Κομισιόν: Διαλύει το αφήγημα της θετικής πορείας της Ελληνικής οικονομίας- Καμπανάκι για το υψηλό εξωτερικό έλλειμμα και τις φτωχές επενδύσεις

Καμπανάκι χτυπάει η Κομισιόν προς το ελληνικό υπουργείο οικονομικών τόσο για το υψηλό εξωτερικό έλλειμμα όσο και για τις φτωχές επενδύσεις.

Πιο συγκεκριμένα, επιστρέφοντας προ ημερών από το Συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ECOFIN) o Κωστής Χατζηδάκης παρουσίασε –όπως πάντα– μια ρόδινη εικόνα για την ελληνική οικονομία, υποστηρίζοντας ότι το ευρωπαϊκό όργανο διαπίστωσε πως η Ελλάδα πάει καλά σε ό,τι αφορά την απορρόφηση των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης, καθώς έχει εισπράξει το 50% των κονδυλίων που της αναλογούν και πρόσθεσε πως ειδικώς σε ό,τι αφορά το δημόσιο χρέος, ενώ ως μέσος όρος της ΕΕ αυξάνεται, στην Ελλάδα μειώνεται, καθώς από το 180,6% του ΑΕΠ το 2019 βρέθηκε στο 161,9% του ΑΕΠ το 2023.

Το κείμενο ωστόσο που οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ ενέκριναν για τη χώρα μας στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου 2024 (In Depth Reviews) σκιαγραφεί μια διαφορετική ιστορία, καθώς χτυπά προειδοποιητικό καμπανάκι για το επίμονα υψηλό εξωτερικό έλλειμμα της ελληνικής οικονομίας, συνδέοντάς το μάλιστα ευθέως με την επενδυτική της φτώχεια και τη χαμηλή παραγωγικότητα.

Βεβαίως αναγνωρίζει ότι υπήρξε μείωση του δημόσιου χρέους –αν και οφειλόμενη, όπως αναφέρει ρητά, στον υψηλό πληθωρισμό– αφού σε απόλυτους αριθμούς το χρέος ακόμη αυξάνεται προσεγγίζοντας πλέον τα 356 δισ. ευρώ. Αναγνωρίζει επίσης ότι η χώρα έχει πρωτογενές πλεόνασμα. 

Σπεύδει όμως να καταγράψει ως μεγαλύτερο πρόβλημα για την ελληνική οικονομία σήμερα το υψηλό εξωτερικό έλλειμμα, που παρ’ ότι το 2023 έκλεισε στο 6,4% του ΑΕΠ, υποχωρώντας από τα δυσθεώρητα επίπεδα του 10,3% του ΑΕΠ που είχε βρεθεί το 2022, παραμένει ακόμη πολύ υψηλότερο από ό,τι πριν από την πανδημία και πέντε ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τα επίπεδα του 2019.
Χάσμα παραγωγικότητας

Ο λόγος που το εξωτερικό έλλειμμα βρίσκεται σε αυτά τα επίπεδα, εξηγεί η Κομισιόν, έχει να κάνει με το χάσμα παραγωγικότητας που τη χωρίζει από την υπόλοιπη Ευρώπη. 

Τα προηγούμενα χρόνια η Ελλάδα, συνεχίζει, βελτίωσε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και πέτυχε να αυξήσει το μερίδιο εξαγωγών στο ΑΕΠ, αλλά όλα τα κέρδη στην ανταγωνιστικότητα προήλθαν από τις περικοπές στους μισθούς ενώ η αύξηση των εξαγωγών πραγματοποιήθηκε κατά κύριο λόγο μέσα από τις υπηρεσίες, δηλαδή τον τουρισμό και τις διεθνείς μεταφορές, και όχι από την αύξηση των εξαγωγών αγαθών.

Η Ελλάδα δεν κατάφερε να αυξήσει τις εξαγωγές αγαθών διότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας παραμένει χαμηλή, καθώς είναι χαμηλές οι επενδύσεις των επιχειρήσεων. Συγκεκριμένα, αναφέρει η έκθεση, ενώ πριν από την κρίση π.χ. με στοιχεία του 2008 οι επιχειρηματικές επενδύσεις στην Ελλάδα βρίσκονταν στο 24% του ΑΕΠ, σε επίπεδα συγκρίσιμα με τους μέσους όρους της ΕΕ, από το 2010 και μετά, με την κρίση, κατέρρευσαν και παρά την αύξηση που έχουν καταγράψει τα τελευταία χρόνια, παραμένουν ακόμη και σήμερα (2023) κάτω του 15% του ΑΕΠ, σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα συγκριτικά με τους μέσους όρους της ΕΕ (22,9%) και της ευρωζώνης (22,7%).
Στον πάτο της ΕΕ

Χωρίς επενδύσεις όμως η παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας καθηλώνεται σε ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα της ΕΕ, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να αποκλίνει αντί να συγκλίνει με την υπόλοιπη Ευρώπη. 

«Το 2023 το ελληνικό ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης ανά ώρα εργασίας το 2023 αντιστοιχούσε μόλις στο 57,4% του μέσου όρου της ΕΕ» αναφέρει η έκθεση, πράγμα που σημαίνει πως παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, η χώρα έχει σημαντικό χάσμα παραγωγικότητας με την υπόλοιπη ΕΕ – και μάλιστα το μεγεθύνει, κι όσο το μεγεθύνει τόσο βυθίζεται.

Επιπλέον, οι κατατάξεις ανταγωνιστικότητας υποδηλώνουν ότι το ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον –παρά τα όσα λέει η κυβέρνηση της ΝΔ– εξακολουθεί να είναι λιγότερο ελκυστικό από ό,τι στις περισσότερες χώρες της ΕΕ.

Πού καταλήγει η έκθεση της Κομισιόν; Σε ό,τι γράφουν και ξαναγράφουν, ιδίως από το 2010 και μετά, οι περισσότεροι Ελληνες οικονομολόγοι: η ελληνική οικονομία δεν παράγει· εισάγει, εξαρτάται από το εξωτερικό ακόμη και για τα κεφαλαιουχικά αγαθά και τους εξοπλισμούς που χρειάζεται και όσο δεν αλλάζει αυτό παραμένει ευάλωτη σε κάθε λογής εξωτερικά σοκ, από μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση έως τα προβλήματα στις εφοδιαστικές.