόνων, και το ψυχρό βλέμμα του Δένδια συνθέτουν μια εικόνα που λέει πολλά για το εσωκομματικό κλίμα στη Νέα Δημοκρατία.
Η πρόσοψη του Υπουργείου μπορεί να ανακαινίστηκε. Η «πρόσοψη» όμως της κυβερνητικής συνοχής δείχνει πως αρχίζει να ραγίζει επικίνδυνα.
Οι παλιοί της παράταξης ψιθύριζαν ότι η εικόνα του Μητσοτάκη με μάσκα, απομονωμένο, και χωρίς τη στήριξη των πρώην Πρωθυπουργών, έμοιαζε συμβολική — σαν να αποτυπώνει τη σημερινή του πολιτική μοναξιά. Την ώρα που ο Δένδιας κερδίζει εσωκομματικά ερείσματα και χτίζει ένα δίκτυο στη βάση της ΝΔ, ο Κυριάκος δείχνει εγκλωβισμένος σε έναν στενό κύκλο τεχνοκρατών και επικοινωνιολόγων, μακριά από την πραγματικότητα.
Και φυσικά, στο παρασκήνιο της εκδήλωσης, τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν: «Δεν πάει άλλο αυτή η ψυχρότητα», «οι Καραμανλικοί έχουν αποστασιοποιηθεί εντελώς», «ο Δένδιας περιμένει την ώρα του». Κανείς δεν μιλούσε ανοιχτά, αλλά όλοι ήξεραν. Η παρουσία του Πρωθυπουργού με μάσκα, η απουσία των βαρόνων, και το ψυχρό βλέμμα του Δένδια συνθέτουν μια εικόνα που λέει πολλά για το εσωκομματικό κλίμα στη Νέα Δημοκρατία.
Η πρόσοψη του Υπουργείου μπορεί να ανακαινίστηκε. Η «πρόσοψη» όμως της κυβερνητικής συνοχής δείχνει πως αρχίζει να ραγίζει επικίνδυνα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Καλωσήρθατε στον χώρο σχολίων του Αντικειμενικότητα. Να θυμάστε ότι κάθε άποψη είναι δεχτή εκτός αν προσβάλει ή θίγει τον άλλον όποτε παρακαλώ ο σχολιασμός σας να είναι κόσμιος.