Στα Παρασκήνια: Τα επόμενα βήματα στην Κυβέρνηση μετά και τα μεγαλειώδη συλλαλλητήρια για τα Τέμπη σε Ελλάδα και εξωτερικό*Οι πολιτικές εξελίξεις είναι προ των πυλών*Αν πέσει η Νέα Δημοκρατία, θα δούμε τρικομματική συγκυβέρνηση

Αποκαλύπτουμε όλα τα πολιτικά παρασκήνια! Από τους διαδρόμους της Βουλής και τα υπουργικά γραφεία, μέχρι τις μυστικές συναντήσεις σε πρεσβείες και τα παζάρια στα κομματικά επιτελεία. Μάθε πρώτος για τις αθέατες διαπραγματεύσεις, τις κρυφές συμμαχίες και τις εσωτερικές πληροφορίες που διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό, για να είσαι πάντα ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις!
Καλή σας ημέρα φίλες και φίλοι αγαπητοί αναγνώστες και ένα καλό και όμορφο Σαββατοκύριακο!
Φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στις χθεσινές μεγαλειώδεις διαδηλώσεις για τα δύο χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη. Ήμουν κι εγώ εκεί, από την αρχή μέχρι το τέλος, και αυτό που είδα ήταν κάτι που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στα χρόνια που παρακολουθώ γεγονότα και εξελίξεις. Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήταν τεράστια, η μεγαλύτερη που έχω ζήσει, και αυτό ακριβώς τρόμαξε την κυβέρνηση.

Αυτός ήταν ο λόγος που έκαναν τα πάντα για να τη διαλύσουν. Δεν δίστασαν μάλιστα να ρίξουν χημικά σε γονείς που είχαν τα παιδιά τους στους ώμους, σε γιαγιάδες και παππούδες και σε νέα παιδιά που ζητούσαν απλά δικαιοσύνη για τους 57 συνανθρώπους μας. 

Να γνωρίζεται ότι η διαδήλωση στο Σύνταγμα θα μπορούσε να είχε διαλυθεί πολύ νωρίτερα από κουκουλοφόρους, αν δεν υπήρχε η άμεση αντίδραση του κόσμου καθώς, όταν τους εντόπισαν μέσα στο πλήθος, ξεκίνησαν να φωνάζουν και τους έβαλαν στη θέση τους. Ο κόσμος δεν ήθελε να αφήσει το κράτος να χρησιμοποιήσει τις γνωστές προβοκάτσιες για να διαλύσει το συλλαλητήριο.

Η κυβέρνηση έδειξε για άλλη μια φορά τον φόβο της. Και όταν ένα καθεστώς φοβάται τόσο πολύ τον λαό του, τότε είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και τα λόγια του Ιάκωβου Καμπανέλη:

"Κι όπου φοβάται φωνή ν' ακούει απ' το Λαό σ' έρημο τόπο ζει και βασιλεύει
κάστρο φυλάει ερημικό έχει το φόβο φυλαχτό όπου φωνή φοβάται ν' ακούει απ' το Λαό."

Τα επόμενα βήματα στην Κυβέρνηση μετά και τα μεγαλειώδη συλλαλλητήρια για τα Τέμπη σε Ελλάδα και εξωτερικό

Μου λένε ότι το ανθρώπινο ποτάμι που πλημμύρισε τους δρόμους και τις πλατείες της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού, απαιτώντας δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών, δεν αιφνιδίασε την κυβέρνηση. Στο Μαξίμου περίμεναν πως οι συγκεντρώσεις θα ήταν από τις μεγαλύτερες των τελευταίων πενήντα χρόνων και είχαν φροντίσει να προετοιμαστούν αναλόγως. Μόνο που το πλάνο τους δεν περιελάμβανε το ενδεχόμενο η οργή του κόσμου να μην είναι απλά μια προσωρινή αντίδραση, αλλά κάτι που πλέον διαπερνά οριζόντια ολόκληρη την κοινωνία.

Η αρχική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να παρουσιαστεί ως «παραπλανημένος» απέτυχε θεαματικά. Ο ίδιος πίστευε ότι θα μπορούσε να ρίξει τις ευθύνες αλλού και να παραμείνει αλώβητος, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να ενισχύσει την αίσθηση ότι πρόκειται για έναν πρωθυπουργό σε πανικό, που ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους για να σωθεί ο ίδιος. Από τη Hellenic Train μέχρι την παρωδία της Εξεταστικής Επιτροπής, οτιδήποτε κι αν προσπάθησαν να στήσουν ως αφήγημα κατέρρευσε μπροστά στην ωμή πραγματικότητα: η κοινωνία δεν ξεχνά.

Ακολούθησε η τακτική της τεχνητής έντασης, με τους Μάκη Βορίδη και Άδωνι Γεωργιάδη στην πρώτη γραμμή. Αντί όμως να συσπειρώσουν τη βάση της Νέας Δημοκρατίας, κατάφεραν να εξοργίσουν ακόμα και τους δικούς τους. Ο Βορίδης επιτέθηκε στους συγγενείς των θυμάτων ενώ, ο Γεωργιάδης κάλεσε τους νεοδημοκράτες να αντιδρούν με οργή στα καφενεία, και το αποτέλεσμα ήταν μια Νέα Δημοκρατία που μοιάζει να αποκόπτεται από τους ίδιους της τους ψηφοφόρους. 

Δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται αν όλο αυτό γίνεται επειδή το δίδυμο Βορίδη – Γεωργιάδη βλέπει μπροστά του μια πιθανή ηγεμονία στη Νέα Δημοκρατία, καθώς η φθορά του Μητσοτάκη είναι πλέον εμφανής. Ο αέρας Τραμπ που φυσάει διεθνώς τρέφει τέτοιες φιλοδοξίες και δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο ανατροπών ακόμα και μέσα στη γαλάζια παράταξη.

Η κυβέρνηση προσπάθησε να περάσει το μήνυμα της «πολιτικής σταθερότητας», αλλά ο κόσμος που βγήκε στους δρόμους δεν διαδήλωνε μόνο για τα Τέμπη. Η ανασφάλεια στα μέσα μεταφοράς, η ακρίβεια, οι ανύπαρκτες αυξήσεις στους μισθούς, η υποβάθμιση των πανεπιστημίων, όλα αυτά συνθέτουν το εκρηκτικό μείγμα μιας κοινωνίας που δεν αντέχει άλλο. Και αυτό είναι που ανησυχεί περισσότερο το Μαξίμου.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται πλέον απομονωμένος. Στη Βουλή τις επόμενες ημέρες θα αναγκαστεί να λογοδοτήσει για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά και για όλα όσα κάνουν την Ελλάδα πρωταθλήτρια στη φορολογία και ουραγό στην αγοραστική δύναμη. Τα συλλαλητήρια και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν απομονώνεται μόνο πολιτικά, αλλά και κοινωνικά. 

Οι εισηγήσεις που δέχεται για εκλογές μέσα στην άνοιξη ή στις αρχές καλοκαιριού γίνονται όλο και πιο έντονες, καθώς όλοι στο επιτελείο του έχουν πλέον καταλάβει ότι το κλίμα δεν γυρνάει. Ο μόνος στόχος που έχει απομείνει είναι η διαχείριση της ήττας και η προσπάθεια να περιοριστούν οι απώλειες.

Οι πολιτικές εξελίξεις είναι προ των πυλών

Μου λένε επίσης ότι το επόμενο διάστημα θα είναι γεμάτο καθοριστικές πολιτικές εξελίξεις, καθώς όλα δείχνουν πως η αντιπολίτευση ετοιμάζεται να καταθέσει πρόταση μομφής στην κυβέρνηση πιθανότατα την Τετάρτη. Η κίνηση αυτή συνδέεται άμεσα με τη δημοσιοποίηση των πορισμάτων του ΕΜΠ για την τραγωδία των Τεμπών, που αναμένεται να επιβεβαιώσουν –αν όχι να ενισχύσουν– την ευθύνη της κυβέρνησης στο έγκλημα που συγκλόνισε τη χώρα.

Ωστόσο, η πρόταση μομφής, αν και θα φέρει πολιτική πίεση, δύσκολα θα ρίξει την κυβέρνηση. Η Νέα Δημοκρατία έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και η κομματική πειθαρχία σε τέτοιες περιπτώσεις θεωρείται δεδομένη. 

Το ενδιαφέρον, όμως, είναι αλλού: αυτή τη φορά δεν αποκλείεται να δούμε ρήγματα στο κυβερνητικό στρατόπεδο, καθώς η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι πρωτοφανής και κάποιοι βουλευτές ίσως διστάσουν να δώσουν για ακόμη μία φορά στήριξη σε μια κυβέρνηση που καταρρέει. Η προπαγανδιστική γραμμή του Μαξίμου ότι «όλα βαίνουν καλώς» δεν πείθει ούτε τους πιο σκληροπυρηνικούς νεοδημοκράτες, οι οποίοι βλέπουν τον πρωθυπουργό να απομονώνεται ολοένα και περισσότερο.

Και κάπου εδώ έρχεται η μεγάλη συζήτηση: υπάρχει πιθανότητα να δούμε τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη να παραιτείται για λόγους ευθιξίας; Θεωρητικά, σε μια χώρα με πραγματική πολιτική ευθιξία, αυτό θα ήταν μια λογική εξέλιξη. 

Όμως, για να είμαστε ρεαλιστές, προσωπικά το αποκλείω μιας και ο Μητσοτάκης δεν είναι ο τύπος του πολιτικού που αναλαμβάνει ευθύνες. Είναι πολύ αλαζόνας για να το κάνει, και όσες φορές στο παρελθόν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, προτίμησε να επιτεθεί παρά να παραδεχτεί λάθη. 

Αν, λοιπόν, δούμε παραίτηση, αυτή δεν θα είναι προϊόν αυτογνωσίας, αλλά μιας καλά μεθοδευμένης στρατηγικής διαφυγής – και μέχρι στιγμής, τίποτα δεν δείχνει ότι το σύστημα Μητσοτάκη έχει πάρει τέτοια απόφαση.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι εξελίξεις που έρχονται θα είναι ραγδαίες. Η κοινωνία είναι εξοργισμένη, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν διαρκή πτώση της κυβέρνησης, η αντιπολίτευση –έστω και με τα προβλήματά της– ανεβάζει τους τόνους, και το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών ξαναπέφτει στο τραπέζι. Το πολιτικό σκηνικό είναι πιο ρευστό από ποτέ και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα.

Αν πέσει η Νέα Δημοκρατία, θα δούμε τρικομματική συγκυβέρνηση

Για να γνωρίζετε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, οι εκλογές πλησιάζουν και η Νέα Δημοκρατία θα χάσει. Το κλίμα είναι ήδη διαμορφωμένο, η κοινωνική δυσαρέσκεια έχει χτυπήσει κόκκινο και το πολιτικό σύστημα βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική καμπή. Ο Μητσοτάκης και το επιτελείο του γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να αναστρέψουν τη φθορά, γι’ αυτό και τα σενάρια για πρόωρες εκλογές – με ή χωρίς δική του παραίτηση – δίνουν και παίρνουν. Ό,τι κι αν συμβεί, όμως, το δεδομένο είναι ένα: το επόμενο κυβερνητικό σχήμα δεν θα έχει χρώμα γαλάζιο.

Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι ποιος θα πάρει τη σκυτάλη. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη θα είναι το επόμενο κόμμα που θα αναλάβει την εξουσία. Η στρατηγική που ακολουθεί το τελευταίο διάστημα δείχνει έναν ηγέτη που προετοιμάζεται για τη μεγάλη επιστροφή, κρατώντας ίσες αποστάσεις από Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία, όπως το κράτος δικαίου, η διαφάνεια και η λογοδοσία. Όμως, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κυβερνήσει μόνο του. Το ποσοστό του δεν επαρκεί για αυτοδυναμία, και έτσι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι – σχεδόν νομοτελειακά – τρικομματική.

Τα σενάρια συνεργασιών που βρίσκονται στο τραπέζι είναι δύο: είτε το ΠΑΣΟΚ θα συμμαχήσει με την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και τον ΣΥΡΙΖΑ του Σωκράτη Φάμελλου, είτε θα προτιμήσει μια διαφορετική προσέγγιση, με την Πλεύση Ελευθερίας και το Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη. Το πρώτο σενάριο βασίζεται στην ανάγκη δημιουργίας ενός «δημοκρατικού τόξου» που θα επιχειρήσει να βάλει φρένο στην ανερχόμενη ακροδεξιά. Όμως, προσωπικά θεωρώ ότι το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειώσει. Έχει χάσει την κοινωνική του δυναμική, δεν εμπνέει πλέον τους προοδευτικούς πολίτες και μοιάζει να βρίσκεται σε αποσύνθεση. Η φυσική επιλογή, λοιπόν, για τον Ανδρουλάκη είναι να στραφεί προς το Κίνημα Δημοκρατίας, το οποίο είναι ένα φρέσκο κόμμα, χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος, με σαφή αντι-νεοφιλελεύθερη και αντι-ακροδεξιά ταυτότητα.

Αυτή η τρικομματική κυβέρνηση θα έχει έναν βασικό στόχο: να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα στα Τέμπη. Οι πολίτες βγήκαν μαζικά στους δρόμους για να απαιτήσουν λογοδοσία, και καμία νέα κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να σταθεί αν δεν τοποθετήσει το ζήτημα αυτό στην κορυφή της ατζέντας της. Δεν θα μιλάμε απλώς για μια αλλαγή διακυβέρνησης, αλλά για μια πολιτική τομή που θα επιχειρήσει να ξηλώσει το βαθύ, διεφθαρμένο κράτος που συγκαλύπτει σκάνδαλα και εγκλήματα. Η Νέα Δημοκρατία έχει αποτύχει παταγωδώς να δώσει απαντήσεις και να αποδώσει ευθύνες. Αντίθετα, επιχείρησε να συγκαλύψει το έγκλημα, να χειραγωγήσει τη δικαιοσύνη και να στήσει επικοινωνιακές φιέστες για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη. Αυτό το μοντέλο εξουσίας φτάνει στο τέλος του.

Η επόμενη κυβέρνηση, λοιπόν, δεν θα είναι απλώς μια κυβέρνηση αλλαγής. Θα είναι μια κυβέρνηση κάθαρσης, που θα αναλάβει να ξαναχτίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στη δημοκρατία. Αν τελικά το ΠΑΣΟΚ επιλέξει να συμπορευθεί με την Πλεύση Ελευθερίας και το Κίνημα Δημοκρατίας, τότε θα δούμε μια συμμαχία με ξεκάθαρο στόχο την αποκατάσταση της δικαιοσύνης, τη ρήξη με το καθεστώς Μητσοτάκη και την αναμόρφωση του κράτους. Αν, αντίθετα, στραφεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε απλώς θα αναπαράγει το παλιό σύστημα εξουσίας, το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί από τους πολίτες.

Σε κάθε περίπτωση, το πολιτικό τοπίο αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς. Η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται στην έξοδο, η ακροδεξιά καραδοκεί, και το στοίχημα για τις δημοκρατικές δυνάμεις είναι αν θα καταφέρουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων ή αν θα αναπαράγουν τα λάθη του παρελθόντος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι εξελίξεις είναι προ των πυλών και θα είναι καταιγιστικές.