Αυτό το κόμμα είναι δικό σας και δικό μας

Ένα χρόνο μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα βρίσκεται ξανά σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι επικείμενες προεδρικές εκλογές θα μπορούσαν να καθορίσουν το μέλλον της παράταξης και να κρίνουν τη συνοχή της. Η ένταση ανεβαίνει, οι υποψηφιότητες πολλαπλασιάζονται και το ενδεχόμενο διάσπασης δεν μπορεί να αποκλειστεί, ειδικά αν ο Κασσελάκης επανεκλεγεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει πολλές φάσεις μετασχηματισμού και κρίσης, αλλά ποτέ η ανάγκη για εσωτερική συνοχή και στρατηγική κατεύθυνση δεν ήταν τόσο επιτακτική. Ο Κασσελάκης, με την εκλογή του, έφερε έναν νέο αέρα και την ελπίδα ανανέωσης. Όμως, οι υποψηφιότητες του Παύλου Πολάκη και του Σωκράτη Φάμελλου αναδεικνύουν ένα δίλημμα: μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ταυτόχρονα ένα κόμμα ριζοσπαστικό και ρεαλιστικό; Ένα κόμμα που να εκπροσωπεί τη βάση του αλλά και να είναι ελκυστικό σε ένα ευρύτερο εκλογικό σώμα;

Ο Παύλος Πολάκης εκφράζει τη «σκληροπυρηνική» πτέρυγα, εκείνους που θέλουν έναν ΣΥΡΙΖΑ αντισυστημικό, που δεν φοβάται να συγκρουστεί με το κατεστημένο. Ο Πολάκης αντιπροσωπεύει όσους θεωρούν ότι το κόμμα πρέπει να μείνει πιστό στις αρχές της ριζοσπαστικής αριστεράς και βλέπουν τον Κασσελάκη ως κίνδυνο απονεύρωσης του ριζοσπαστικού του χαρακτήρα. Από την άλλη, η υποψηφιότητα του Σωκράτη Φάμελλου επιδιώκει να εκφράσει μια πιο «ώριμη» και πραγματιστική προσέγγιση, έναν ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση και να ξαναδιεκδικήσει την εξουσία.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι επικριτές του Κασσελάκη επιστρατεύουν τα «σκουριασμένα αριστερόμετρα», για να αξιολογήσουν την αφοσίωσή του στις αρχές του κόμματος. Το αν είναι αρκετά αριστερός ή «γνήσιος» εκπρόσωπος της ριζοσπαστικής αριστεράς, αν είναι «αντάξιος» της ιστορίας του ΣΥΡΙΖΑ, γίνονται τα βασικά κριτήρια για την καταδίκη ή την αποδοχή του. Αυτή η λογική, όμως, κινδυνεύει να εγκλωβίσει το κόμμα σε μια αναχρονιστική συζήτηση, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και τους προβληματισμούς των πολιτών. Ο κόσμος θέλει λύσεις, όχι κριτήρια καθαρότητας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν ανήκει αποκλειστικά ούτε στον Πολάκη, ούτε στον Φάμελλο, ούτε καν στον Κασσελάκη. Το κόμμα ανήκει σε όλους όσους το στηρίζουν, το πιστεύουν και θέλουν να δουν την αριστερά να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη πριν από ένα χρόνο αποτέλεσε σημείο καμπής για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς περισσότερα από 150.000 μέλη έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον νέο ηγέτη, δείχνοντας την επιθυμία τους για μια ουσιαστική αλλαγή. 

Αυτή η μαζική συμμετοχή και υποστήριξη ανέδειξε μια ζωντανή βάση που αναζητά κάτι διαφορετικό, έναν ηγέτη με όραμα και προοπτική που θα αναδείξει το κόμμα σε έναν ισχυρό πόλο εξουσίας. Έναν χρόνο μετά, τα μέλη αυτά επανέρχονται δυναμικά και φωνάζουν «είμαστε και εμείς εδώ», υπενθυμίζοντας ότι η ανανέωση που επεδίωξαν δεν ήταν απλώς μια στιγμιαία επιλογή, αλλά μια ξεκάθαρη εντολή για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.

Το μήνυμα που εκπέμπουν είναι σαφές: η βάση του κόμματος θέλει να συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση της πορείας του και να δει τις προσδοκίες της να μετουσιώνονται σε πράξη. Ο Κασσελάκης καλείται να ανταποκριθεί σε αυτήν την πρόκληση, να ενώσει τις διαφορετικές τάσεις και να διασφαλίσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εκφράσει όλες τις φωνές του, χωρίς να χάνει την ενότητα και τη δυναμική του. Διότι αυτό το κόμμα ανήκει σε όλους όσοι το στήριξαν και συνεχίζουν να το στηρίζουν, και η φωνή τους πρέπει να ακούγεται δυνατά και καθαρά.

Ο Κασσελάκης έχει μπροστά του την πρόκληση να διατηρήσει την εσωκομματική συνοχή και να αντιμετωπίσει την απειλή διάσπασης. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια εσωτερική δυναμική και ζωντάνια, φαίνεται από την ένταση της πολιτικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό του. Η διεύρυνση της βάσης του κόμματος και η προσέγγιση νέων ψηφοφόρων είναι το μεγάλο στοίχημα του Κασσελάκη, αλλά για να πετύχει πρέπει να καταφέρει να συνθέσει και όχι να διαιρέσει.

Οι ζυμώσεις εντός του κόμματος είναι έντονες και οι προεκτάσεις τους σημαντικές. Οι διαφορές απόψεων δεν είναι απαραίτητα αρνητικές, αρκεί να μην οδηγήσουν σε αδιέξοδο και διάσπαση. Γιατί αυτό το κόμμα είναι των πολιτών που το στηρίζουν, των στελεχών που αγωνίζονται και των νέων που βλέπουν σε αυτό την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Ο Κασσελάκης πρέπει να πείσει ότι μπορεί να διαχειριστεί τις διαφωνίες και να οδηγήσει το κόμμα σε μια νέα πορεία, ενωμένο και ισχυρό.

Αν το καταφέρει, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανήκει σε όλους μας και το μέλλον του θα είναι λαμπρό. Αν αποτύχει, τότε θα έχει χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει η πολιτική σκηνή της χώρας.