Στα Παρασκήνια: Πώς θα αποτυπωθούν στην κάλπη οι χαμηλές πτήσεις του Κινήματος Δημοκρατίας στις δημοσκοπήσεις;* Στο μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ μετανιώνουν που έδιωξαν τον Στέφανο Κασσελάκη*Η νεολαία στρέφεται προς το Κίνημα Δημοκρατιάς
Αποκαλύπτουμε όλα τα πολιτικά παρασκήνια! Από τους διαδρόμους της Βουλής και τα υπουργικά γραφεία, μέχρι τις μυστικές συναντήσεις σε πρεσβείες και τα παζάρια στα κομματικά επιτελεία. Μάθε πρώτος για τις αθέατες διαπραγματεύσεις, τις κρυφές συμμαχίες και τις εσωτερικές πληροφορίες που διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό, για να είσαι πάντα ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις!
Καλή σας ημέρα φίλες και φίλοι αγαπητοί αναγνώστες και ένα καλό και όμορφο Σαββατοκύριακο!
Ξεκινάμε τα σημερινά μας παρασκήνια, όπως πάντα, με ένα σχόλιο για την επικαιρότητα. Και πώς να μην ασχοληθούμε με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, σε άρθρο του στο σάιτ του ινστιτούτου του, άφησε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο επιστροφής του στην πολιτική σκηνή – είτε μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε, όπως πολλοί ψιθυρίζουν, με ένα δικό του κόμμα. Ο άνθρωπος που το έσκασε κυριολεκτικά από την πολιτική και εγκατέλειψε το κόμμα του μετά την πανωλεθρία του 2023, τώρα φαίνεται πως ψάχνει τρόπο να ξαναμπεί στο παιχνίδι, νομίζοντας πως θα κάνει comeback αλά Ανδρέας Παπανδρέου.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κακή απομίμηση του Ανδρέα. Ο Παπανδρέου, ό,τι κι αν ήταν, είχε τουλάχιστον πολιτικό ένστικτο, στρατηγική σκέψη και τη δυνατότητα να εμπνέει κόσμο. Ο Τσίπρας, από την άλλη, απλώς ποντάρει στη λήθη και στη ρομαντική ανάμνηση των παλιών ψηφοφόρων του. Νομίζει ότι, επειδή έχει ακόμα φανατικούς οπαδούς που τον νοσταλγούν, μπορεί να εμφανιστεί ξανά σαν «σωτήρας» και να πάρει πίσω τη θέση του στην πολιτική σκηνή.
Μόνο που τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε και συνεχίζει να καταρρέει εξαιτίας του. Ήταν αυτός που διέλυσε την παράταξή του με τα παιχνίδια του, ήταν αυτός που άφησε πίσω του ένα κόμμα χωρίς ταυτότητα, με στελέχη που αλληλοσπαράσσονται, και ήταν αυτός που, την ώρα που οι άλλοι έδιναν μάχες, απολάμβανε τη σιγουριά του ινστιτούτου του. Και τώρα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, αφήνει υπαινιγμούς για «επιστροφή». Επιστροφή πού ακριβώς; Στον ίδιο ΣΥΡΙΖΑ που ο ίδιος κατέστρεψε ή σε κάποιο νέο κόμμα-φάντασμα που θα είναι απλώς ένα ακόμα προσωπικό του εγχείρημα;
Όσοι ελπίζουν ότι ο Τσίπρας θα επιστρέψει και θα τους ξαναφέρει στην εξουσία, καλύτερα να προσγειωθούν στην πραγματικότητα. Οι εποχές άλλαξαν. Η πολιτική δεν είναι reality show όπου εμφανίζεσαι όταν σε συμφέρει και εξαφανίζεσαι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Ο Τσίπρας, όσα άρθρα κι αν γράψει, όσους ψιθύρους κι αν διαρρεύσει, δεν μπορεί να ξαναγίνει αυτό που ήταν το 2015. Οι μέρες του πέρασαν και το μόνο που του απομένει είναι να παρακολουθεί από το περιθώριο την κατάρρευση του μορφώματος που κάποτε έφτιαξε.
Στο μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ μετανιώνουν που έδιωξαν τον Στέφανο Κασσελάκη
Μου λένε ότι, όσο περνάει ο καιρός, ολοένα και περισσότερος κόσμος μέσα στο μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιεί πως το μεγαλύτερο λάθος που έκαναν ήταν να διώξουν τον Στέφανο Κασσελάκη. Και δεν το λένε μόνο ψηφοφόροι που είχαν στηρίξει τον ίδιο προσωπικά, αλλά ακόμα και στελέχη και μέλη που συμμετείχαν στο πραξικόπημα των «87» και πίστευαν ότι, με τον Σωκράτη Φάμελλο ως νέο αρχηγό, το κόμμα θα επέστρεφε στις παλιές του δόξες. Η πραγματικότητα, όμως, τους διαψεύδει με τον πιο ηχηρό τρόπο.
Όλο και περισσότεροι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται πλέον ανοιχτά: «Αν ήταν ακόμα πρόεδρος ο Κασσελάκης, τώρα θα ήμασταν σε κυβερνητική τροχιά». Και πώς να μην το πουν, όταν βλέπουν το κόμμα να κατρακυλάει ολοένα και πιο κοντά στο αναπόφευκτο ποσοστό του 3%; Τους είχαν υποσχεθεί πως, μόλις φύγει ο Κασσελάκης, το κόμμα θα «επαναπατρίσει» τους αριστερούς ψηφοφόρους, θα ξαναγίνει αξιόπιστη αντιπολίτευση και θα είναι έτοιμο να κυβερνήσει. Αντί γι’ αυτό, βλέπουν έναν ΣΥΡΙΖΑ να παραπαίει, με αρχηγό που δεν εμπνέει ούτε τους δικούς του, με στελέχη που κάνουν σαν να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και με τον κόσμο να τους εγκαταλείπει μαζικά.
Το αστείο είναι πως αυτοί που τώρα ζητάνε πίσω τον Στέφανο Κασσελάκη, είναι οι ίδιοι που τον αποκαλούσαν «κακό άνθρωπο», «Πέπε Γκρίλο», «Τραμπ» και που διαλαλούσαν πως «δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία». Τα ίδια πρόσωπα που έστησαν το πραξικόπημα – η περίφημη ομάδα των «87», δηλαδή οι Γεροβασίλη, Σπίρτζης, Παππάς, Φάμελλος, Φαραντούρης, Πολάκης και οι υπόλοιποι – και που τότε πανηγύριζαν για την ανατροπή του, τώρα βλέπουν πως η επιλογή τους ήταν καταστροφική. Και το χειρότερο; Πολλοί από αυτούς αρχίζουν να στρέφουν το βλέμμα προς το Κίνημα Δημοκρατίας, συνειδητοποιώντας πως έπαιξαν το παιχνίδι των μηχανισμών και των βαρόνων, μόνο και μόνο για να καταστρέψουν ό,τι μπορούσε να τους δώσει ελπίδα.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον ξέραμε, έχει τελειώσει. Όπως προβλέπω, δεν θα αργήσει να έρθει άλλη μία τεράστια διάσπαση, καθώς όλο και περισσότεροι από αυτούς που στήριξαν τους «87» αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως το μόνο που κατάφεραν ήταν να ανοίξουν τον δρόμο για την απόλυτη διάλυση του κόμματος. Και όταν το καταλάβουν αυτό πλήρως, το μόνο ερώτημα που θα απομένει είναι το πόσοι από αυτούς θα βρουν καταφύγιο στο Κίνημα Δημοκρατίας και πόσοι θα χαθούν μαζί με το ναυάγιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η νεολαία στρέφεται προς το Κίνημα Δημοκρατιάς
Μαθαίνω ότι, σιγά-σιγά, το Κίνημα Δημοκρατίας αποκτά ολοένα και περισσότερους νέους, κάτι που δεν περνά απαρατήρητο ούτε από τους ίδιους τους ανθρώπους του κόμματος, ούτε από τους πολιτικούς αντιπάλους. Αυτή η τάση δεν είναι τυχαία, ούτε συγκυριακή. Η νεολαία βλέπει στον Στέφανο Κασσελάκη κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους πολιτικούς: έναν άνθρωπο που δεν περιορίζεται στα παλιά, φθαρμένα πολιτικά στεγανά και δεν προσδιορίζεται ως «αριστερός», «δεξιός» ή «κεντρώος». Αυτό είναι κάτι που οι νέοι εκτιμούν ιδιαίτερα, διότι για εκείνους, οι ιδεολογικές ταμπέλες έχουν χάσει το νόημά τους.
Όσα παιδιά μεγάλωσαν μέσα στην οικονομική κρίση, όσοι ενηλικιώθηκαν βλέποντας τις ζωές των οικογενειών τους να δυσκολεύουν, δεν έχουν ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα «ποιος φταίει». Δεν μπορούν να πουν με σιγουριά αν ήταν «η Αριστερά» ή «η Δεξιά» που τους άφησε να ζουν ακόμη στο παιδικό τους δωμάτιο επειδή τα ενοίκια είναι πανάκριβα.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κακή απομίμηση του Ανδρέα. Ο Παπανδρέου, ό,τι κι αν ήταν, είχε τουλάχιστον πολιτικό ένστικτο, στρατηγική σκέψη και τη δυνατότητα να εμπνέει κόσμο. Ο Τσίπρας, από την άλλη, απλώς ποντάρει στη λήθη και στη ρομαντική ανάμνηση των παλιών ψηφοφόρων του. Νομίζει ότι, επειδή έχει ακόμα φανατικούς οπαδούς που τον νοσταλγούν, μπορεί να εμφανιστεί ξανά σαν «σωτήρας» και να πάρει πίσω τη θέση του στην πολιτική σκηνή.
Μόνο που τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε και συνεχίζει να καταρρέει εξαιτίας του. Ήταν αυτός που διέλυσε την παράταξή του με τα παιχνίδια του, ήταν αυτός που άφησε πίσω του ένα κόμμα χωρίς ταυτότητα, με στελέχη που αλληλοσπαράσσονται, και ήταν αυτός που, την ώρα που οι άλλοι έδιναν μάχες, απολάμβανε τη σιγουριά του ινστιτούτου του. Και τώρα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, αφήνει υπαινιγμούς για «επιστροφή». Επιστροφή πού ακριβώς; Στον ίδιο ΣΥΡΙΖΑ που ο ίδιος κατέστρεψε ή σε κάποιο νέο κόμμα-φάντασμα που θα είναι απλώς ένα ακόμα προσωπικό του εγχείρημα;
Όσοι ελπίζουν ότι ο Τσίπρας θα επιστρέψει και θα τους ξαναφέρει στην εξουσία, καλύτερα να προσγειωθούν στην πραγματικότητα. Οι εποχές άλλαξαν. Η πολιτική δεν είναι reality show όπου εμφανίζεσαι όταν σε συμφέρει και εξαφανίζεσαι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Ο Τσίπρας, όσα άρθρα κι αν γράψει, όσους ψιθύρους κι αν διαρρεύσει, δεν μπορεί να ξαναγίνει αυτό που ήταν το 2015. Οι μέρες του πέρασαν και το μόνο που του απομένει είναι να παρακολουθεί από το περιθώριο την κατάρρευση του μορφώματος που κάποτε έφτιαξε.
Στο μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ μετανιώνουν που έδιωξαν τον Στέφανο Κασσελάκη
Μου λένε ότι, όσο περνάει ο καιρός, ολοένα και περισσότερος κόσμος μέσα στο μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιεί πως το μεγαλύτερο λάθος που έκαναν ήταν να διώξουν τον Στέφανο Κασσελάκη. Και δεν το λένε μόνο ψηφοφόροι που είχαν στηρίξει τον ίδιο προσωπικά, αλλά ακόμα και στελέχη και μέλη που συμμετείχαν στο πραξικόπημα των «87» και πίστευαν ότι, με τον Σωκράτη Φάμελλο ως νέο αρχηγό, το κόμμα θα επέστρεφε στις παλιές του δόξες. Η πραγματικότητα, όμως, τους διαψεύδει με τον πιο ηχηρό τρόπο.
Όλο και περισσότεροι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται πλέον ανοιχτά: «Αν ήταν ακόμα πρόεδρος ο Κασσελάκης, τώρα θα ήμασταν σε κυβερνητική τροχιά». Και πώς να μην το πουν, όταν βλέπουν το κόμμα να κατρακυλάει ολοένα και πιο κοντά στο αναπόφευκτο ποσοστό του 3%; Τους είχαν υποσχεθεί πως, μόλις φύγει ο Κασσελάκης, το κόμμα θα «επαναπατρίσει» τους αριστερούς ψηφοφόρους, θα ξαναγίνει αξιόπιστη αντιπολίτευση και θα είναι έτοιμο να κυβερνήσει. Αντί γι’ αυτό, βλέπουν έναν ΣΥΡΙΖΑ να παραπαίει, με αρχηγό που δεν εμπνέει ούτε τους δικούς του, με στελέχη που κάνουν σαν να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και με τον κόσμο να τους εγκαταλείπει μαζικά.
Το αστείο είναι πως αυτοί που τώρα ζητάνε πίσω τον Στέφανο Κασσελάκη, είναι οι ίδιοι που τον αποκαλούσαν «κακό άνθρωπο», «Πέπε Γκρίλο», «Τραμπ» και που διαλαλούσαν πως «δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία». Τα ίδια πρόσωπα που έστησαν το πραξικόπημα – η περίφημη ομάδα των «87», δηλαδή οι Γεροβασίλη, Σπίρτζης, Παππάς, Φάμελλος, Φαραντούρης, Πολάκης και οι υπόλοιποι – και που τότε πανηγύριζαν για την ανατροπή του, τώρα βλέπουν πως η επιλογή τους ήταν καταστροφική. Και το χειρότερο; Πολλοί από αυτούς αρχίζουν να στρέφουν το βλέμμα προς το Κίνημα Δημοκρατίας, συνειδητοποιώντας πως έπαιξαν το παιχνίδι των μηχανισμών και των βαρόνων, μόνο και μόνο για να καταστρέψουν ό,τι μπορούσε να τους δώσει ελπίδα.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον ξέραμε, έχει τελειώσει. Όπως προβλέπω, δεν θα αργήσει να έρθει άλλη μία τεράστια διάσπαση, καθώς όλο και περισσότεροι από αυτούς που στήριξαν τους «87» αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως το μόνο που κατάφεραν ήταν να ανοίξουν τον δρόμο για την απόλυτη διάλυση του κόμματος. Και όταν το καταλάβουν αυτό πλήρως, το μόνο ερώτημα που θα απομένει είναι το πόσοι από αυτούς θα βρουν καταφύγιο στο Κίνημα Δημοκρατίας και πόσοι θα χαθούν μαζί με το ναυάγιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η νεολαία στρέφεται προς το Κίνημα Δημοκρατιάς
Μαθαίνω ότι, σιγά-σιγά, το Κίνημα Δημοκρατίας αποκτά ολοένα και περισσότερους νέους, κάτι που δεν περνά απαρατήρητο ούτε από τους ίδιους τους ανθρώπους του κόμματος, ούτε από τους πολιτικούς αντιπάλους. Αυτή η τάση δεν είναι τυχαία, ούτε συγκυριακή. Η νεολαία βλέπει στον Στέφανο Κασσελάκη κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους πολιτικούς: έναν άνθρωπο που δεν περιορίζεται στα παλιά, φθαρμένα πολιτικά στεγανά και δεν προσδιορίζεται ως «αριστερός», «δεξιός» ή «κεντρώος». Αυτό είναι κάτι που οι νέοι εκτιμούν ιδιαίτερα, διότι για εκείνους, οι ιδεολογικές ταμπέλες έχουν χάσει το νόημά τους.
Όσα παιδιά μεγάλωσαν μέσα στην οικονομική κρίση, όσοι ενηλικιώθηκαν βλέποντας τις ζωές των οικογενειών τους να δυσκολεύουν, δεν έχουν ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα «ποιος φταίει». Δεν μπορούν να πουν με σιγουριά αν ήταν «η Αριστερά» ή «η Δεξιά» που τους άφησε να ζουν ακόμη στο παιδικό τους δωμάτιο επειδή τα ενοίκια είναι πανάκριβα.
Δεν ξέρουν αν φταίει κάποιο συγκεκριμένο κόμμα που, παρά τις σπουδές τους, οι μισθοί που τους προσφέρονται είναι εξευτελιστικοί και δεν τους επιτρέπουν να κάνουν όνειρα για το μέλλον τους. Βλέπουν τους γονείς τους να δουλεύουν μια ζωή και παρόλα αυτά να μην μπορούν να τα βγάλουν πέρα, να αγκομαχούν να πληρώσουν το πανάκριβο ρεύμα, να αγχώνονται κάθε μήνα για το αν θα καλύψουν τα βασικά έξοδα του σπιτιού. Και όταν όλη αυτή η πραγματικότητα τους χτυπά καθημερινά, δεν έχουν χρόνο και διάθεση να αναρωτηθούν αν φταίει ο «νεοφιλελευθερισμός» ή ο «κρατισμός».
Σε αυτήν τη γενιά, ο Στέφανος Κασσελάκης μιλάει μια γλώσσα που καταλαβαίνουν. Δεν τους μιλάει με κλισέ, δεν τους υπόσχεται ανεφάρμοστες λύσεις, δεν κάνει κήρυγμα για το πώς πρέπει να σκέφτονται. Ακούει τα προβλήματά τους και, το κυριότερο, δεν τους κουνάει το δάχτυλο, όπως κάνει το παλιό πολιτικό σύστημα. Σε αντίθεση με άλλους, δεν τους θεωρεί «κακομαθημένους» που δεν «εκτιμούν» τις δουλειές των 700 ευρώ. Ξέρει τι σημαίνει να παλεύεις για να επιβιώσεις, να προσπαθείς να δημιουργήσεις κάτι από το μηδέν, να ονειρεύεσαι μια καλύτερη ζωή. Και αυτό είναι που κερδίζει τη νεολαία.
Όσο και αν τα συστημικά κόμματα προσπαθούν να πείσουν τους νέους ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, ότι η ζωή είναι «έτσι και δεν αλλάζει», το Κίνημα Δημοκρατίας έρχεται να πει το αντίθετο. Και γι’ αυτό η νεολαία στρέφεται προς τον Στέφανο Κασσελάκη.
Σε αυτήν τη γενιά, ο Στέφανος Κασσελάκης μιλάει μια γλώσσα που καταλαβαίνουν. Δεν τους μιλάει με κλισέ, δεν τους υπόσχεται ανεφάρμοστες λύσεις, δεν κάνει κήρυγμα για το πώς πρέπει να σκέφτονται. Ακούει τα προβλήματά τους και, το κυριότερο, δεν τους κουνάει το δάχτυλο, όπως κάνει το παλιό πολιτικό σύστημα. Σε αντίθεση με άλλους, δεν τους θεωρεί «κακομαθημένους» που δεν «εκτιμούν» τις δουλειές των 700 ευρώ. Ξέρει τι σημαίνει να παλεύεις για να επιβιώσεις, να προσπαθείς να δημιουργήσεις κάτι από το μηδέν, να ονειρεύεσαι μια καλύτερη ζωή. Και αυτό είναι που κερδίζει τη νεολαία.
Όσο και αν τα συστημικά κόμματα προσπαθούν να πείσουν τους νέους ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, ότι η ζωή είναι «έτσι και δεν αλλάζει», το Κίνημα Δημοκρατίας έρχεται να πει το αντίθετο. Και γι’ αυτό η νεολαία στρέφεται προς τον Στέφανο Κασσελάκη.
Γιατί ξέρει πως δεν είναι ένας ακόμη πολιτικός που θα ξεχάσει όσα λέει μόλις πάρει την εξουσία. Είναι ένας άνθρωπος που έφτιαξε τη ζωή του από το μηδέν, που έζησε στο εξωτερικό και ξέρει τι σημαίνει να υπάρχει κράτος που σέβεται τον πολίτη. Και είναι ο μόνος που έχει την αποφασιστικότητα να παλέψει για να το φέρει και εδώ.
Πώς θα αποτυπωθούν στην κάλπη οι χαμηλές πτήσεις του Κινήματος Δημοκρατίας στις δημοσκοπήσεις;
Είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα ότι οι δημοσκοπήσεις αγχώνουν αρκετούς από το Κίνημα Δημοκρατίας, καθώς τα ποσοστά που παρουσιάζονται είναι ιδιαιτέρως χαμηλά. Για να γνωρίζετε όμως, αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα αν δεν φτάσουμε στην τελική αναμέτρηση στην κάλπη. Γιατί το πώς θα αποτυπωθεί το Κίνημα Δημοκρατίας στις εκλογές δεν θα εξαρτηθεί από τις αμφιλεγόμενες δημοσκοπήσεις, αλλά από τον προεκλογικό αγώνα, τα ψηφοδέλτια του κόμματος και συνολικά την καμπάνια που θα κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης.
Αυτό που φαίνεται να διαφεύγει από πολλούς είναι ότι βρισκόμαστε σε μια πρωτοφανή πολιτική συγκυρία, όπου τα δεδομένα αλλάζουν ραγδαία. Το Κίνημα Δημοκρατίας είναι ένα νέο κόμμα, δεν έχει κομματικούς μηχανισμούς δεκαετιών, δεν έχει τα παλιά δίκτυα εξουσίας που διαθέτουν η Νέα Δημοκρατία ή το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, είναι λογικό να μην καταγράφεται ακόμη στα ποσοστά που του αναλογούν. Όμως, η πολιτική δεν είναι στατική. Δεν παίζεται σε στημένες τηλεφωνικές έρευνες, αλλά στις πλατείες, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας. Εκεί θα κριθεί το πραγματικό ποσοστό του Κινήματος Δημοκρατίας.
Ένα καθοριστικό στοιχείο για την εκλογική επίδοση του κόμματος θα είναι τα ψηφοδέλτια. Οι υποψήφιοι που θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια του Κινήματος Δημοκρατίας θα παίξουν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού ποσοστού. Το ποιοι θα είναι αυτοί, πώς θα κινηθούν, πώς θα επικοινωνήσουν το μήνυμα του κόμματος, θα επηρεάσει άμεσα το εκλογικό αποτέλεσμα. Στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ, οι υποψήφιοι έχουν συγκεκριμένο πελατειακό ακροατήριο και δομές δεκαετιών που τους υποστηρίζουν. Εδώ η μάχη θα δοθεί αλλιώς: με πρόσωπα που θα φέρουν φρεσκάδα, αμεσότητα και δυναμική.
Αλλά το πιο κρίσιμο στοιχείο είναι ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης. Ο άνθρωπος που πριν έναν χρόνο έσκασε από το πουθενά και μέσα σε λίγους μήνες πήρε έναν διαλυμένο ΣΥΡΙΖΑ και τον ανέβασε από το 8% στο 15%. Αυτό το έχει ήδη πετύχει μία φορά. Το αν θα το ξανακάνει δεν είναι θέμα τύχης, αλλά στρατηγικής. Και η στρατηγική του είναι απλή: να μιλήσει κατευθείαν στον κόσμο, χωρίς διαμεσολαβητές. Γι’ αυτό τον χτυπούν, γι’ αυτό οι εταιρείες δημοσκοπήσεων αποφεύγουν να βάλουν το Κίνημα Δημοκρατίας στις μετρήσεις τους. Δεν θέλουν να αναδείξουν τη δυναμική που μπορεί να αποκτήσει.
Για να μην ξεχνιόμαστε, στις εκλογές δεν μετράει μόνο η αρχική καταγραφή, αλλά το τι συμβαίνει τους τελευταίους μήνες πριν τις κάλπες. Ένα κόμμα μπορεί να ξεκινήσει χαμηλά και να εκτοξευτεί αν η προεκλογική του καμπάνια είναι επιτυχημένη. Και ας μην ξεχνάμε ότι και το ΠΑΣΟΚ κάποτε ξεκίνησε από το τίποτα, με τους πάντες να το υποτιμούν. Το ίδιο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που το 2012 είχε εκτοξευθεί σε ελάχιστους μήνες. Η κοινωνία είναι απρόβλεπτη και ο κόσμος θα μιλήσει όταν έρθει η ώρα.
Επομένως, όσοι βιάζονται να προεξοφλήσουν το μέλλον του Κινήματος Δημοκρατίας, ας κάνουν λίγη υπομονή. Οι εκλογές κερδίζονται από αυτούς που ξέρουν να δίνουν μάχες, όχι από όσους κοιτάζουν αριθμούς σε τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις. Και αυτή η μάχη μόλις ξεκινάει.
Πώς θα αποτυπωθούν στην κάλπη οι χαμηλές πτήσεις του Κινήματος Δημοκρατίας στις δημοσκοπήσεις;
Είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα ότι οι δημοσκοπήσεις αγχώνουν αρκετούς από το Κίνημα Δημοκρατίας, καθώς τα ποσοστά που παρουσιάζονται είναι ιδιαιτέρως χαμηλά. Για να γνωρίζετε όμως, αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα αν δεν φτάσουμε στην τελική αναμέτρηση στην κάλπη. Γιατί το πώς θα αποτυπωθεί το Κίνημα Δημοκρατίας στις εκλογές δεν θα εξαρτηθεί από τις αμφιλεγόμενες δημοσκοπήσεις, αλλά από τον προεκλογικό αγώνα, τα ψηφοδέλτια του κόμματος και συνολικά την καμπάνια που θα κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης.
Αυτό που φαίνεται να διαφεύγει από πολλούς είναι ότι βρισκόμαστε σε μια πρωτοφανή πολιτική συγκυρία, όπου τα δεδομένα αλλάζουν ραγδαία. Το Κίνημα Δημοκρατίας είναι ένα νέο κόμμα, δεν έχει κομματικούς μηχανισμούς δεκαετιών, δεν έχει τα παλιά δίκτυα εξουσίας που διαθέτουν η Νέα Δημοκρατία ή το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, είναι λογικό να μην καταγράφεται ακόμη στα ποσοστά που του αναλογούν. Όμως, η πολιτική δεν είναι στατική. Δεν παίζεται σε στημένες τηλεφωνικές έρευνες, αλλά στις πλατείες, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας. Εκεί θα κριθεί το πραγματικό ποσοστό του Κινήματος Δημοκρατίας.
Ένα καθοριστικό στοιχείο για την εκλογική επίδοση του κόμματος θα είναι τα ψηφοδέλτια. Οι υποψήφιοι που θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια του Κινήματος Δημοκρατίας θα παίξουν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού ποσοστού. Το ποιοι θα είναι αυτοί, πώς θα κινηθούν, πώς θα επικοινωνήσουν το μήνυμα του κόμματος, θα επηρεάσει άμεσα το εκλογικό αποτέλεσμα. Στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ, οι υποψήφιοι έχουν συγκεκριμένο πελατειακό ακροατήριο και δομές δεκαετιών που τους υποστηρίζουν. Εδώ η μάχη θα δοθεί αλλιώς: με πρόσωπα που θα φέρουν φρεσκάδα, αμεσότητα και δυναμική.
Αλλά το πιο κρίσιμο στοιχείο είναι ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης. Ο άνθρωπος που πριν έναν χρόνο έσκασε από το πουθενά και μέσα σε λίγους μήνες πήρε έναν διαλυμένο ΣΥΡΙΖΑ και τον ανέβασε από το 8% στο 15%. Αυτό το έχει ήδη πετύχει μία φορά. Το αν θα το ξανακάνει δεν είναι θέμα τύχης, αλλά στρατηγικής. Και η στρατηγική του είναι απλή: να μιλήσει κατευθείαν στον κόσμο, χωρίς διαμεσολαβητές. Γι’ αυτό τον χτυπούν, γι’ αυτό οι εταιρείες δημοσκοπήσεων αποφεύγουν να βάλουν το Κίνημα Δημοκρατίας στις μετρήσεις τους. Δεν θέλουν να αναδείξουν τη δυναμική που μπορεί να αποκτήσει.
Για να μην ξεχνιόμαστε, στις εκλογές δεν μετράει μόνο η αρχική καταγραφή, αλλά το τι συμβαίνει τους τελευταίους μήνες πριν τις κάλπες. Ένα κόμμα μπορεί να ξεκινήσει χαμηλά και να εκτοξευτεί αν η προεκλογική του καμπάνια είναι επιτυχημένη. Και ας μην ξεχνάμε ότι και το ΠΑΣΟΚ κάποτε ξεκίνησε από το τίποτα, με τους πάντες να το υποτιμούν. Το ίδιο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που το 2012 είχε εκτοξευθεί σε ελάχιστους μήνες. Η κοινωνία είναι απρόβλεπτη και ο κόσμος θα μιλήσει όταν έρθει η ώρα.
Επομένως, όσοι βιάζονται να προεξοφλήσουν το μέλλον του Κινήματος Δημοκρατίας, ας κάνουν λίγη υπομονή. Οι εκλογές κερδίζονται από αυτούς που ξέρουν να δίνουν μάχες, όχι από όσους κοιτάζουν αριθμούς σε τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις. Και αυτή η μάχη μόλις ξεκινάει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Καλωσήρθατε στον χώρο σχολίων του Αντικειμενικότητα. Να θυμάστε ότι κάθε άποψη είναι δεχτή εκτός αν προσβάλει ή θίγει τον άλλον όποτε παρακαλώ ο σχολιασμός σας να είναι κόσμιος.